“ตามสบาย ขอให้มีสติก่อนใช้ก็พอ”
ฉันยิ้มตอบบาง ๆ ก่อนจะแลกไลน์ส่วนตัวกับพี่บาสไป เพราะเขาขอไลน์ฉันและบอกว่าการคืนมีดในระบบยุ่งยากมากความ คืนกับเขาจะง่ายกว่า
แต่พอได้มีดมาความคิดมากมายก็ตามฉันมาด้วย ฉันเดินอ้อยอิ่งออกมาจากสวนสาธารณะจมกับเรื่องในหัว เพราะอยู่ ๆ ก็กลัว และประหม่ากับผลที่จะตามมาซะงั้น
ลังเลอยู่นานเลย ว่าจะคืนมันตั้งแต่ตอนนี้ หรือรอหนึ่งอาทิตย์ดี
แต่พอตัดสินใจได้ จะเดินหวนกลับไปที่สวนสาธารณะอีกครั้ง ที่ศาลาแห่งนั้นก็ไม่เจอพี่บาสแล้ว
เออ ๆ งั้นค่อยว่ากัน ลำพังเลื่อนนัดและลังเลไม่เอาของ ฉันก็เกรงใจเขาจะแย่อยู่แล้ว
พอเสร็จธุระเรื่องมีดฉันก็ไปซื้อของใช้ส่วนตัวในซุปเปอร์ และกลับคอนโดเพื่อไปเอารถของตัวเองมาใช้ ใจจริงอยากจะชวนนานะออกไปนั่งกินมื้อเที่ยงด้วยกัน แต่พอเปิดเข้าไปในห้อง ก็เห็นมันยังสลบไสลอยู่บนเตียงด้วยสภาพที่ฉัน
รับไม่ได้
นอนน้ำลายยืด หน้าก็ยังมีเครื่องสำอางอยู่
