“นี่เธอโรคจิตถึงขั้นมานั่งดมเสื้อผ้าฉันเลยหรือไงกัน!”
“เอ่ออ..เปล่าสักหน่อย แค่รู้สึกว่ามันยังหอมเลยไม่แน่ใจว่าคุณใส่แล้วหรือยังต่างหาก”
“มันหน้าที่เธอหรือไง ถึงมาวุ่นวายกับเสื้อผ้าฉัน”
“ฉันเป็น…เป็นภรรยาในนามของคุณ ถ้าไม่ทำเลยคนอื่นก็จะหาว่าฉันขี้เกลียด”
“เธออยากเป็นภรรยาฉันทั้งในนามและทางร่างกายดูมั้ยละ!!”
“ว๊ายยย คุณเพทาย ปล่อยฉันนะ!!”
เพทายอุ้มสไมล์โยนขึ้นเตียงก่อนที่ยะขึ้นคร่อมทาบทับร่างเล็กของเธอ นี่เรื่องเมื่อคืนมันกำลังจะเกิดขึ้นอีกแล้วแบบนั้นเหรอ แล้วตอนนี้เขามีสติดี เธอจะเอาตัวรอดยังไง
“ก็ดีนะ ไม่เสียหายอะไรไหนๆก็มาแต่งกับฉันแล้ว!”
“กรี๊ดดดด อื้อออ ปล่อยนะ!!!”
เพทายกดใบหน้าหลอๆซุกไซ้ไปตามซอกคอและไล่ไปที่เนินอกในขณะที่มือหนากดข้อมือเล็กของสไมล์ลงกับเตียง
เนินอกขาวๆที่โผล่พ้นเสื้อ ผิวกายนวลเนียนและหอมกลิ่นครีมอ่อนๆทำเอาร่างกายของเพทายเริ่มผิดปกติ เลือดสูบฉีดแปลกๆ จนเริ่มร
