Chapter 1
2936 คำ
จ้างรัก สัญญาสวาท
บริษัทของแทน
เสียงอื้ออึงของพนักงานที่เพิ่งแยกย้ายกันออกจากห้องประชุม โดยคนสุดท้ายที่เดินออกมาเป็นชายหนุ่มรูปหล่อนั่งแท่นประธานบริษัทเต็มตัวโดยมีเลขาคนสนิทรูปหล่อเช่นกันเดินตามไม่ห่าง
"คิม เดี๋ยวนายช่วยโทรนัดลูกค้าเจ้านี้ให้ด้วยนะ แล้วอย่าลืมรายงานของครั้งที่แล้ว ทั้งหมดรวมไว้ที่โต๊ะฉัน" เพทายเอ่ย
"ครับคุณทาย"
"อ่อ วันนี้นายช่วยจัดการดอกไม้ให้ด้วยนะ วันนี้พลอยดาวเปิดร้านใหม่ ขืนไปมือเปล่ามันได้ด่าฉันยันกลับบ้านแน่" เพทายเอ่ย
"ได้ครับ"
"ไปเถอะ จบเรื่องงานไว้แค่นี้ก่อน ฉันหิวข้าวแล้ว" เพทายเอ่ยในขระที่วางเอกสารที่อ่านอยู่ลงบนโต๊ะทำงานแล้วเดินออกนำหน้าคิมไปทันที
ทางด้านไอยูผู้เป็นแม่ของชายหนุ่มที่กำลังอ่านข่าวซุบซิปในกลุ่มเพื่อนๆเรื่องลูกใครๆมีแฟนกันเมื่อไหร่ จนกระทั่งมีเพื่อนคนนึงเอ่ยถามถึงลูกของไอยูเข้า
(ไอยู ลูกหล่อนนี่หล่อเบ้าหน้าฟ้าประทานเหมือนผัวหล่อนเลยนะ แต่ทำไมไม่มีเมียสักที ลูกหล่อนไม่ได้เป็นเกย์ใช่มั้ย)
ประโยคนั้นทำเอาไอยูขมวดคิ้วอย่างหนัก เพราะมันไปสมทบความคิดดั้งเดิมของเธออยู่แล้ว เพทายเป็นลูกชายคนเล็กที่อายุห่างกับพลอยดาวลูกสาวคนโตไม่มาก จะว่าไปเธอเองก็ไม่เคยเห็นเพทายมีแฟนหรือพาสาวไหนมาที่บ้านสักครั้ง
"บี๋ ทำไมขมวดคิ้วขนาดนั้นครับ" วีผู้เป็นสามีเอ่ยขึ้น
"บี๋ มีเพื่อนเค้าเม้าท์กัน ว่าลูกชายเราเป็นเกย์"
"แค่กๆๆ ว่าไงนะ?"
"เพทายไม่มีแฟน ไม่เคยพาใครมาเลยบี๋ลองคิดดู และเพทายก็ตัวติดกับเลขาอย่างกับเงา นี่ไม่อยากจะคิดว่าลูกมีเลขาเป็นเลขาจริงๆหรือคู่ขากันแน่" ไอยูเอ่ย
"บี๋คิดมากไปแล้วนะเค้าว่า"
"ไม่รู้แหละ ถ้าลูกไม่ยอมมีแฟน เพื่อนๆก็จะแซวกันไม่เลิก"
"เฮ้ออ" วีได้แต่ถอนหายใจเมื่อนึกตามคำที่เมียสาวพูดปรากฏว่ามันก็เรื่องจริง เพทายโตมากพอจนนั่งแท่นประธานบริษัท แต่กลับยังไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงให้เห็นแม้แต่น้อย
ระหว่างทาง เพทายที่นั่งกดโทรศัพท์ดูหุ้นอยู่ที่นั่งด้านหลังโดยมีคิมขับรถให้นั่งเหมือนทุกวัน เขาคือคนสนิทที่เป็นเหมือนเพื่อนสนิทด้วย เนื่องจากทั้งคู่เรียนมหาวิทยาลัยมาด้วยกัน ก่อนที่คิมจะมาทำงานกับเพทายในตำแหน่งเลขาที่คอยทำทุกอย่างให้
"นายเลือกดอกไม้เก่งนะ พลอยดาวคงชอบ" เพทายเอ่ย
"คุณพลอยดาวชอบดอกไม้แบบนี้มากมานานแล้วครับ"
"ฉันก็ลืมไป นายอยู่กับฉันกับพลอยดาวมานานแล้วนี่นะเอาเถอะ ป่านนี้แล้วพลอยดาวมันบ่นแล้วมั้งที่ฉันยังไม่ไปถึง" เพทายเอ่ย
"ผมกำลังรีบให้ครับ"
