หลังจากที่สิรินทร์เดินสะบัดก้นออกจากห้องภากรณ์แล้ว เข้ม ลูกน้องคนสนิทก็เดินเข้ามาแทน
“นายครับ อีกสองวันจะเป็นวันที่รองโสภณขนของ นายจะไหวไหมครับ”
“ไหว มึงไม่ต้องห่วง อีกอย่างช่วงนี้กูไม่รับแขก บอกคนที่จะมาหาว่ากูงดรับแขกสองวัน”
เมื่อสั่งลูกน้องภากรณ์ที่นั่งพิงหัวเตียงก็เลื่อนตัวต่ำลง พร้อมกับหลับตานิ่ง ส่วน เข้ม เมื่อรับคำสั่งคนเป็นนายแล้วเขาก็เดินออกจากห้องทันที
สิรินทร์เดินกลับมาที่ห้องตามเดิม เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับป้าระเมียดอยู่ๆก็ไม่ติดต่อกลับมาอีกทั้งโทรหาก็ไม่ติด เธอแค่อยากรู้เท่านั้นว่า หลานสาวของป้าที่อยู่กรุงเทพจะมารับเธอหรือเปล่า เมื่อคิดขึ้นได้อีกครั้งก็อยากจะโทรหา เธอยกมือถือขึ้นมากด ไปที่เบอร์ของป้า สักพักเหมือนจะมีคนรับ แต่คนที่รับดันเป็นผัวของป้าแทน
“ฮัลโหล ป้าได้ยินหนูหรือเปล่า”
(ได้ยิน ได้ดีแล้วนิ สิรินทร์ไปแค่แป๊บเดี๋ยว มีค่าตัวส่งมาให้ที่บ้านซะแล้ว คงได้ผัวรวยล
