เริงรักมาเฟีย

รอยสักตราตรีง 3

“ฟังไม่ชัดใช่มั้ยคะ...เรา...เลิก...กัน” ย้ำอีกทีแบบลมหายใจเป่ารดเลยทีเดียว โดนหลอกมานานเท่าไหร่แล้ว ปล่อยตัวเองให้เป็นสัตว์สี่เท้าให้เขาหลอก พอย้ำคำนั้นจบมิ่งขวัญตวัดสายตามองอีกฝ่ายอย่างหยาบหยันอีกที

“ไม่เอาน่ามิ้ง มีเหตุผลหน่อยสิ พอเช้าพี่ก็โทร.หามิ้งอีกหลายตอบ” กว่าเขาจะมีแรงจากเกมรักเมื่อคืนตื่นเกือบเก้าโมง พอตื่นรีบโทร.หามิ่งขวัญทันที เพราะกว่าคู่ขาต่างวัยเงินหนาของเขาจะกลับร่วมเจ็ดโมง เขาจึงต้องนอนต่ออีกนิดหลังจากได้เงินก้อนใหญ่เป็นค่าเหนื่อยตุงในกระเป๋า ตั้งใจรีบแจ้นออกมาหาหญิงสาวเลย แต่พอโทร.หาสัญญาณหาย คงปิดเครื่องดังนั้นจึงรีบบึ่งมาที่นี่ก่อนหญิงสาวจะลงสนาม

รังสิตจับยึดข้อมือมิ่งขวัญไว้ รั้งร่างบางเข้าไปกอด หากแต่มิ่งขวัญสลัดตัวออกจากอ้อมกอด โดยเรียกหาภัทรดนัยที่ตามมาหยุดอยู่หน้าห้อง

“ปล่อยมิ้งเดี๋ยวนี้พี่เบิร์น ถ้าไม่ปล่อย แฟนใหม่ของมิ้งจัดการพี่แน่” มิ่งขวัญอ้างขณะพยายามสลัดตัวตามมือหยาบช้าสามารของอีกฝ่าย เธอรู้สึกขยะแขยงจนอยากเอาน้ำร้อนราดทุกส่วนที่ถูกเขาแตะต้อง

“อ้อ...ที่อยากเลิกกับพี่ เพราะมีแฟนใหม่สินะ นานหรือยังที่พี่เป็นควายให้มิ้งสวมเขา” ทำเป็นแสดงอารมณ์โกรธจัด กล่าวหาว่าตัวเองโดนหญิงสาวสวมเขา

“อาจจะน้อยกว่าที่พี่เบิร์นทำกับมิ้งนะคะ” มิ่งขวัญพูดด้วยสีหน้านิ่งเฉย อย่าให้ต้องประจารความชั่วนายแบบทีชื่อเสียง ต่อหน้าคนเยอะแยะ ศพอาจจะไม่สวย ถ้าต้องการให้เรื่องโดยดี รีบๆ ไปซะก่อนที่คนอย่างอีมิ้งจะทนไม่ไหว

“เอ่อ...” รังสิตพูดไม่ออก ตนมีชนักติดหลังคบซ้อนหลายคน ส่วนใหญ่คบเพื่อหวังผลประโยชน์ ให้ให้เยอะเขาก็คบนาน ใครใจไม่ถึงแค่แป๊บเดียวก็เลิก ส่วนมิ่งขวัญคบไว้ประดับหน้าตาในวงสังคม

“นัยจ๊ะเข้ามานี่หน่อยที่รัก” มิ่งขวัญตะโกนเรียกภัทรดนัยไม้กันหมาของเธอให้เข้ามาในห้อง

พอนักแข่งหนุ่มหน้าตี๋โผล่เข้ามา หญิงสาวเดินตรงเข้าไปหาคล้องแขนเขาทันที ซบศีรษะบนไหล่ของอีกฝ่ายต่อหน้ารังสิต นายแบบหนุ่มมองภาพนั้นจนเดือดปุด นี่เขากลายเป็นลาหน้าโง่ในสายตามิ่งขวัญตั้งแต่เมื่อไหร่ และที่แน่ๆเธอไปเห็นอะไรมาบ้างถึงได้พูดอะไรแปลกๆกับเขาเมื่อกี้

“คิดถึงผมหรือจ๊ะที่รัก” นักแข่งหนุ่มเล่นละครตามน้ำไปด้วย เชื่อว่ามิ่งขวัญต้องการแบบนี้ เขาจึงเล่นด้วย ไม่จ้างก็เล่น ถ้าเพื่อนต้องการ เขามีคามกะล่อนมากอยู่แล้ว จึงไม่ยากในการเล่นละครร่วมกับเพื่อนร่วมทีม ถ้ามิ่งขวัญไม่มีนายแบบหนุ่มเป็นแฟน เขาก็ว่าจีบเธออยู่แล้ว ครั้นพอผู้จัดการบอกว่า ไม่ควรทำมันเสียการปกครอง

