บทที่4.กลิ่นหอมที่ติดอยู่ที่ปลายจมูก

1563 คำ

“ดี...นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการที่สุด” “ครับ...” “อย่าให้นานนักล่ะ ก็น่าจะรู้นะว่าฉันเป็นคนใจร้อน อย่าให้ฉันต้องลงมือเอง ไม่อย่างนั้นมันอาจจะเกินเลยไปกว่าที่ทุกคิดเอาไว้” ฟรองซัวร์ยิ้มหยัน ทุกการเคลื่อนไหวของเขามีหลายคนกำลังจับตามอง...แต่คนอย่างฟรองซัวร์หรือจะแคร์ “ครับ” บัตเลอร์ผู้เฒ่าถอยหลังออกไป รู้สึกหนักอึ้งไปทั้งบ่า ฟรองซัวร์ปล่อยใจไปกับความคิดเลอะเลือน เขาคิดถึงความเย้ายวนของหญิงต้องห้ามผู้นั้น ใครต่อใครพยายามเหลือเกินที่จะขัดขวาง มันกลับเป็นสิ่งยั่วยุที่ทำให้เขาอยากจะกระโจนใส่เมรีให้เร็วที่สุด ชายหนุ่มคิดหาวิธีเพื่อจะได้ครอบครองเมรีเร็วๆ ไม่สนใจว่ามันจะกระทบกับใครบ้าง และไม่สนใจผลลัพธ์ที่จะตามมาด้วย บัตเลอร์ผู้เฒ่าถอนหายใจเฮือกๆ เหตุการณ์มันชักจะไปกันใหญ่ เมื่อฟรองซัวร์หลุดความควบคุมตัวเองครั้งแรก เขาจนไม่สนใจคนรอบตัวเลย แม้แต่มารดาตัวเอง ความสุขุมหายไป กลายเป็นหนุ่มใจร้อนขึ้นมาแทน “เด็กคนนั้นไปเรียนหรือยัง ใครก็ไปตามเมรีให้ฉันหน่อยสิ ฉันจะรอที่ห้องโถง” ชายชราไหว้วานสาวใช้คนหนึ่งที่โผล่หน้ามาให้ บัตเลอร์วัยชราทรุดนั่งบนเก้าอี้เหล็กที่สวนหย่อมด้านข้าง วัยที่มากขึ้นทำให้เขามองทุกอย่างได้ลึกซึ้งมากหว่า จึงแอบหวั่นใจแทนประมุขของบ้านมาร์เซย์ไม่ได้ แต่ละคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรี และเกียรติของตัวเองยิ่งนัก ความใกล้ชิดอาจจะนำพาความผูกพันมาอย่างไม่รู้ตัว บวกกับความจงรักภักดีของเมรี เขาเกรงว่าเจ้านายจะหวั่นไหว จนไม่สามารถสลัดเมรีทิ้งได้อย่างที่ใจคิด ยามที่เขาหมดความต้องการหล่อนแล้ว เมรีทำความเคารพบัตเลอร์ผู้เฒ่าอย่างนอบน้อม เธอแต่งชุดนักศึกษากำลังจะออกไปเรียนตามเวลาปกติ เธอรีบเดินมาพบบัตเลอร์ผู้เฒ่าเสียก่อน ชายสูงวัยมองเมรีอย่างพิจารณา หญิงตรงหน้าไร้เดียงสาและกำลังเบ่งบาน ผิวพรรณสะอาดสะอ้าน จึงไม่แปลกใจนักถ้าฟรองซัวร์จะนึกปรารถนาหล่อน “เมรี” “คะ คุณบัตเลอร์ให้คนไปตามเมรี มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ?” “ฉันอยากให้เธอเป็นคนดูแลห้องนอนของนายท่านน่ะ” เมรีอยากจะท้วง แต่เธอหรือจะกล้า “มันจะดีเหรอคะ?” “เป็นคำสั่งของนายท่าน มาดามคงไม่ว่าอะไร” คนพูดเองยังรู้สึกหนักใจ “ได้ค่ะ” เมรีรับคำ แม้อยากจะปฏิเสธมากกว่า “กลับจากเรียนก็เข้าไปทำความสะอาดห้องให้คุณท่านเสียหน่อย นายท่านเป็นคนระเบียบจัด ห้องไม่ค่อยสกปรกเหมือนห้องคนอื่นหรอก ห้ามโยกย้ายสิ่งของในห้องโดยพลการ นายท่านหาไม่เจอจะโดนเอ็ดเอาได้” “ค่ะ เมรีไปแล้วนะคะเดี๋ยวจะสาย” เมรีบอกลาเพื่อไปเรียน เธอแอบหวั่นใจเล็กๆ เธอกลัวว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบครั้งก่อน เธอรีบสลัดหน้าไล่ความคิดฟุ้งซ่าน เหตุการณ์อบบนั้นคงไม่มีทางเกิดขึ้นอีก ครั้งนั้นน่าจะเป็นเพราะความเวทนาของชายหนุ่ม เขาเลยเผลอตัวเพราะความสงสาร มันก็เลยเถิดไปจากที่ตั้งใจไว้แค่นั้นเอง หนุ่มหล่อเจ้าเสน่ห์แบบ ฟรองซัวร์ หรือจะมาสนใจเด็กสาวแบบเธอ นางแบบในคอลเลกชันเขาสวยกว่าเธอนับสิบเท่า ไหนจะสาวสวยชั้นสูง ที่ร่ำรวยสูงส่งจนไม่ต้องมาเสียเวลากับผู้หญิงด้อยค่าอย่างตนเอง บ่ายคล้อยณ. คฤหาสน์มาร์เซย์... ฟรองซัวร์กลับจากที่ทำงานก่อนเวลา เขาอยากมีเวลาส่วนตัวกับเมรี โดยที่ไม่มีใครขัดขวาง จึงแอบกลับมา และย่งเงียบกลับห้องพัก ช่วงบ่ายของทุกวัน คนงานส่วนใหญ่จะพักผ่อนอยู่ด้านหลังคฤหาสน์ เหลือแค่เบียและสาวใช้สองสามคนที่ต้องคอยดูแลมารดาของเขา เมรีกำลังตั้งใจทำงาน เธอรีบกลับมาคฤหาสน์มาร์เซย์เพื่อทำหน้าที่ที่รับปากไว้ เธอขะมักเขม้นเก็บผ้าห่มบนที่นอน ลากลงมาสะบัดแรงๆ เพื่อนไล่ฝุ่น และพับเก็บจนเรียบร้อย ตบหมอนจนนุ่มฟู ก่อนจัดเรียงให้เป็นระเบียบ ออกแรงดึงชายผ้าปูที่นอนจนตึง เธอถอยหลังออกมาชื่นชมฝีมือตัวเอง “เธอเก่งเหมือนกันนะเมรี แต่ห้องคุณฟรองซัวร์นี่สวยจนน่าตกใจ เหมือนห้องเจ้าชายในฝันเลย” เมรีหมุนตัวมองไปรอบๆ ห้องด้วยแววตาชื่นชม เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นล้วนแต่มีราคาแพงจนคนจนแบบเมรีไม่กล้าแตะ ผ้าผืนน้อยในมือเช็ดไปตามหลังโต๊ะ ตู้ จนสะอาดเอี่ยม ก่อนจะฉวยถังน้ำเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ เพื่อทำความสะอาดเป็นที่สุดท้าย ห้องน้ำเย็นเฉียบกว้างกว่าห้องนอนของเธอเสียอีก อุปกรณ์ใช้งานถูกจัดเก็บเป็นระเบียบ เมรีเปิดน้ำใส่ถัง เริ่มต้นทำงานอย่างตั้งใจ เธอเพลินขนาดไม่ได้ยินเสียงเปิดประตูห้อง โดยคนที่เมรีแอบคิดถึง ฟรองซัวร์ถอดเสื้อสูทออกจากตัว แขวนไว้ที่หน้าตู้ตามความเคยชิน เขาเดินไปรอบๆ ห้องเพื่อมองหาคนที่ทำให้ใจตนเองไม่สงบ เตียงนอนตึงเปลี๊ยะ คงมีใครสักทำความสะอาดแล้ว เขาถอนใจอย่างเสียดาย และทรุดนั่งบนโซฟาปลายเตียง เสียงกุกกักในห้องน้ำกับเสียงเปิดน้ำดังแววเข้ามาในรูหู ฟรองซัวร์กระตุกยิ้มด้วยความพอใจ เมรีคงกำลังทำความสะอาดห้องน้ำอยู่ เขานึกอะไรสนุกๆ ขึ้นมาได้ จึงลุกขึ้นยืน ถอดเสื้อผ้าตัวเองจนเหลือแค่ชุดชั้นใน หยิบชุดคลุมอาบน้ำมาสวมไว้ ผูกเอวไว้หลวม ๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำกว้างหน้าตาเฉย เมรีเห็นปลายรองเท้าที่ใช้เดินภายในบ้านอยู่ตรงหน้า เธอไล่สายตาขึ้นมอง ดวงตาเบิกกว้างเมื่อเห็นฟรองซัวร์ยืนอยู่กลางบานประตู เขาอยู่ในชุดคลุมเพื่ออาบน้ำ หญิงสาวเผลอกลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ รอยแยกของสาบเสื้อ ทำให้เธอเห็นบางอย่าง ผิวขาวผ่องของคนเมืองหนาวโผล่พ้นผิวผ้า แต่แผงอกหนาหนั่นอุดมไปด้วยกล้ามเนื้อ เธอลดสายตามองตามรอยแยกของสาบเสื้อ และพยายามหยุดอยู่แค่ลอหน้าท้องของเขาแค่นั้น ฟรองซัวร์ยืนเฉย เขาปล่อยให้หญิงตรงหน้าชื่นชมรูปกายของตนเอง ชายหนุ่มแสร้งกระแอมดังๆ จนเมรีสะดุ้ง หล่อนเสหลบตาเขาเป็นพัลวัน “ผสมน้ำให้หน่อยสิฉันจะอาบน้ำ เหนียวตัวเหลือเกิน” ฟรองซัวร์เปรยเสียงนิ่ง ทั้งที่ร่างกายร้อนเหมือนถูกเปลวไฟแผดเผา เขาโน้มตัวลงใกล้ๆ เมรี หญิงสาวผงะหลบด้วยความตกใจ ทันได้ยินเสียงหัวเราะแผ่วๆ จากคนตรงหน้า เมรีรีบทำตามที่เขาสั่ง บรรยากาศรอบตัวเริ่มร้อนระอุขึ้น กลิ่นสบู่ระเหยขึ้นมาจนหอมฟุ้ง เมรีเดินเลี่ยงชายร่างใหญ่ที่ยืนกอดขวางทางออกของเธอ แววตาเขาแปลกๆ จนเธอแอบผวา เมรีกำลังจะเดินผ่านเขา แต่ต้องชะงักเพราะฟรองซัวร์รั้งแขนเธอไว้ “ถูหลังให้หน่อยฉันเอื้อมไม่ถึง” เมรีกะพริบเปลือกตาปริบๆ เธอขัดคำสั่งคนตรงหน้าได้ด้วยหรือไง เธอพยักรับ แม้จะรู้สึกอึดอัด ชายหนุ่มสลัดชุดคลุมอย่างรวดเร็ว เขาหย่อนกายลงนั่งในอ่างน้ำอุ่นท่ามกลางสายตาตื่นตะลึงของสาวตัวเล็ก ผิวขาวเรียบลื่นเปียกน้ำเป็นมันวาว เมรีมือสั่นฟองน้ำนุ่มๆ ในมือหนักอึ้ง เธอพยายามไม่มองผิวกายตึงแน่นตอนที่ลากฟองน้ำไปทั่วแผ่นหลังของเขา กลิ่นหอมอ่อนๆ ของเมรีโชยมาเข้าจมูก ฟรองซัวร์หลับตาพลิ้ม เขามีความสุขแทบล้นอก เมรีทำงานด้วยความตั้งใจ ปลายจมูกของเธอมีเม็ดเหงื่อเกาะพราว พราะความรุ่มร้อนในกาย บวกกับไอระเหยของน้ำอุ่นในอ่างใบใหญ่ ฟรองซัวร์ชำเลืองมองเมรีด้วยหางตา เขาถอนใจแรงๆ นึกเซ็งในใจ กายใหญ่โตขยายใหญ่มันทะลึงตื่นทั้งที่ยังไม่ถึงเวลา จนฟรองซัวร์นึกโกรธตัวเอง เขากำลังทำร้ายตัวเองชัดๆ เมรีผู้ไม่รู้เรื่องรู้ราว เธอตั้งใจถูผิวกายขาวผ่องของฟรองซัวร์ด้วยความตั้งใจ เมรีเริ่มรู้สึกแปลกๆ ผิวแก้มเธอร้อนฉ่า นัยน์ตามัวหายใจไม่คล่องคอรู้สึกอัดอัดแน่นอก เธอแอบสำรวจชายสูงศักดิ์ สันกรามของเขาบดเข้าหากันจนข้างแก้มปูดโปนเป็นรอยนูนขึ้นมา เธอตกใจ พยายามหลุบเปลือกตาไม่สนใจนอกจากงานที่กำลังทำ เมรีไม่รู้ว่าลมหายใจร้อนๆ ของเธอมีผลกับคนตรงหน้า ลมหายใจที่รินรดแผ่นหลังกระตุ้นให้ความร้อนมากมายไหลไปรวมกันอยู่ที่หน้าขาบางสิ่งบางอย่างที่เคยนอนสงบนิ่งเริ่มกระดุกกระดิกมีชีวิต และมันกำลังขยายตัวใหญ่อย่างต้องการอวดอำนาจ ชายหนุ่มกัดฟันพูด “พอแล้ว ออกไปเถอะ” เมรีรีบวางฟองน้ำ เธอคว้าอุปกรณ์ทำความสะอาดเดินแกมวิ่งออกมาจากห้องน้ำ สาวเท้าเดินเร็วๆ เพื่อให้พ้นห้องนอนของชายสูงศักดิ์ผู้นี้ หญิงสาวยืนหอบแฮ่กๆ หลังจากรีบร้อนออกมา หัวใจเธอเต้นรัวแทบทะลุออกมานอกอก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more