“ครั้งสุดท้ายแล้วนะคะคุณฟรองซัวร์ เมรีคงไม่มีโอกาสได้ดูแลคุณอีกแล้ว อย่าลืมเมรีนะคะ” เมรีรำพันออกมาพร้อมหยดน้ำตาที่ค่อยๆ รินไหล
“ฉันไม่มีทางลืมเธอหรอกเมรี เธอมั่นใจได้เลยว่าฉันไม่มีทางลืมเธอ” ฟรองซัวร์พูดย้ำ เขายืนมองเมรีอยู่นานแล้ว
เมรีสะดุ้ง!! เธอหมุนตัวกลับมาด้านหลัง หญิงสาวมองดวงตาสีเขียวมรกต เขาเองก็กำลังมองเธออยู่เช่นกัน
“เธอมีที่อยู่แล้วเหรอ?” ฟรองซัวร์ถาม เขาเดินไปทรุดนั่งบนโซฟา
“ยังหรอกค่ะ เมรีอยู่ที่ไหนก็ได้ แค่ตัวคนเดียว.” หญิงสาวตอบเสียงอ่อนแงคำตัดพ้อโชคชะตา หญิงไร้ญาติขาดมิตรบนโลกกว้างที่อยู่เพียงลำพัง
“เธอออกไปเถอะฉันอยากพัก” ฟรองซัวร์เอ่ยปากอนุญาต เพราะสีหน้าเศร้าๆ ของเธอทำให้เขาสะเทือนใจ จนอยากจะแหกความตั้งใจตนเองเสียแต่วันนี้
เมรีชำเลืองมองฟรองซัวร์ ก่อนถอยหลังออกไปเงียบๆ เธอป
