ลมหายใจของความคิดถึง 3

1299 คำ

“แน่นะไม่ใช่มีใครจูบล่ะ” ภัทรดนัยยังคงส่งแววตากวนประสาทพร้อมชี้นิ้วไปที่ปากสีจางลงของมิ่งขวัญ “ใครจะมาจูบไม่ได้พกแฟนมาด้วยซะหน่อย อีกอย่างแฟน...เออ...ช่างเถอะไม่อยากพูดถึง” เธอตัดปัญหา “ทำโกรธไปได้ไม่ได้ต้องการเอาคำตอบซะหน่อยแซวเล่นหรอกน่า รอแป๊บเดี๋ยวไปล้างมือล้างไม้ค่อยไปหาอะไรทานกัน รอนี่นะคนสวย” ภัทรดนัยแสบสันแซวคนที่มีชนักติดหลังจนหน้าซีดเผือด แล้ววิ่งจากไป มิ่งขวัญมองร่างหนุ่มๆ ที่เดินตามกันไปเข้าห้องน้ำเพื่อล้างมือด้วยอาการร้อนๆ หนาวๆ หวังว่าสิ่งที่โดนกระทำเมื่อกี้คงไม่มีใครเห็น มือบางยกขึ้นกุมอกข้างซ้ายที่เต้นผิดจังหวะเพราะไม่คิดว่าพอมาถึงภัทรดนัยจะแซวได้ตรงจุดขนาดนี้ เคนยูทาโรนั่งอยู่ในห้องทำงานภายในอาคารที่ทำการอันใหญ่โตโอ่อ่ายิ่งใหญ่ ภายใต้อำนาจของตระกูลโมริ อันเลื่องชื่อในด้านยานยนต์ เขายังไม่ลงมือจัดการกับงานเพราะรอคอยใครบางคน และใครบางที่เฝ้ารอคงเป็นเจ้าของเสียงเคาะประตูอ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม