“ส่งแค่นี้นะ ยัยเด็กแสบ พี่ต้องไปทำงานต่อ”
“เข้าใจแล้วค่ะ”
มิรันตอบรับอย่างว่าง่าย พร้อมกับสะพายกระเป๋าเป้ เพื่อลงจากรถสปอร์ตสีเทาหม่น แต่ก็ไม่ลืมที่จะหันไปโบกมือลารุ่นพี่บนรถที่ยังไม่ขับออกไป จนกว่าน้องเล็กจะหันกลับหา
“ขับรถดีๆ นะคะ”
“ระดับโจโฉ ไม่มีพลาด”
หนุ่มตี๋คลี่ยิ้มตาหยี ก่อนจะโบกมือลาหลายนาที แล้วขับรถออกไปจากคฤหาสน์ เมื่อพ้นสายตา เจ้าของร่างเพรียวบางในชุดนักเรียนมอปลาย ก็เดินเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่
ติ้ง!
ประตูลิฟต์แก้วเปิดกว้างที่ชั้นสี่ เป็นสัญญาณให้คนในลิฟต์เดินออกไป แต่ก่อนที่ขาเรียวสวยจะย่างกราย ประตูห้องนอนของพี่ไคก็ถูกเปิดออก ราวกับว่า กำลังรอเธอคอยอยู่
นี่ไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเอง เพราะคนในห้องเดินออกมาจริงๆ มิหนำซ้ำ นัยน์ตาเย็นยะเยือกที่มองมา ยังเหมือนกับการคาดโทษ เพราะว่าเธอกลับดึก แม้จะไปกับพี่คิเรียลก็ตาม
“เออ...”
มิรันเกริ่นยานคราง เพราะไม่รู้ว่าจะพูดอะไร แต่ก็
