4

1502 คำ

“อุ๊ย!” “เป็นอะไรแม่สา” “ปะ... เปล่าค่ะคุณท่าน” เธอเผลออุทานเมื่อเขาไล้ขึ้นมาจนถึงหว่างขาก่อนจะลากไล้กับเนินสาว คนขายาวเลิกคิ้วขึ้นมองอย่างยียวนกวนประสาท มีความสุขชะมัดที่ได้แกล้งคน! เมื่อหลายปีก่อนเป็นยังไง เดี๋ยวนี้ก็ยังเป็นแบบนั้น เธอชอบหนีเขา เห็นเขาเหมือนตัวเชื้อโรค หลบได้เป็นหลบ เลี่ยงได้เป็นเลี่ยง เขาถามก็ไม่ยอมคุยด้วย ถามคำตอบคำ การได้ครอบครองเธอทำให้เขารู้สึกมีชัยชนะอย่างที่สุด “เดี๋ยวหนูขอตัวไปยกผลไม้มาเสิร์ฟนะคะคุณท่าน” เธอรีบเอ่ยขอตัว แต่ไม่รอฟัง รีบลุกหนี ผ่อนลมหายใจออกจากปากเมื่อเขาดึงขากลับไป เขามองสบตาเธออย่างยียวน รู้ทันว่าเธอหลบ “เราจะอยู่กี่วันล่ะคราวนี้” ถามเพราะเห็นบุตรชายไม่ได้มีท่าทีอยากกลับเหมือนครั้งก่อนๆ “สักอาทิตย์ได้ไหมครับ ผมลางานเรียบร้อยแล้ว” ไม่ได้ตั้งใจจะฟัง บทสนทนา แต่สาวิกาถึงกับชะงัก ทำไมคราวนี้เขาอยู่นานนักล่ะ เธอจะหนี ไปอยู่ที่ไหนดีถึงจะหลบหน้าเขาได้ “จะอยู่นานแค่ไหนก็ได้จ้ะ อยู่หลายวันเลยยิ่งดี จะได้หายคิดถึง แต่เราจะไม่อกแตกตายรึไง ที่นี่ในไร่ในสวนนะ ไม่มีแสงสีหรือสาวสวยๆ ให้เรามองหรอก” “แสงสีผมก็เบื่อเต็มกลืนแล้วครับ ส่วนผู้หญิง ผมว่าในไร่ในสวนก็อาจจะเจอนางไม้ก็ได้” คนพูดยิ้มกริ่ม คุณกวินตราเริ่มระแวงไปถึงเด็กสาวในอุปการะของตัวเองขึ้นมาในทันที “อย่ายุ่งกับ...” พูดยังไม่ทันจบประโยคก็โดนสวนกลับมาเสียก่อน “อย่ายุ่งกับแม่สาของแม่นะ คุณแม่จะพูดแบบนี้ใช่ไหมครับ” “ย่ะ” คุณกวินตราค้อนบุตรชาย อีกฝ่ายหัวเราะชอบใจ ดวงตา เป็นประกายเมื่อเห็นร่างอวบอิ่มถือถาดผลไม้เดินตรงมายังโต๊ะอาหาร เขากลืนน้ำลายลงคอ ยกมือขึ้นลูบปากตัวเองไปมาอย่างกระหาย คนถูกจ้องถึงกับขาสั่น คุณกวินตราไม่ได้หันไปมองลูกชาย มองแต่เด็กสาวของตัวเองเลยไม่เห็นแววตาเจ้าเล่ห์ของพ่อตัวดี สาวิกาผวาทั้งร่างเมื่อโดนร่างหนาหนักทาบทับไปทั้งตัว แถมยังโดนประกบริมฝีปากดูดกลืนแทบหายใจไม่ได้ “คุณวิน ปล่อยนะคะ อื้อ...” “อุตส่าห์สะเดาะกุญแจเข้ามาถึงในนี้ จะปล่อยไปง่ายๆ ได้ยังไงกัน” เขาเริ่มซุกไซ้ซอกคอหอมๆ ของเธอ “อื้อ...” เธอเบี่ยงหลบ แต่ไม่พ้น เขาตะครุบร่างที่พยายามม้วนตัวหนีมากักเอาไว้ใต้ร่างเหมือนเดิม มือหนาเอื้อมไปเปิดโคมไฟที่หัวเตียง