บทที่ 18

1945 คำ

บรืนนน! รถแท็กซี่จอดหน้าประตูรั้วเหล็กสูงใหญ่ เพราะไม่สามารถเข้าไปในเขตหวงห้ามของแก๊งคาร์เทลได้ มิรันรู้กฏดี จึงลงจากรถหลังจากชำระค่าโดยสารเสร็จ จังหวะนั้น มีรุ่นพี่ในแก๊ง ขับลัมโบร์กีนีสีขาวมาพอดี ชื่อพี่อาม เธอเลยได้ติดรถเข้าไปในคฤหาสน์ โดยที่ไม่ต้องรบกวนท่านสมิธให้ออกมารับ “ขอบคุณนะคะพี่อาม” “สบายมากครับ น้องเล็ก” หนุ่มหน้าตาดียิ้มรับ ก่อนจะขับรถหรูเข้าไปจอดโรงจอดรถ นี่คงจะเป็น ‘ข้อดี’ ของการมีรุ่นพี่หลายคน หากเห็นว่าน้องเล็กมีปัญหา ก็พร้อมช่วยเหลือ ต่างจากใครบางคน หึ! คนตัวเล็กทำหน้าบอกบุญไม่รับ ก่อนจะเดินตรงดิ่งไปยังลิฟต์แก้ว เพื่อกลับขึ้นห้องของตนเอง เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก สิ่งที่คิดเอาไว้กลับไม่เป็นอย่างที่คิดเพราะไม่มีใครยืนรอ “หวังอะไรอยู่ มิรัน” สาวน้อยทำสีหน้าผิดหวัง พร้อมกับพาร่างเพรียวบางเดินออกจากลิฟต์ เมื่อถึงห้อง เธอก็ไม่ลืมที่จะล็อกประตู แล้วเดินไปทิ้งน้ำหนักตัวหนัก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม