“พี่เก้าไปไหนอะ เข้าห้องน้ำเหรอ” เอ่ยถามเพราะกลับมานั่งที่ก็ไม่เห็นพี่เก้า
“ไม่รู้ เห็นบอกว่าจะไปตามมึง แล้วก็หายไปเลย ไปนานแล้วเนอะ” เพื่อนอ้อแอ้กันเต็มทีหนึ่งชั่วโมงที่ไอยดาขลุกตัวอยู่ในห้องกับอนุการ เหล่าเพื่อนพ้องพากันกระดกอย่างรวดเร็ว
“สงสัยกลับบ้านไปแล้วมั้ง”
“แล้วทำไมมึงขึ้นไปนาน นี่ไอ้อั๋นก็เพิ่งทักมาบอกว่าเข้ามาไม่ได้” อมรเทพถาม
“…” ไอยดาเงียบ เริ่มคิดว่าพี่เก้าอาจจะเห็นเพราะเธอเพิ่งจะบอกรหัสห้องนอนให้เขาได้รู้ แต่ช่างสิ ไม่ได้อะไรกันสักหน่อย ทั้งเธอ พี่เก้าและอนุการ เธอไม่ได้ทำอะไรไม่ดีในห้องนอนด้วย
และคืนนั้นพี่เก้าก็หายไปเลย ไม่ติดต่อมา ไอยดาก็ไม่ติดต่อไปเพราะคิดว่าพี่คงไปหาผู้หญิงสักคนของพี่ เธอหลับยาวจนถึงเที่ยง ตื่นเพราะเสียงสั่นของสมาร์ตโฟนที่มีแจ้งเตือนมาไม่หยุด
รู้สึกตัวจึงได้เห็นว่ามีคนนอนอยู่ข้าง ๆ นอนคว่ำหน้ามือพาดกอดเอวเธอไว้ นึกจะมาก็มา นึกจะไปก็ไปไม่บอกกันสักค
