วันต่อมา...
ครืดดด ~
เสียงโทรศัพท์หรูของชายร่างสูงที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ด้านนอกระเบียงดังขึ้นทำให้ดวงตาคมไร้กรอบแว่นราคาแพงเหลือบสายตาไปมองก่อนจะชะงักไปเล็กน้อย
เอเดน
ติ้ด
"อืม"
(เป็นไงครับเมื่อคืน สบายตัวเลยไหม)
"ก็ดี"
(หึ ไอ้สัส ลากใครไม่ลาก...)
"ถ้าไร้สาระ กูไม่คุย"
(ไอ้เหี้ยขุน อย่าเหี้ย)
"โทรมามีอะไร"
(ไอ้ดินกำลังบินมา เจอกันหน่อย)
"ที่ไหน"
(ที่เดิม)
"กี่โมง"
(แล้วแต่วันนี้กูหยุด)
"แล้วลูกกับเมียมึง?"
(เมียกูพาลูกหมูไปเล่นกับที่บ้าน)
"เออ เดี๋ยวไป" ว่าแล้วมือหนาก็กดตัดสายไปโดยที่ยังไม่ทันที่จะได้วางโทรศัพท์ในมือก็มีปลายสายโทรเข้ามาอีกครั้งทำให้ใบหน้าหล่อที่กำลังพ่นควันสีขาวออกจากปากเหลือบสายตาไปมอง
น้ำขิง
เจ้าของใบหน้าหล่อของชายวัยยี่สิบสี่จ้องมองไปยังชื่อปลายสายที่โทรเข้ามาด้วยรอยยิ้มมุมปากเอ็นดู ซึ่งคนที่โทรเข้ามาก็คือน้องสาวเพียงคนเดียวของเขา
ยัยน้ำขิงตัวแสบ เป็นคำที่เขามักจะเอ่ยเรียกแทนชื่อน้องตัวเองเป็นประจำ
ติ้ด
"ว่าไง"
(พี่ขุนนนนน)
"อะไรอีก"
(อยู่ไหนอะ)
"คอนโด"
(มารับหน่อยสิ)
"ฮะ?"
(รถยัยเดียร์น่าอยู่ ๆ ก็สตาร์ตไม่ติด พี่ขุนมารับหน่อยสิ อยู่ไม่ไกลจากคอนโดพี่เนี่ย ฮือออ ขิงจะไปเรียนไม่ทันแล้ว)
"อืม ส่งโลเคชันมา"
(โอเค) ทันทีที่ปลายสายตอบรับกลับมา ปากหนาก็จัดการสูบบุหรี่ครั้งสุดท้ายเข้าสู่ปอดก่อนจะพ่นควันสีขาวออกมาด้วยสีหน้าเรียบนิ่งพร้อมกับรีบเดินเข้าไปจัดการทำลายกลิ่นบุหรี่ที่ติดปากติดตัวอยู่ออก เดินตรงไปหยิบชุดสูทราคาแพงเข้ามาสวมใส่ให้ดูอยู่ในลุคที่เปลี่ยนไปจากตอนแรก เท้าหนักเดินไปหยิบกุญแจรถเพื่อขับรถออกไปรับน้องสาวตัวแสบของตัวเองทันที
อีกด้าน
"พี่ชายเธอจะมารับเราแน่ใช่ไหมเนี่ยน้ำขิง" เสียงแหลมเล็กของหญิงสาวในชุดนักศึกษากระโปรงทรงเอสั้นเสื้อรัดรูปหันเอ่ยถามคนเป็นเพื่อนขึ้น
"แน่สิ ถ้าไม่มานะ ฮึ่ย!" น้ำขิงตอบกลับคนด้านข้างไปน้ำเสียงเอาเรื่อง ซึ่งนั้นก็ทำให้ร่างบางหุ่นดีที่ยืนอยู่พยักหน้ารับรู้ก่อนที่จะอดบ่นออกมาไม่ได้
"เฮ้อ เซ็งชะมัด! รถฉัน!"