คิมขับรถตัดเส้นทางเข้ามาในซอยเล็กที่เลี่ยงรถติด เมื่อถนนเส้นหลักการจราจรค่อนข้างแย่มากในช่วงเย็นๆแบบนี้ รถคันหรูแล่นเข้ามาตามซอยก่อนจะเบรคกระทันหันจนเพทายทำโทรศัพท์หลุดมือ
เอี๊ยด!!!! เสียงล้อรถบดกับถนนเต็มแรงก่อนที่คิมจะรีบหันไปหาเพทายที่นั่งด้านหลังทันทีด้วยความตกใจ
"คุณทายเป็นอะไรมั้ยครับ ผมขับรถไม่ระวัง คุณทายเจ็บหรือเปล่า" คิมเอ่ย
"ไม่เป็นไร แล้วนายเบรคทำไมแรงแบบนั้น"
คิมหันกลับไปเมื่อเขาเห็นหญิงสาวคนนึงวิ่งไม่ดูทางออกมาตัดหน้ารถ เขาลงจากรถก่อนรีบวิ่งไปดู แต่หญิงสาวคนนั้นที่ใส่หมวกปิดหน้าปิดตา ก็รีบลุกขึ้นปัดเสื้อผ้าที่เปื้อนก่อนเอ่ยขึ้น
"ฉันไม่เป็นไร ฉันไปนะ!"
แล้วเธอก็รีบวิ่งไป ไม่นานก็มีผู้ชายสองสามคนวิ่งมาจากทางเดียวกับเธอ ทำเอาคิมขมวดคิ้วมองแต่ก็ไม่ได้ตามไปเพราะกำลังรีบพาเพทายไปงานเปิดร้านใหม่ของพลอยดาว เขาเดินกลับขึ้นรถมาก่อนที่เพทายที่กำลังมองหญิงสาวคนนั้นวิ่งไปก็เอ่ยขึ้น
"เขาไม่เจ็บเลยหรือไง ผู้หญิงคนนั้น" เพทายเอ่ย
"ไม่ครับ ผมเบรคทันครับเธอเลยไม่ได้ถูกรถเราชน"
"อืม รีบไปเถอะ"
เพทายมองทางด้านข้างก็เห็นร่างเล็กของหญิงสาวค่อยๆวิ่งหายลับตาไป เขาเลิกสนใจก่อนหยิบมือถือขึ้นกดดูนั่นนี่ระหว่างนั่งรถ
"เห็นลูกสาวคุณประพันธ์สนใจคุณทายมากเลยนะครับวันนี้" คิมเอ่ย
"เหรอ ฉันไม่ได้สังเกตุ"
"คุณทายไม่ได้มีสเป็กแบบเธอไงครับเลยไม่ได้สนใจ" คิมเอ่ยในขณะที่กำลังขับรถไปด้วย
"จะว่าไปนายนี่รู้เรื่องฉันทุกอย่าง จำหมดได้ยังไง" เพทายเอ่ยพรางกดขำเบาๆ
"เราเป็นเพื่อนกันมาก่อนนี่ครับ ผมจำได้หมดแหละครับ"
รถคันหรูแล่นมาจนถึงร้านอาหารกึ่งร้านนั่งดื่มที่เป็นของพลอยดาวผู้เป็นพี่สาว พลอยดาวมีร้านหลายสไตล์เป็นของตัวเอง ทั้งร้านอาหาร ร้านเสื้อผ้า แม้แต่คลีนิคเสริมความงาม เธอมักจะชอบทำนั่นนี่ในแบบที่ตัวเองชอบ ซึ่งวีผู้เป็นพ่อสนับสนุนเธอทุกทาง
“กว่าจะมา นึกว่าไม่มาแล้ว เป็นน้องชายจริงมั้ยเนี่ย เอาพี่สาวไว้ทีหลังตลอดเลย!” เสียงพลอยดาวเอ่ยบ่นเพทายผู้เป็นน้องชายทันทีที่เห็นหน้า
“คิดมาก นี่รีบสุดๆแล้วเนี้ย" เพทายเอ่ย
"ยินดีด้วยครับคุณพลอยดาว" คิมเอ่ยพรางส่งดอกไม้ช่อใหญ่ให้พลอยดาว
"พวกนายสองคนนี่เข้าใจเลือกจัง สวย" พลอยดาวเอ่ยพรางหอมดอกไม้ที่ทั้งคู่เอามาด้วย
"เชิญคุณทายกับคุณพลอยดาวตามสบายครับ เดี๋ยวผมรอด้านนู้น" คิมเอ่ยก่อนก้มหน้าให้กับทั้งคู่ซึ่งเป็นเจ้านายแล้วเดินออกไป คิมอยู่กับเพทายแทบจะตลอดเวลา เมื่อคิมคือเลขาส่วนตัวที่ทำทุกอย่าง รู้ทุกอย่างของเพทายทั้งหมด
"เลขานายนี่ไม่เบานะทาย หล่อเอาเรื่องเชียว ทำไมไม่มีแฟน" พลอยดาวเอ่ย
"กินใครก็กินไปอย่ามากินเลขากู"
"ปากเหรอน่ะไอ้นี่!"
