บทที่29 ถอยห่าง

2902 คำ

เช้าวันใหม่หลังจากที่มะลิจัดกระเป๋าเสร็จก็พาภาคินไปทานอาหารเช้าที่ห้องอาหาร พอไปถึงหมอต้นกับมินก็นั่งรออยู่ก่อนแล้ว ระหว่างที่ทานข้าวกัน มินเห็นมะลิเอาแต่ก้มหน้าก้มตาไม่ยอมสบตากับใคร ก็อดที่จะแปลกใจไม่ได้ส่วนแผลที่หน้าผาก เธอก็ถามตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ว่าไปโดนอะไรมามะลิก็ตอบว่าลื่นหกล้มในห้องน้ำ    "มะลิยังเจ็บแผลอยู่ไหม"มินถามขึ้น   "ก็นิดหน่อยจ้ะ ไม่กี่วันก็คงจะหายแล้ว"   "เวลาเข้าห้องน้ำก็ระวังหน่อยก็แล้วกันจะได้ไม่เจ็บตัวอีก"    "จ้ะ"    ภาคินได้ยินอย่างนั้นก็หันไปมองหน้ามะลิด้วยความรู้สึกผิดในใจ ขนาดเขาทำร้ายเธอถึงขนาดนี้เธอยังปกปิดความผิดให้เขาอีก มันน่าระอายใจยิ่งนัก ภาคินคิดในใจ มะลิหันไปมองหน้าภาคินแวบหนึ่งแล้วหันกลับมาทางเดิม ในเมื่อเขาไม่ต้องการให้เธอคอยดูแลต่อไป เธอก็จะไม่ฝืนความรู้สึกของภาคิน เพราะถ้าเขาต้องการให้เธอดูแลเขาคงจะไม่พลั้งมือทำร้ายเธอได้ลงคอหรอก มะลิคิดในใ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม