พ่ายรักครั้งที่1
985 คำ
“อั๋นขอกอดหน่อย”
“อย่าเลย มึงกับกูทำแบบนั้นไม่ได้แล้ว”
“อีฟ”
“กลับไปเถอะ อย่าทำร้ายใจกูมากกว่านี้เลย”
“อั๋นไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้นะอีฟ”
“แต่มึงก็เอากันจนท้องไง ช่างเหอะ…ตั้งแต่ต้นเราสองคนไม่เคยเป็นอะไรกันอยู่แล้วนอกจาก…เพื่อน”
หนึ่งเดือนก่อน
@ร้าน บ้านเพื่อน
“เฮ้ย! อีฟนี่มึงเก็บซุ่มเหรอ กับเพื่อนกับฝูงเรื่องนี้ปิดกันได้ไง” ไอยดาหันมองเพื่อนคนหนึ่งที่วางมือลงตรงบ่าของเธอ มาริเป็นเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่ม
“ซุ่มอะไร” ถามกลับด้วยความงุนงง ไอยดาไม่ได้ทำอะไรที่พิเศษสักหน่อย ชีวิตช่วงนี้ปกติดี
“ก็นี่ไง ไอ้อั๋นมันอัปรูปนี้” มาริยื่นโทรศัพท์มือถือให้เพื่อนดู เมื่อสิบนาทีที่ผ่านมาหน้าเฟซบุ๊กของอนุการมีการโพสต์ภาพแผ่นอัลตร้าซาวด์พร้อมแคปชั่นระบุว่า
‘เพื่อหัวใจดวงน้อย อะไรยอมได้ก็ยอมครับ’
ไอยดามองแล้วนิ่งไปครู่หนึ่ง ในหัวเริ่มประมวลเหตุการณ์ต่าง ๆ
มาริมองหน้าเพื่อนที่กำลังจ้องหน้าจอโทรศัพท์ด้วยอาการนิ่งงัน ทำให้นึกคิดบางอย่างขึ้นมาได้ ความอยากรู้อยากเห็นหายไปทันที “เจ้าของภาพนี้ไม่ใช่มึง…”
“อืม ก็เป็นเพื่อนกันในเฟซนะ แต่แปลกที่ไม่เห็น” ไอยดาเปิดเฟซบุ๊กของเธอบ้าง กดไปหน้าเฟซของอนุการก็ไม่มีโพสต์อย่างที่มาริมี เจ้าของใบหน้าสวยแสยะยิ้มให้กับความต่างของรูปที่เห็นตรงหน้าจอโทรศัพท์มือถือทั้งสองเครื่อง
“สงสัยกูจะปากไม่ดีแล้วสิ” คนอยากมาอวยพรกับเพื่อนกลับกลายเป็นคาบข่าวมาบอกว่าผู้ชายของเพื่อนทำผู้หญิงอื่นท้อง
“มันเคลื่อนไหวอะไรอีกไหม มีรูปผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า เป็นใครกันนะ” ไอยดาถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ทว่าในใจตอนนี้ว้าวุ่น
“ไม่มีเลย ถ้ามีกูจะเข้าใจว่าเป็นมึงได้ไง แล้วเอาจริงนะอีฟ ไอ้อั๋นมันก็อยู่กับมึงตลอดมันไปทำผู้หญิงท้องได้ไงวะ”
“ไม่รู้สิ” จะให้รู้ได้ไงในเมื่ออนุการไปทำผู้หญิงท้องเธอก็ยังไม่รู้เลย ไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย นึกว่าจะไม่เจอกับความเสียใจอีกแล้วแท้ ๆ อุตส่าห์เซฟความรู้สึกสุด ๆ แล้วนะ
“มึง กูขอโทษนะเว้ย ไม่น่ามาบอกมึงเลยว่ะ”
“จะขอโทษทำไม การที่อั๋นมันโพสต์อย่างนั้นก็ต้องอยากให้คนรู้อยู่แล้ว มีแต่กูที่…โง่ คิดไปไกล แต่มันก็ไม่น่าปิดกั้นกูเนอะ หรืออยากให้กูดูโง่เหรอวะ”
“กูบอกแล้วอย่าทำแบบนี้ พวกมึงสองคนก็แม่ง! คนอื่นมีให้เอาไม่เอา มาเซ็กซ์เฟรนด์กันเองทำไม แล้วพอเกิดเรื่องขึ้นมาแบบนี้จะทำไง เป็นเพื่อนกันมาตั้งเท่าไหร่ เสียเพื่อนเลยไหม จะมองหน้ากันยังไงวะเนี่ย” มาริได้โอกาสตำหนิการกระทำของเพื่อนทั้งสอง ไอยดาอนุการเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันและทั้งคู่ตกลงมีความสัมพันธ์ทางกายร่วมกันมาเป็นระยะเวลา 3 ปี ตอนนี้พวกเขาเขาอายุ 24 ปี
“บ่นอะไรนัก มา ๆ กินน้ำไรพูดมา มาแล้วต้องอุดหนุน” ไอยดายิ้มให้เพื่อนที่ดูก็รู้ว่าพูดเพราะห่วง และเรื่องนี้เธอกับอนุการเคยถูกแซวหลายต่อหลายครั้ง ทว่าทั้งคู่ไม่ได้สนใจคำพูดเพื่อน
“กีวี่โซดา” มาริส่ายหน้าเอือมระอาแล้วสั่งเมนูที่ชอบสั่งประจำ ไอยดาเปิดร้านขายน้ำปั่นหน้าบ้านของเธอ กลางวันขายเครื่องดื่มจำพวกน้ำผลไม้ต่าง ๆ กลางคืนเปิดเป็นร้านเหล้าเล็ก ๆ จ้างพนักงานเพิ่ม 5 คน เปิดให้เพื่อนได้มานั่งสังสรรค์กันอย่างสนุกสนานตามประสาวัยรุ่นรักสนุก อะไรที่ไม่เหงาก็หาทำไป
“ทำอะไร” อนุการถามหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังกดจิ้มสมาร์ตโฟนของเขาพร้อมยิ้มอย่างมีความสุข
“พี่อั๋น!” กันยารีบแอบไว้ด้านหลังอย่างไว ไม่คิดว่าพี่อั๋นจะออกจากห้องน้ำเร็วแบบนี้ ปกติเห็นเข้าห้องน้ำนานจะตายไป
“โทรศัพท์พี่? เอามานี่” อนุการยื่นมือไป กันยายืนนิ่ง ใจเต้นตุบ ตุบ อนุการจึงตะคอกเสียงอีกรอบ “บอกให้เอามาให้พี่!”
“ค่ะ” กันยายื่นคืนให้อย่างไม่เต็มใจ จะตะคอกทำไม ไม่ทันแล้วแหละ ป่านนี้เห็นหมดแล้ว ไม่เห็นเองแน่ ๆ แต่เพื่อนยังไงก็ต้องคาบข่าวไปบอก
“ทำบ้าอะไรของเธอ ใครให้ทำ” ชายหนุ่มเดือดขึ้นมาทันทีที่ได้เห็นสิ่งที่อยู่หน้าจอ เพื่อนในเฟซบุ๊กกดถูกใจมากมาย แสดงความยินดีกันอย่างล้นหลาม บางคนก็คอมเมนต์สงสัย
“ทำไมจะทำไม่ได้ก็ในท้องยาอะลูกพี่ ยาไม่โพสต์รูปยาก็ดีเท่าไหร่แล้ว”
“เธอ!” เขาพยายามสะกดอารมณ์ไม่ให้โมโหคนท้อง ท้องลูกของเขาอีกต่างหาก อนุการกดลบโพสต์นั้นอย่างเร็วกลัวว่าใครอีกคนจะเห็นเข้าแล้วเขาจะเสียเธอไป ซึ่งแน่นอนว่าเขาไม่ได้อยากเสียผู้หญิงคนนั้น
ผู้หญิงที่เขาให้ใจ
“กดลบทำไมคะ กดไปใช่ว่าท้องยาจะเล็กลง ความจริงยังไงก็คือความจริง แล้วเดี๋ยวเราก็แต่งงานกันอยู่ดี ใช่ว่าเพื่อนของพี่จะไม่…”
“หุบปาก!” เขาเผลอตวาดลั่นเมื่อนึกถึงใบหน้าใครอีกคนที่ผูกพันมานาน ถ้าเธอคนนั้นรู้ว่าเขาทำผู้หญิงอื่นท้อง ความสัมพันธ์ของเขาและเธอจบลงแน่
“ชิ” กันยาเบะปากแล้วเดินออกมาจากห้องนอน ลับหลังอนุการกันยาแสยะยิ้มอย่างภูมิใจ คนมีความรับผิดชอบต้องเลือกลูกอยู่แล้ว ลูกยังไงก็ต้องมาก่อน
- ผู้เขียน