"ก็ล้อเล่น คิดมากไปได้"
เพทายกอดคอพี่สาวอย่างพลอยดาวพรางหยอกล้อเล่นกันอยู่แบบนั้น ไม่นานไอยูและวีพ่อและแม่ของทั้งคู่ก็เดินทางมาถึง
"ไงสองพี่น้อง เล่นอะไรกัน" วีเอ่ย
"หยอกพี่สาวเล่นครับพ่อ มันชอบคิดมาก"
"ไม่ต้องมาหยอกยะ!" พลอยดาวเอ่ย
"มีเมียไว้หยอกเป็นของตัวเองซะซิ จนป่านนี้แล้วไม่อยากมีหรือไง" วีเอ่ยในขระที่ไอยูผู้เป็นแม่ยืนลุ้นในคำตอบของลูกชายเพียงคนเดียว
"ยังดีกว่าครับพ่อ ผมยังไม่อยากมีห่วงรัดคอ"
"เฮ้อออ เจ๊อยากจะบ้า" จู่ๆไอยูก็เอ่ยขึ้นก่อนเดินหยิบแก้วไวน์แล้วเดินออกไปราวกับอยากออกไปดื่มย้อมใจ
กระทั่งจบงาน วีและไอยูกลับบ้านและผ่านซอยเดียวกับที่เพทายเข้ามา ก่อนที่ไอยูจะเจอร้านก๋วยเตี๋ยวแล้วอยากกินขึ้น เธอนึกถึงวันเก่าๆที่เคยอยู่ด้วยกันใช้ชีวิตปกติกันสมัยก่อนมีลูกๆ
"บี๋อยากกินขนาดนั้นเลย?" วีเอ่ย
"อยากกินดิบี๋ มาเร็วๆ ว๊ายยยย!!!!"
จู่ๆไอยูที่กำลังเดินลงจากรถก็ถูกกระชากกระเป๋าก่อนที่วีจะวิ่งตามไป แต่เขาไม่รู้ที่ทางแถวนี้ เลยเริ่มตามไม่ทัน กระเป๋าที่ไอยูถือมาราคากว่า7หลัก ด้านในมีเงินสดไม่มากและมีแต่บัตรเครดิตเท่านั้น ซึ่งแน่นอนว่าคนที่ไม่รู้จักกระเป๋าคงเอามันทิ้งแล้วเอาแต่ของข้างในไป ใบนั้นเป็นรุ่นหายากที่หาไม่ได้ในช้อปแล้ว
"หยุดนะเว้ย!!" เสียงหยิงสาวคนนึงเอ่ยพรางวิ่งตามโจรวิ่งราวก่อนที่เธอจะช่วยวีจับชายที่กระชากกระเป๋าได้ ท่าทางทะมัดทะแมงของหญิงสาวที่ใส่กางเกงยีนส์และหมวกแกล็ปปิดหน้ากำลังนั่งทับชายที่วิ่งราวก่อนที่วีและไอยูจะตามมาทัน
"นี่กระเป๋าของคุณค่ะ" หญิงสาวเอ่ย
"ขอบใจหนูมากนะ บี๋ดูของข้างในครบมั้ย" วีเอ่ยพรางรับกระเป๋ามาแล้วส่งให้ไอยูผู้เป็นภรรยา
"กระเป๋าเค้า ฮืออออ" ไอยูดีใจแทบร้องไห้ออกมาเมื่อรู้ว่าได้มันคืน
ไม่นานคนร้ายถูกตำรวจพาตัวไปโรงพัก ส่วนหญิงสาวคนนั้นเตรียมจะเดินออกไปแต่กลับถูกไอยูเรียกเอาไว้
"หนูอย่าเพิ่งไปจ๊ะ" ไอยูเอ่ย
"คุณมีอะไรกับหนูหรือเปล่าคะ"
"ชื่ออะไรจ๊ะ น้าขอบใจมากเลยนะที่ช่วยจับคนร้าย" ไอยูเอ่ย
"หนูชื่อสไมล์ค่ะ คุณน้าไม่ต้องขอบคุณหนูหรอกค่ะ หนูทำตามสิ่งที่ควรทำ"
"อันนี้จ๊ะ น้าให้ไว้กินขนมนะ" ไอยูยื่นเงินจำนวนนึงให้หญิงสาว
"มันเยอะไปค่ะ ขอบคุณนะคะแต่หนูรับไม่ได้หรอกค่ะ"