"ใจเย็นนะ เดียร์น่า...แล้วนี่เธอโทรบอกพ่อเธอหรือยัง"
"ยังอะ เดี๋ยวรอรถถึงศูนย์ก่อนค่อยบอก" ริมฝีปากบางอมชมพูที่ถูกเคลือบไว้ด้วยลิปสติกสีแดงเอ่ยด้วยสีหน้าสุดเซ็งไปกับรถของเธอที่อยู่ ๆ ก็มามีปัญหาซะได้ในวันนี้
"ว่าแต่...วันนี้ทำไมใส่กระโปรงตัวนี้มาล่ะ" น้ำขิงหันถามเพื่อนตัวเองขึ้นทำให้ใบหน้าสวยน่ารักยิ้มออกมาด้วยความอารมณ์ดี
"วันนี้ฉันมีนัดเดตน่ะสิ"
"หื้ม? ใครอีกล่ะ" น้ำขิงยิ้มถามเพื่อนขึ้นด้วยความรู้สึกชินไปกับนิสัยไปเรื่อยของเดียร์น่า ที่ออกเดตกับผู้ชายฮอต ๆ เป็นว่าเล่นราวกับเปลี่ยนเสื้อผ้า
"ไทเปไง หนุ่มฮอตคณะนิเทศ"
"ที่มาขอไอจีเธอวันนั้น?"
"เยส" เดียร์น่าตอบกลับตามสไตล์ของหญิงสาวที่เป็นคนมั่นใจในตัวเอง ซึ่งตัวเดียร์น่าเองก็ขึ้นเรื่องความฮอตไม่แพ้กัน เธอเป็นหญิงสาวตัวเล็กน่ารักแต่การแต่งตัวออกแนวไปทางเซ็กซี่ทำให้มีชายหนุ่มมากมายหลายคนอยากที่จะออกเดตด้วย
"เฮ้อ พักบ้างก็ดี ออกเดตเป็นว่าเล่นแล้ว เธอเนี่ย" น้ำขิงเอ่ยด้วยสีหน้าปลงไปกับคนเป็นเพื่อน เธอกับเดียร์น่าเพิ่งจะมาสนิทกันได้เมื่อตอนขึ้นปีสามโดยตอนนี้ทั้งสองเรียนอยู่ปีสี่ ที่น้ำขิงมาสนิทกับเดียร์น่าได้ก็เพราะว่าอยู่ ๆ วีเพื่อนสนิทของเธอก็มีปัญหาบางอย่างเลยทำให้ต้องสมัครทุนไปเรียนต่อต่างประเทศตอนเทอมสุดท้ายของการเรียนปีสอง น้ำขิงเองก็เข้าใจเลยมาอยู่กับกลุ่มเพื่อนอีกกลุ่มที่เธอพอจะรู้จักไม่ถึงกับสนิท แต่อยู่ไปอยู่มา เธอก็รู้สึกว่ากลุ่มนี้ยังไม่โอเคสักเท่าไร จนได้มาเจอกับเดียร์น่าที่บุคลิกแตกต่างกับวีโดยสิ้นเชิง วีจะออกแนวเรียบร้อยน่ารัก แต่เดียร์น่าจะเป็นลุคสาวมั่นใจในตัวเอง หน้าตาน่ารักก็จริงแต่การแต่งตัวเซ็กซี่ขยี้ใจชายเป็นอย่างมาก ความแตกต่างของเพื่อนทั้งสองของน้ำขิงค่อนข้างไปคนละทางเลยแต่ทว่าความจริงใจต่างหากล่ะที่ทำให้น้ำขิงสามารถสนิทกับเดียร์น่าได้อย่างรวดเร็ว
"โอ๊ยน้ำขิง พี่เธอขับรถมาหรือคลานกันแน่เนี่ย" เสียงเดียร์น่าพูดขึ้นตามประสาคนใจร้อน
"รอก่อน ๆ พี่ขุนก็แบบนี้แหละ" น้ำขิงตอบก่อนจะที่จะหันไปมองยังถนนแล้วก็ต้องยิ้มออกมาเมื่อเห็นรถหรูคันคุ้นเคยของพี่ชายตัวเองขับเข้ามา
"นั่นไง มาแล้ว"
"โห่ กว่าจะมา..."
"...เต่าคลานยังเร็วกว่าอีก" เดียร์น่ายังคงบ่นออกมา น้ำขิงเองก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะรู้ดีว่าเดียร์น่าเป็นคนพูดจาแบบนี้อยู่แล้วแต่ไม่มีอะไร
"ขึ้นรถเถอะน่า พูดมากอยู่ได้" ว่าแล้วทั้งสองก็พากันขึ้นไปนั่งบนรถราคาแพงทันที