พิษรักมาเฟีย : ตอนที่ 33
หลายชั่วโมงผ่านไป...
ฉันนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยเพียงลำพัง หมอและพยาบาลได้ออกกันไปสักพักแล้ว หมอได้ทำการตรวจอาการของฉันเบื้องต้น ทุกอย่างตอบสนองได้ปกติดี มีแค่รอยฟกช้ำบนใบหน้าและรอยแผลที่เกิดจากแรงกระแทกเท่านั้น สภาพจิตใจฉันตอนนี้อยู่ในระดับที่ยังไม่เต็มร้อยเสียงปืนที่มักเข้ามาในหูเป็นพักๆ ภาพพวกนั้นยังวนอยู่ในหัวฉันอยู่ตลอด มันไม่สามารถลบภาพพวกนั้นออกจากหัวฉันได้เลย และไม่มีวันที่ฉันจะลืมเรื่องราวทั้งหมด มันกลายเป็นว่าฉันหวาดผวากับเสียงปืนไปแล้ว
ครืด...
เสียงประตูเปิดออกทำให้ฉันละความสนใจจากจุดจุดหนึ่ง ไปยังประตูกับบุคคลที่เข้ามาใหม่ ดวงตากลมโตจับจ้องคนที่ทำร้ายร่างกายด้วยแววตารังเกียจ
"อึก"
ฉันรีบก้มหน้าเอามืออุดหูทันทีเมื่อเสียงปืนกึกก้องอยู่ในหูอีกครั้ง การกระทำของเขาประเดประดังเข้ามาในหัวจนฉันหวาดผวา
ตึก ตึก ตึก
เสียงฝีเท้าแกร่งดังเข้ามาในโสตประสาททำให้