"งั้นเอางี้ นี่เป็นเบอร์น้านะ มีอะไรให้ช่วยโทรหาน้าได้ทุกเรื่องเลย" ไอยูเอ่ยพรางยื่นนามบัตรให้กับหญิงสาว
"ขอบคุณค่ะ หนูไปนะคะ"
ค่ายมวยพยัฆ
"พ่อจ๋า ไมล์กลับมาแล้ว พ่อ!!!!!"
"คะ..ใครทำพ่อแบบนี้"
สไมล์รีบวิ่งไปพยุงผู้เป็นพ่อที่นั่งเลือดออกริมฝีปาก ใบหน้าช้ำ ข้าวของในค่ายกระจัดกระจาย ที่นี่เป็นค่ายมวยเล็กๆที่พ่อของเธอเป็นเจ้าของ แต่มีคนมาใช้ไม่มากนักและพ่อเธอก็ไม่ยอมปิดมัน
"พ่อไม่เป็นไร"
หญิงสาวพยุงพ่อของตัวเองไปนั่งพักก่อนจะเริ่มเก็บกวาดข้าวของที่มันกระจัดกระจาย เธอพอเดามันได้ว่าเพราะพวกเจ้าหนี้คงมาทวงเงินแต่พ่อเธอคงไม่มีจ่าย พวกนั้นมันเลยทำร้ายพ่อของเธอ นี่ไม่ใช่ครั้งแรก เธอเองก็ถูกตามเช่นกัน ต้องคอยหนีเวลาที่เจอ
“พ่อ เราขายค่ายนี้เถอะนะ แล้วเราไปหาที่อยู่ใหม่กัน ไปเริ่มต้นใหม่” สไมล์เอ่ย
“ค่ายนี้พ่อสร้างมันมากับมือ พ่อขายไม่ได้หรอก”
“แต่ถ้าเราไม่ขาย เมื่อไหร่เราจะมีเงินใช้หนี้ละพ่อ พวกนั้นมันจะทำร้ายพ่อหนักขึ้นเรื่อยๆนะ”
“พ่อพยายามหาเงินอยู่”
ผ่านมาหลายวัน เพทายยังคงไปทำงานตามแกติ ดระทั่งวันนี้อทนผู้เป็นตาได้มาหาเขาที่บริษัท ก่อนเอ่ยบางอย่างขึ้นทำเอาเพทายถึงกับสำลักกาแฟที่กำลังดื่ม
“เย็นนี้มึงไปดูตัวด้วยนะ หลานสาวเจ้าสัวมีชัย” อทนเอ่ย
“แค่กๆๆ อะไรนะครับตา ดูตัว!! สมัยนี้เขายังมีดูตัวกันอีกเหรอครับ” เพทายเอ่ย
“มึงไม่ยอมมีเมีย ตาจะหาให้จนกว่าจะมี”
“ตาครับ ของแบบนี้มันทำแบบนั้นได้เหรอครับ ผมไม่ได้รักสักหน่อย” เพทายเอ่ย
“ไม่รัก อยู่ไปๆก็รักกันเอง ตากัยยายก็ไม่ได้รักกัน อยู่ไปอยู่มารักกันเฉยเลย” แทนเอ่ย
“แต่มันไม่เหมือนกันนะครับตา แล้วหลานสาวเจ้าสัวเธอก็บ้าจี้มาดูตัวเหรอครับ” เพทายเอ่ย
“มาซิ มึงหล่อโปรไฟล์ดีแบบนี้ใครไม่อยากได้”
“แต่ผม”
“ไม่มีแต่! ไปตามนัด อย่าคิดเบี้ยว เข้าใจมั้ย”
แทนยื่นคำขาดก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานของเพทาย เจ้าตัวถึงกับนั่งถอนหายใจอย่างหนัก นี่มันเกิดอะไรขึ้น พ่อของเขาก็พูดแต่เรื่องมีเมีย ตาของเขายังมาหาคู่ให้อีก นี่มันเกิดอะไรขึ้น
“คุณทายจะไปมั้ยครับ” คิมเลขาคนสนิทเอ่ย
“ไม่ไปได้เหรอ ตายื่นคำขาดขนาดนั้น” เพทายเอ่ย
“หลานเจ้าสัวมีชัยผมรู้จักเธอนะครับ เห็นในหน้าสังคมบ่อยๆ หน้าตาสวยมากครับ เก่งด้วยครับ” คิมเอ่ย
