ฉันก้มหน้าลงพยายามบอกกับตัวเองว่าอย่ามอง ห้ามมองคุณเหนือกับผู้หญิงคนนั้นเด็ดขาด แต่สุดท้ายแล้วก็ห้ามตัวเองไม่ได้ ฉันเงยหน้าขึ้นและก็ยังเห็นผู้หญิงคนนั้นเธอกอดคุณเหนืออยู่ แต่คุณเหนือก็ยังไม่ยอมกอดตอบ
มันก็ดีแล้ว หากว่าฉันเห็นคุณเหนือกอดเธอตอบ ความรู้สึกมันคงจะเจ็บปวดไปมากกว่านี้อีกหลายเท่า
ในหัวของฉันมันมีแต่คำถาม เธอคือใคร มีสิทธิ์อะไรกอดเขาแบบนั้น เธอสำคัญกับคุณเหนือหรือเปล่า
สายตาของฉันมองภาพตรงหน้าจนกระทั่งผู้หญิงคนนั้นเธอผละกอดออก เธอพูดอะไรบางอย่างพร้อมกับหยดน้ำตาที่มันไหลลงมาอาบแก้ม สายตาของคุณเหนือที่มองเธอไม่ได้ดุร้ายแบบที่มองฉัน
เหมือนกับว่าผู้หญิงคนนี้เธอคือคนสำคัญของเขา….
คุณเหนือหันมองมาตรงที่ฉันนั่ง แววตาที่แสนเย็นชาไร้ความรู้สึกนั้นกำลังทำให้ฉันเจ็บปวด ไม่รู้ว่าเผลอกำมือแน่นตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีมันก็สั่นไปหมดทั้งตัว
ฉะ ฉันควรจะออกไปจากรถดีมั้ย ไม่อยากให้เขา
