“เกอร์อยากเจอลูกจริง ๆ ขอสักครั้งนะทิชา สงสารเกอร์เถอะนะ แค่ตอนลูกหลับก็ได้ นะครับ”
“ก็ได้” ฉันเกลียดตัวเองที่ใจอ่อนเหลือเกิน พอรู้ว่าเรื่องที่ผ่านมาเป็นเรื่องเข้าใจผิดฉันก็อ่อนให้เขาอีกแล้ว ทั้งที่ไม่ควรทำเพราะจะทำให้เกิดปัญหากับอนาคตของเขา
“ขอบคุณครับ เกอร์รักทิชาที่สุด รักทิชาคนเดียว” เขาส่งยิ้มก่อนจะโอบกอดฉันไว้แน่นแล้วจึงลุกไปล้างหน้าในห้องน้ำ ระหว่างนั้นฉันกดพิมพ์ไลน์ไปบอกเพื่อน ๆ เล่าเรื่องคร่าว ๆ ให้เพื่อนฟัง และบอกว่าทิกเกอร์กำลังจะไปส่งฉันที่บ้านด้วย
(มิ้น: เค ๆ เข้าใจแล้ว เดี๋ยวค่อยคุยกัน)
เมื่อทิกเกอร์จัดการตัวเองเรียบร้อยเราก็เดินออกมาจากห้องนอน “เราจะไปส่งทิชาแล้วก็ไปหาลูก อลินไปด้วยกันไหม”
อลินกำลังนั่งมองจอสมาร์ตโฟนแล้วร้องไห้ เมื่อเราสองคนออกมาเธอก็เก็บสมาร์ตโฟน เช็ดน้ำตาแล้วหันมายิ้ม “ไป แต่ไปแค่ทางแยกข้างหน้านะ เขาให้คนมารับลิน เขาต้องการเจอลิน”
“ไหวไหม” ทิกเกอร์ถา