“แต่คนไม่รู้จักกัน มันจะไปอยู่ด้วยกันยังไง”
“คุณทายก็แค่ไปตามมารยาทก็ได้ครับ แล้วค่อยปฏิเสธ” คิมเอ่ยแนะนำ
“ก็คงต้องตามนั้น”
ช่วงค่ำ เพทายไปกินมื้อค่ำที่โรงแรมสุดหรู เมื่อการดูตัวระหว่างเขาและหลานเจ้าสัวมีชัยเกิดขึ้นในห้องอาหารสุดหรูของโรงแรมนั่น
หญิงสาวใบหน้าสะสวยกับชายหนุ่มรูปหล่อกำลังนั่งกินมื้อค่ำด้วยกัน แต่ลีน่าหลานสาวเจ้าสัวดูท่าทางจะถูกใจเพทายไม่น้อย
“คุณเป็นหลานคุณแทนนั่นเอง เก่งเหมือนคุณแทนเลยนะคะ คุณปู่ฉันเล่าให้ฟังบ่อย” ลีน่าเอ่ย
“ครับ”
“แล้วคุณไม่มีแฟนเหรอคะ ถึงยอมมาดูตัว”
“ไม่มีครับ และผมมาดูตัวตามคำสั่งคุณตาเท่านั้น” เพทายเอ่ย
“ลีไม่ใช่คนน่ากลัวอะไรนะคะ ไม่ต้องเย็นชาขนาดนั้นก็ได้ค่ะ เราอาจจะดูตัวไม่สำเร็จแต่เราก็เป็นเพื่อนกันได้นะคะ” ลีน่าเอ่ย
“ครับ”
ตลอดเวลากว่าสองชั่วโมงผ่านพ้นไป เพทายเดินออกมาจากห้องอาหารส่วนตัวนั่นพร้อมลีน่าก่อนเอ่ยกับคิมเลขาคนสนิทที่ยืนรออยู่หน้าห้อง
“เดี๋ยวฉันไปส่งลีน่าแล้วจะกลับคอนโด นายกลับบ้านเลยนะ” เพทายเอ่ย
“ให้ผมขับรถให้มั้ยครับ”
“ไม่เป็นไร นายเลิกงานเถอะ เหนื่อยมาทั้งวัน”
การดูตัววันนี้เหมือนไม่ประสบความสำเร็จมาดนัก เมื่อเพทายไม่มีทีท่าว่าจะอยากสานสัมพันธ์กับลีน่าต่อสักนิด
มือเรียวของหญิงสาวค่อยๆกดหมายเลขโทรศัพท์ของใครบางคนเพราะเธอต้องการความช่วยเหลือ ก่อนที่จะนัดใครคนนั้นออกมาเจอที่ร้านกาแฟไม่ไกลนัก
“ว่าไงจ๊ะ มีเรื่องให้น้าช่วยใช่มั้ย” ไอยูเอ่ย
“คือตอนนี้หนูต้องการใช้เงินเยอะมาก แต่หนูไม่ได้มาขอยืมคุณน้านะคะ หนูอยากให้คุณน้าหางานให้หนูทำหน่อยได้มั้ยคะ” สไมล์เอ่ย
“ยืมก็ได้นะ มีแล้วค่อยคืน” ไอยูเอ่ย
“ไม่ได้หรอกค่ะ คุณน้าหางานให้หนูทำดีกว่าค่ะ”
“ก็ได้จ๊ะ ว่าแต่หนูต้องการใช้เงินเท่าไหร่ น้าได้หาให้ถูก”
“สะ…สองล้านค่ะ คือหนูรู้มันเยอะ แต่พวกทวงหนี้มันตามทำร้ายพ่อหนูเพราะเงินก้อนนี้ หนูอยากได้เงินไปใบ้หนี้ค่ะ” สไมล์เอ่ย
“ตายจริง! เอาที่น้าไปก่อน ค่อยไปทำงาน กว่าจะได้สองล้าน ขืนพวกนั้นทำร้ายอีกแย่นะ” ไอยูเอ่ย
“หนู….” สไมล์ยังคงมีท่าทีไม่ยอมรับเงินจากไอยู จนเธอนึกบางอย่างได้จึงเอ่ยขึ้น
“เอาแบบนี้ น้ามีงานใหญ่ให้ช่วย แค่หนูรับข้อเสนอ น้าจะโอนเงินสองล้านให้ทันทีเลย” ไอยูเอ่ย
“งานอะไรเหรอคะ?”
