ช่วยมิได้ที่อาจารย์สอนการต่อสู้เมืองเยี่ยโจวเป็นเพียงผู้รู้หลักการศึกษากระบวนท่าฟาดฟันมาก่อนเท่านั้น
หาใช่นักสู้เจนสังเวียนหรือนักรบเจนมรภูมิไม่
ต่อให้เป็นผู้ฝักใฝ่วรยุทธ์ปานใดแต่ก็ยังไม่ถึงขั้นมีโอกาสขึ้นเวทีประลองของเหล่าจอมยุทธ์ด้วยซ้ำ
ยิ่งไม่เคยท่องหล้าอันใด เพราะคนที่ทำได้ขนาดนั้น มักจะไม่รับศิษย์ ทั้งยังไม่คิดสอนวรยุทธ์ผู้ใด
เฟิงอี้จึงเป็นบุรุษที่มีเพียงพละกำลังอันบ้าระห่ำหากแต่ไม่รู้หลักการต่อสู้สักข้อเดียว
โอกาสพลั้งมือทำคนบาดเจ็บสาหัสถึงขั้นกระดูกหักพิการตลอดชีวิตโดยไม่ทันระวังหรือยั้งแรงจึงค่อนข้างสูง เหล่าอาจารย์จึงไม่รับจ้างสอนเขาแล้วแม้แต่คนเดียว
อู๋หยุนจึงออกความคิดว่า “อาอี้ หากเจ้ามีความคิดจะฝึกการต่อสู้เพื่อเป้าหมายการเป็นชายชาตินักรบที่แท้จริง พวกเราหาวิธีฝึกวรยุทธ์โดยการไปหาเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกับกลุ่มอันธพาลต่างเมืองดีกว่า จะได้แสดงฝีมือเต็มที่”
นับเป็นความคิดที่