นักแข่งได้กันไม่น่าจะดี เขาจึงหันมาตีเนียนจีบพริตตี้ดีกว่า จำนวนการจีบก็คืนละคนสองคน ไม่ต้องห่วงภาพลักษณ์ให้ยุ่งยาก ผู้จัดการทีมตั้งฉายาเขาว่า เดน ก็ไม่รู้เดนอะไร ครั้นรบเร้าคำเฉลยที่เขาฟังแล้วไม่โกรธก็ลอยออกจากปากผู้จัดการ เดน ที่มีนามสกุลมนุษย์ต่อท้าย ก็ไม่รู้จะภูมิใจดีหรือโกรธฉายาแรงๆ แต่คงเหมาะกับเขาดี

“แน่นอนสิจ๊ะที่รัก” มิ่งขวัญทั้งซบทั้งป้อนคำหวานกับเพื่อนร่วมทีมผู้แสนกะล่อน เพื่อตอกหน้ารังสิตให้หงายและเงิบหนีไป ถ้าหมอนี่หน้าบางพอนะ นอกจากจะหน้าหนาเกินเยียวยา จึงทนได้กับภาพที่เห็นต่อตา

“มิ้งทำยังงี้ได้ยังไง” เบิร์นเกรี้ยวกราดไม่ไว้หน้า ไม่สร้างภาพเป็นคนดีอย่างเช่นทุกวัน

“พี่เบิร์นอยากให้มิ้งแฉ เรื่องของพี่หรือเปล่าละคะ ถ้าอยากมากมิ้งจะจัดให้” มือบางล้วงหยิบกุญแจคอนโดที่เธอได้มาจากรังสิต เพราะเขาบอกว่าเธอคือคนพิเศษจึงให้กุญแจเก็บไว้เพื่อยืนยันว่าตนบริสุทธิ์ใจโดยไม่ได้ซุกใครไว้ในคอนโด เธอรับมาและไม่คิดว่าจะเสียมารยาทไปตามเขาถึงที่ ต่อให้เขาซุกซ่อนไว้ก็ตาม ทว่าเมื่อคืนเพราะความอยากสร้างเซอร์ไพร้ส์แฟน เลยโดนดีเข้าจนได้

“มิ้ง !!” รังสิตครางแผ่ว หรือว่า...เมื่อคืนมิ่งขวัญเห็นอะไร

“ค่ะ อย่าตื้อมิ้งเลยค่ะ เดี๋ยวทุกอย่างที่พี่ทำไว้จะรู้ถึงหูนักข่าว ที่ผ่านมาถือว่าเราไม่เคยรู้จักกัน แต่ถ้าพี่เบิร์นยังยืนยันจะให้เรื่องของเราไปต่อ เห็นทีมิ้งคงต้องเสนอข่าวถั่วๆ ซักหน่อย” ว่าพลางก้าวขยับเข้าไปชิดนายแบบหนุ่ม เขย่งปลายเท้ายื่นใบหน้าเกือบชิดกระซิบว่า ‘มีถั่วมั้ย’ เต็มรูหูรังสิตเลย

“เอ่อ...คือไม่นะ คือ...” รังสิตตาโตตื่นกับคำถามที่มิ้งกระซิบ ถึงกับพูดไม่ออก ปากโดนกาวตราช้างหยอดปิด แสดงว่ามิ่งขวัญไปเห็นเขากับ...คนๆ นั้น โอ้ย ! ให้ตายลืมนึกไปว่าเธอมีกุญแจสำรอง ที่ผ่านมาหญิงสาวไม่เคยไปยังพื้นที่ส่วนตัวของเขาสักครั้ง ตัวเองที่ให้กุญแจไว้ แค่ต้องการแสดงความจริงใจว่าเขาไม่มีใครเท่านั้นเอง ที่ไหนได้กุญแจดอกนั้นฆ่าเขาเอง

“ตกลงเลิกกันนะคะพี่เบิร์น” ไม่รู้สึกเจ็บแล้วตอนนี้ จบกันที่สำหรับการเป็นควายให้ผู้ชายงาบได้ทุกเพศ ถ้าเงินถึง ลาก่อน...อย่าเจอกันอีกเลย “ไปเถอะค่ะที่รัก” มิ่งขวัญหันไปควงแขนภัทรดนัย รั้งตัวเขาเพื่อไปจากตรงนี้ เหม็นกลิ่นถั่วเน่า

“เดี๋ยวมิ้ง พี่อยากอธิบายเรื่องทั้งหมด” ถ้าไม่ใช่เพราะชื่อเสียง เงินทองในวงการ เขาไม่คิดทำแบบนั้นเลย เท่าที่ทำก็ฝืนใจมาก

