สายลมอรุณต้องผิวกายจนหนาวสะท้าน กระตุ้นให้หญิงสาวเผยอลืมตาขึ้นแช่มช้า มารับแสงมะรังมะเรืองแรกวัน
ทันทีที่หญิงสาวยันตัวขึ้นนั่ง จึงได้พบว่ามีผ้าขนแกะผืนใหญ่ห่มคลุมถึงไหล่ ซึ่งน่าจะเป็นผ้าห่มของห้าวซิ่งที่ดึงออกมาจากถุงสัมภาระ
ส่วนเจ้าชองผ้าขนแกะยังนอนขดตัวคุดคู้ไม่ต่างจากนางนัก
นางอมยิ้มอบอุ่น มองชายหนุ่มนิ่งนาน จากนั้นจึงส่งผ้าขนแกะไปห่มคลุมร่างกายมัน
พอนางลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาที่ทะเลสาบ อารมณ์นางพลันตื่นตัวขึ้นเต็มที่ เมื่อเห็นเงาสะท้อนในสายน้ำเขียวขจี
นางเห็นเงาสะท้อนของนกอินทรีขนสีน้ำตาลอมแดง เหินร่อนถลาท่องท้องฟ้าแรกอรุณ
แม้จะเห็นมันในระยะไกล นางก็จดจำได้ในทันใดว่ามันคือนกอินทรีทอง ของอาจารย์สอนยิงเกาทัณฑ์นามเจอปา
หญิงสาวรีบเงยหน้าขึ้นฟ้า แล้วกู่ร้องถี่ๆ
เพียงอึดใจเดียวนกอินทรีตัวมหึมาได้โฉบลงมาหาหญิงสาว ว่องไวราวพายุถาโถม
พลอยให้ห้าวซิ่งได้สติฟื้นตื่น ตั้งแต่เสียงกู่ร้องเ
