ภากรณ์ไม่ได้พาสิรินทร์กลับบ้านในคราเดียว ชายหนุ่มเห็นว่าสิรินทร์แทบไม่มีเสื้อผ้าใส่ อีกทั้งเสื้อผ้าที่เด็กสาวนำมาก็มีไม่มาก ดังนั้นเขาจึงอาสาพาเธอไปเดินที่ห้าง เมื่อรถเลี้ยวลงห้างสรรพสินค้าเท่านั้นเหมือนว่าสิรินทร์จะตาโตขึ้นไม่น้อย
“เรามาที่นี่ทำไมคะ”
“ฉันเห็นว่าเธอไม่มีเสื้อผ้าใส่ อีกอย่างก็ไม่ค่อยออกไปไหน วันนี้ฉันว่างเลยอยากพาเธอมาเดินเล่น ไม่ดีหรือไงกัน”
เรื่องดีมันย่อมดีอยู่แล้ว แต่สิรินทร์เธอคาดไม่ถึงเท่านั้น ไม่คิดว่าภากรณ์จะใส่ใจเรื่องแบบนี้ด้วยซ้ำ
ชายหนุ่มมองหาที่จอด ไม่นานก็เลี้ยวเข้าซอง เมื่อรถดับเครื่องยนต์สนิท เขาก็หันมามองหน้าเด็กสาว
“อยากได้อะไรบ้าง ซื้อได้เลย ฉันจ่ายให้อยู่แล้ว”
สิรินทร์ไม่ได้พูดตอบโต้เธอเปิดประตูรถลงไปแล้วก็ยืนมองไปโดยรอบ ขนาดว่าวันนี้ไม่ใช่วันหยุดคนก็เยอะพอควร อย่างว่า ที่นี่กรุงเทพไม่ใช่ต่างจังหวัด เธอมองซ้ายมองอยู่สักพัก ก็มีเสียงเรียกเตือนสติอีกค
