"ว่าไงครับ กำลัง...นินทาพี่อยู่เหรอ"
"..." ฉันนั่งนิ่งไม่ตอบรู้สึกตัวเกร็งไปกับสายตาและท่าทีของอีกคนที่นั่งมองหน้าเอ่ยถามฉัน แล้วเป็นบ้าอะไรต้องมานั่งข้างฉันด้วย! น้องสาวตัวเองก็อยู่ ทำไมไม่ไปนั่งกับยัยน้ำขิง
"พี่ถามเราอยู่นะ" เสียงทุ้มยังคงเอ่ยถามฉัน
"ปละ...เปล่านี่คะ ไม่ได้พูดอะไรถึงพี่สักหน่อย" ฉันตอบกลับไปพร้อมกับหันหน้าหนีไม่ยอมมองหน้าคนตัวสูง
"งั้นเหรอ" พี่ขุนพลก็ยิ้มตอบกลับมาด้วยท่าทีสบาย ๆ แต่ฉันกลับคิดว่ามันมีความกวนประสาทอยู่ในนั้น ไอ้คนหลอกลวง! ภายนอกทำเป็นไร้พิษสง...
"ทำไมมาเร็วจังล่ะพี่ขุน" เสียงน้ำขิงถามขึ้นทำให้ฉันหันไปมองหน้าเพื่อน
"นี่เธอ...เรียกพี่เขามาเหรอ"
"อืม เห็นเธอเครียดเรื่องรายงานอาจารย์ธีระไง ฉันก็เลยไลน์ให้พี่ขุนมาช่วยดูให้" สิ้นเสียงน้ำขิงตอบกลับมา ฉันก็อดที่จะลอบถอนหายใจออกมาไม่ได้ แต่จะให้โกรธเพื่อนก็ไม่ได้อีก เพราะฉันรู้ดีว่ายัยน้ำขิงหวังดี
อยากจะบ้า