เขากัดปากมองเธออย่างเป็นต่อ คนที่ถูกพันธนาการเอาไว้ใต้ร่างถึงกับร้องอย่างขัดใจ ที่ดิ้นหนีเขาไปไหนไม่พ้น เขาหัวเราะอย่างชอบใจที่ได้แกล้งให้เธอหัวปั่น ยิ่งยั่วอารมณ์ให้เธอ พลุ่งพล่าน เขายิ่งอยากแกล้งเธอหนักเข้าไปอีก “ไหนมาให้ดูดนมแก้หิวหน่อย” เขาพูดอย่างอารมณ์ดี “คุณวินลามก!” เหลือเชื่อจริงๆ เขาอุกอาจบุกเข้ามาถึงห้องเธอ แถมยังมาทำอะไรแบบนี้อีก สาวิกาดิ้นหนี แต่ไม่กล้าร้องเสียงดัง เธอกลัวคุณกวินตราจะตกใจ “ร้องดังๆ ก็ได้ คุณแม่จะได้... ได้ยิน ว่าเรากำลังทำอะไรกันอยู่” เขาเลิกคิ้วยียวนกวนประสาทใส่คนใต้ร่าง “คุณวินปล่อย อ๊า...” ร้องเสียงหลงเมื่อเขาก้มลงดูดเม้มยอดอกของเธอผ่านเสื้อนอนลายการ์ตูนตัวอุ่นนิ่มที่เก่าจนคอย้วย มือใหญ่สอดเข้ามาภายในตัวเสื้อ เคล้นคลึงปทุมถันของเธออย่างหนักหน่วง “ดีนะไม่มีด่าน” เพราะเธอไม่ชอบนอนใส่ชั้นในเลยเป็นโอกาสให้เขา มุดเข้าไปใต้เสื้อ ดูดรวบปทุมถันของเธอถนัดถนี่ “อา.. อย่าดูดแรง” “นมหวานๆ ต้องดูดแรงๆ” คนมุดเสื้อจัดการดึงเสื้อของเธอพ้นไปจากศีรษะ “คุณวิน!” เธอผวาปิดป้องอกอวบๆ ของตัวเอง เขาหัวเราะที่ได้แกล้งเธอ กดมือของเธอขึ้นเหนือศีรษะ “อา... คนบ้าลามก” เธอด่าแต่เขาไม่สะทกสะท้าน ก้มลงดูดรวบปทุมถันอวบอิ่มเข้าปากไม่หยุดหย่อน เขาตวัดลิ้นไปมา เธอถึงกับดิ้นพล่านด้วยความเสียวซ่าน เขาละมือที่ กดมือเธอเอาไว้เลื่อนมาลูบไล้สะโพกผาย สาวิการัวกำปั้นทุบแผ่นหลังของเขาเพื่อให้ปล่อย แต่เหมือนทุบกำแพงจนเจ็บมือ นอกจากจะไม่ปล่อยแล้ว ยังดึงกางเกงของเธอลงไปค้างอยู่ที่เข่า “วันหลังไม่ต้องใส่อะไรนะ นอนห่มผ้าเฉยๆ รอฉันบนเตียง” เขาแหย่... เธอรัวกำปั้นทุบอกกว้าง เลยโดนกดมือเอาไว้อีกครั้ง เขาเลิกคิ้วขึ้นอย่างยียวน คนอยากเอาชนะไม่สนคนที่พยายามดิ้น “ทำไมชอบหนีฉันล่ะสาวิกา” “ขนาดหนียังไม่รอดเลย ถ้าไม่หนีไม่โดนคุณวินปู้ยี้ปู้ยำแต่เด็กเหรอคะ” เขาหัวเราะที่ได้ยินประโยคนั้นของเธอ “เธอกลัวฉันเหรอ” “เปล่า แต่สาไม่อยากยุ่งกับคนเจ้าชู้” “รู้ไหมฉันชอบอะไรมากที่สุด” “สาไม่อยากรู้ค่ะ” “ชอบเอาชนะ” เขาก้มลงกระซิบบอกเธอที่ริมหู ในขณะที่เธอเบี่ยงหน้าหลบสายตาของเขา “ปล่อย” เธอดิ้นอีก “เธอก็รู้ว่าฉันไม่ปล่อย ดิ้นมากๆ ไอ้นั่นเสียดสีไม่เห็นหรือไง” เขาหมุนสะโพกไปมา