“มาทำเป็นลูกสะใภ้น้า1ปี เปลี่ยนลูกชายน้าให้ที”
“คะ!!! หนูไม่เข้าใจ”
“เพทายลูกชายน้าไม่ยอมมองผู้หญิงคนไหนเลย จนน้าสงสัยว่าเพทายเป็นเกย์ หนูช่วยเปลี่ยนลูกชายน้าให้ที จบ1ปี น้าให้เพิ่มอีก2ล้าน” ไอยูเอ่ย
สไมล์ยังคงอึ้งกับงานที่ไอยูจ้างเธอทำ แต่เธอไม่ได้มีทางเลือกมากนัก และถ้าเธอตกลง เธอจะได้เงินมาใช้หนี้ทันที พ่อเธอก็คงไม่ต้องเจ็บตัวเพราะเจ้าหนี้อีก และยังมีเงินเหลือมากพอให้พ่อเธอได้เปิดขายต่อไปได้อีกด้วย
“ตกลงค่ะ หนูรับงานที่คุณน้าบอก”
“ดีจ๊ะ น้ามีข้อตกลงไม่มากนัก หนูกับเพทายจะแต่งงานกันแบบถูกต้องตามกฏหมาย และจะย้ายไปอยู่บ้านเดียวกันโดยที่ไม่ใช่บ้านเดียวกับน้านะจ๊ะ ขอเพียงหนูเปลี่ยนเขาได้ พิสูจน์ว่าเพทายไม่ใช่เกย์ และเขามองผู้หญิง ถือว่างานสำเร็จ ระยะเวลาสัญญาเรา 1 ปี เมื่อจบงานแล้วน้าจะโอนให้อีกสองล้าน ไม่ว่างานจะออกมาแบบไหนก็ตาม วันที่แต่งงานกันน้ามีสัญญาจ้างเราให้หนูเซ็น เราสบายใจทั้งสองฝ่าย ดีมั้ย” ไอยูเอ่ย
“ได้ค่ะ แล้วลูกชายคุณน้านี่ ดุมั้ยคะ แบบว่าเขาเป็นคนดุๆ น่ากลัวหรือเปล่าคะ” สไมล์เอ่ย
“ไม่จ๊ะ เพทายเป็นผู้ชายนิ่งๆพูดไม่เยอะ ทำงานเก่ง หนูว่าบุคลิกเกย์มั้ยละ” ไอยูเอ่ยไปขำไป
สไมล์คิดตามที่ไอยูพูด เหมือนเขาจะเป็นเกย์เหมือนกันนะ แบบนี้สำหรับเธอก็ไม่น่ากลัวซินะ เพราะเกย์จะไม่สนใจผู้หญิง อีกอย่างงานสำเร็จไม่สำเร็จไอยูก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอ ขอแค่พิสูจน์ว่าเขาเป็นเกย์หรือไม่เท่านั้น
“อ่อ มีอีกเรื่อง เพทายมีเลขาคนสนิทชื่อคิมที่ไปไหนมาไหนตัวติดกันตลอดเวลา น้าอยากให้ช่วยดูคนนี้หน่อย น้ากลัวว่าเขานี่แหละคู่ขาลูกชายน้า และก็ระวังเขาด้วย คิมน่ะ หูตาไว รู้ใจเพทายมากกว่าใครๆ แผนเราแตกไม่ได้เชียวนะ” ไอยูเอ่ย
- ผู้เขียน