มิ่งขวัญหันกลับมาพร้อมยกโทรศัพท์ คล้ายกับจะบอกให้รู้ว่า ถ้าขืนยึดเธอต่ออีกวินาทีเดียว รับรองโดนแฉด้วยภาพเริงสวาทกับคู่ขาแน่

“หมายความว่า...” รังสิตชะงักไม่กล้าก้าวต่อ ไม่กล้ารั้งหญิงสาวไว้ เขาพลาดอย่างรุนแรง...ไม่น่าเลยจริงๆ

“ค่ะ” คำขานรับเป็นอันว่ารู้กัน

รังสิตหน้าเสีย ก้มหน้ารับสภาพที่ตัวเองทำผิดต่อมิ่งขวัญ ยินยอมกลับไปโดยไม่มีข้อแม้ เลิกก็เลิกวะ หาใหม่ก็ได้

“ไหนมันเกิดอะไรขึ้น พอจะบอกฉันได้ไหมมิ้ง” หลังจากรังสิตจากไปมิ่งขวัญปล่อยโฮยกใหญ่จนสมาชิกหลายสิบคนกรูกันเข้ามาในห้องรับรอง ที่ร่างบางถูกดึงเข้าไปใหม่อีกครั้ง เพราะสภาพแบบนี้พามิ่งขวัญออกไปไม่ได้ เธอร้องไห้ราวกับคนเสียสติเพียงคล้อยหลังรังสิตไม่กี่นาที “ในโทรศัพท์เครื่องนี้มีภาพอะไร”

“ไม่มี” ตอบหน้าตาเฉย

“แล้วยกโทรศัพท์ขึ้นขู่แฟน เอ่อ หมอนั่นทำไม” นึกว่ามีอะไรเด็ดๆ

“ขู่ไปงั้นแหละ คนมีความผิด วัวสันหลัวหวะต้องกลัว กับของง่ายๆ แค่นี้” มิ่งขวัญน้ำตาไหล ไหลแบบที่ไม่อยากให้ไหล ไม่ได้อาลัยรังสิต แต่เกลียดตัวเอง ที่เป็นควายอยู่ได้ตั้งนาน

“เล่ามาทั้งหมดมิ้ง ถ้าแกอยากร้องไห้ขนาดนี้ มันต้องมีเรื่องสิ รวมทั้งที่ใช้ฉันเป็นไม้กันหมา ต้องการบอกเลิกแฟนเล่ามาเลย” ภัทรดนัยคาดคั้น เขาไม่ชอบเห็นน้ำตาผู้หญิง คนเจ้าชู้ไม่เคยให้ความหวังกับใคร ไม่อยากคบใครกลัวทำให้พวกเธอร้องไห้ เมื่อไรที่พร้อมเขาจะหยุดตัวเองกับคนที่ใช่ โดยไม่ทำให้เธอเจ็บ

“เดี๋ยวนะ ขอร้องไห้ก่อน” มิ่งขวัญปล่อยโฮแทบทำให้ห้องน้ำท่วมเลยทีเดียว

ภัทรดนัยนั่งมองจนเขาเกือบร้องไห้ตามไปด้วย มิ่งขวัญเป็นคนเก็บอารมณ์ เศร้าโศก รักหลง เธอไม่เคยแสดงความรู้สึกให้ใครเห็น หากแต่นักแข่งอย่างเขาที่ลงสนามทั้งซ้อมทั้งแข่ง รวมไปถึงอยากจีบเธอ สังเกตอาการของเธอได้อยู่บ่อยครั้ง นัยน์ตาเศร้าๆ นั้นมีเรื่องราวบรรจุไว้มากมาย

พอร้องไห้ฟูมฟายจนพอใจ ยื่นมือดึงเสื้อโปโลภัทรดนัย ไปเช็ดน้ำแทนเช็ดหน้า ดีเท่าไรไม่สั่งน้ำมูกด้วย พอดึงสติกลับมา จึงเล่าเรื่องราวตั้งแต่เดินเข้าคอนโด จนกระทั่งไปเห็นภาพทุกอย่างในห้อง เว้นบางส่วนที่กระทบต่อชื่อเสียงของคู่ขารังสิตรายนั้นน่าจะเป็นไฮโซชื่อเสียงดังในวงสังคม เป็นคนรู้จักทั้งทางสื่อและในสังคม

คนฟังอ้าปากหวอ ไม่อยากเชื่อว่าจะมีเหตุการณ์ทุเรศๆ แบบนี้กับเพื่อนของตน ‘บัดซบ’ มาก นัยคิดในใจอย่างโกรธแค้นแทนเพื่อน มาทำอย่างนี้กับมิ้งคนสวยแสนน่ารักของเขาอย่างนี้ ได้อย่างไร ไอ้นายแบบขายถั่ว