พิษรักมาเฟีย : ตอนที่ 29
"เดี๋ยวกูขับรถไปเอง ตามกูอยู่ห่างๆก็พอ" ชาร์ลพูดกับคนปลายสายด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง สายตาคมกริบปรายตามองคนตัวเล็กที่พึ่งเดินออกมาจากห้องแต่งตัว เธออยู่ในชุดเดรสสีขาวสะอาดตา ความยาวพอดีเข่า ใบหน้าหวานถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางแบบบางเบา ปากบางถูกเคลือบด้วยลิปสติกสีชมพูอ่อน ปล่อยผมยาวสลวย สะกดสายตาของคนที่พบเห็น
ฉันเดินออกมาด้วยไม่ความไม่มั่นใจกับเสื้อผ้าที่ต้องใส่ แถมยังถูกคนตรงหน้ากลั่นแกล้ง กว่าเขาจะปล่อยให้ฉันเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ก็เกือบเที่ยงวันไปแล้ว ถ้าไม่มีช่างมาทำห้องเขาคงไม่หยุดเท่านี้แน่ กลางหว่างขาฉันแสบไปหมด เนื้อตัวมีแต่รอยแดงโดยเฉพาะตรงเนินอกทั้งสองข้าง โชคดีที่เขาไม่สร้างรอยในพื้นที่ที่ไม่สามารถใส่เสื้อผ้าปิดได้ ไม่งั้นฉันคงไม่กล้าออกไปไหน และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาจะพาไปไหน
"จะพาฉันไปไหน คุณไม่คิดจะบอกฉันเหรอคะ"
"ฉันหิวข้าว ไปกันได้แล้ว" ชาร์ลรีบดึง
