ฉันกลับถึงคอนโดก็โยนกุญแจรถที่จอดทิ้งไว้ให้นานะไปขับกลับ จากนั้นเช็คเสื้อผ้าเครื่องสำอางในกระเป๋าเดินทางที่เพื่อนสนิทหอบมาใส่ไว้ให้
จนนานะมันมายืนกอดอกมองฉัน แล้วถอนหายใจ
“เฮ้อ! กัปตันเจ้านายแกเนี่ยเอาเรื่องเหมือนกันนะ วันแรกก็เล่นงานแกหนักแล้ว”
“เออ ไม่รู้โกรธแค้นอะไรฉันว่ะ ตัวฉันก็ได้ งานฉันก็ทำให้ ถ้าจะแค้นที่
ฉันตบ เรื่องนั้นมันก็สมควรตบมั้ยวะ”
“เฮ้อ...” นานะถอนหายใจอีกรอบ แล้วมันก็นั่งลงยอง ๆ ช่วยฉันจัดของใส่กระเป๋าต่อ
“แค่นี้ก็ดูออกแล้วว่าเขาเป็นคนนิสัยไม่ดี ไม่ก็ขาดความอบอุ่นพ่อแม่
ไม่รัก” ฉันยังบ่นให้เพื่อนฟังอุบอิบ
“แกพูดอย่างกับรู้จักเขาดี ว่าแต่สัญญาจ้างแกกี่เดือนอ่ะ?”
“หกเดือน แต่แกไม่ต้องห่วง ฉันจะทำให้เขายกเลิกสัญญาก่อนแน่นอน” นานะหันมาขมวดคิ้วใส่
“ยังไงวะ? ฉันก็เห็นแกทำตามใจกัปตันทุกอย่างเลย รวมถึงนี่ด้วย
รีบกลับมาเก็บกระเป๋าจะบินไปกับเขา” สองมือฉันชะงักทันที ก
