“เราคงต้องไปคุยกับคุณทิชาตรง ๆ และคุยดี ๆ ด้วย แล้วก็ถามทุกเรื่องที่ค้างคาใจ ถึงแม้จะเจอสามีของคุณทิชาก็ตาม” อลินพูดมามีเหตุผล
ทว่าผมนั้นเป็นคนไม่มีเหตุผลกับเรื่องส่วนตัวเอาซะเลย “ถ้าเราไป ยังไงซะเราก็ต้องอยากได้ลูกได้เมียคืน”
“พูดแบบนี้จะไม่ไปหรือไง”
“ไปสิ”
“ถ้าจะไปก็ต้องใจเย็น ๆ อย่าวู่วามเด็ดขาด”
“…” ผมไม่มั่นใจเรื่องความใจเย็นของตัวเองเลย แค่วันนี้ทิชาพูดถึงคนอื่นผมก็ควบคุมตัวเองไม่ได้ แล้วถ้าผมไปเจอเธออยู่กับคนอื่นมันจะหนักมากแน่ ๆ
“ทางที่ดีห้ามให้พี่พราวรู้ก็ดีนะ” อลินไม่ชอบพี่พราวเอามาก ๆ เหมือนกับพี่พราวที่พยายามใส่หน้ากากเข้าหาอลินเช่นกัน พี่พราวไม่ชอบนักแสดงหญิงทุกคนที่ใกล้ชิดผม
ครืด ครืด…
“มีคนโทรเข้าอะทิกเกอร์” เสียงสมาร์ตโฟนของทิชาแผดร้อง อลินยื่นกลับมาให้ผม
“รับนะ”
“อื้ม”
“…” ใครไม่รู้ แต่ผมกดรับและไม่พูด รอปลายสายพูดก่อน
(ทิกเกอร์)
“…” เสียงทิชาครับ ผมว่าผมแน่ใจ