สัดส่วนความเป็นชายเสียดสีอยู่กับโคนขาของเธอ คนที่รับรู้ถึงความแข็งขึงนั้นอ้าปากค้างตาโต “อื้อ...” เธอเผยอปากคล้ายยั่วยุอารมณ์เขา “จะรังแกกันไปถึงไหน” “คนอะไรไม่รู้น่ารังแก” สาวิกาดิ้นเร่าๆ แต่เขาจัดการปลดกางเกง ของเธอเขวี้ยงไปข้างเตียงเรียบร้อยแล้ว “คุณวิน พอแล้ว” “ยังไม่ได้ทำอะไรเลย จะพอได้ยังไงกัน” เขาหัวเราะขำเด็กสาวใต้ร่าง รู้ว่าไม่มีทางรอดก็ยังจะดิ้นไม่หยุดหย่อน “คืนนี้สงสัยจะไม่ได้นอน มันยังไม่ได้ทำ ไม่รู้เมื่อไหร่จะทำเสร็จ” “คุณวิน ปล่อยสานะคะ” “พูดแบบนี้มาสิบรอบแล้ว ไหนมาจูบปากหวานๆ หน่อยสิ” เขาก้มลงจุมพิตกลีบปากหวานฉ่ำ เธอเบี่ยงหลบริมฝีปากกับจมูกร้อนๆ เลยไปโดน แก้มสาวแทน กวินไม่ยี่หระว่าจะพลาดไปโดนตรงส่วนไหน เขาขยี้ปากกับ แก้มสาวหอมกรุ่น “อื้อ...” เธอดันแผ่นอกของเขา เลยโดนพลิกกายให้นอนคว่ำ “คุณวิน” “จ๋า... เรียกจัง คืนนี้จะให้เรียกทั้งคืนเลย” เขาทาบทับลงมาทั้งตัว กักกอดเธอให้นอนคว่ำอยู่ใต้ร่าง ริมฝีปากร้อนๆ จุมพิตใบหูหอมกรุ่น สาวิการู้สึกเสียวซ่านจนขนลุก มือของเขาสอดเข้ามาใต้ร่าง เคล้นคลึงปทุมถันอวบอิ่ม สะกิดยอดถันจนแข็งเป็นไต เขาตวัดลิ้นลามเลียแผ่นหลังเนียนละเอียด แกนสันหลังถูกนิ้วแกร่ง ค่อยๆ กรีดลงไปจนถึงร่องก้น เธอขนลุกซู่ร้องครางเสียงหลง มือหนาจัดการรั้งสะโพกของเธอขึ้น เขาไล้ซอกขาด้านในของเธอ ก่อนจะจัดการสอดนิ้วเข้าไปรุกรานภายในกลีบ ชุ่มฉ่ำ สาวิการ้องคราง เมื่อนิ้วกลางยาวใหญ่สาวเข้าสาวออกในกายสาว เธอจิกมือกับผ้าปูเตียงแน่น หยัดสะโพกให้เขาด้วยความเสียวซ่าน เขาขยับนิ้วเร็วขึ้นในขณะที่เธอกระดกสะโพกด้วยความกระสันรัญจวน เสียงครางซี้ดซ้าดของเธอทำให้เขาเร่งนิ้วเร็วรี่ หยาดน้ำหวานไหลซึม ไปตามซอกขาเนียนนุ่ม เธอส่ายหน้าสั่นระริก ก่อนจะเกร็งกระตุก ฟุบหน้า ลงกับหมอนใบโต “ชอบไหมแบบนี้” เขาก้มลงกระซิบที่ข้างหู หอมแก้มนุ่มๆ นั้นซ้ำๆ อย่างเสน่หา เธอหอบหายใจระงมไม่ได้ตอบคำถามชวนเสียวซ่านของเขา ก็จะให้ตอบเรื่องน่าอายแบบนั้นได้อย่างไรกันเล่า “คุณวิน” เธอยื่นมือมาทางด้านหลังเพื่อผลักดันหน้าท้องแกร่งของเขา เขาจับมือของเธอกดลงบนที่นอนหนานุ่ม ก่อนจะค่อยๆ สอดประสานเรือนกายใหญ่โตเข้าหาซอกทางรักอันชุ่มฉ่ำ “อื้อ...” เธอครางรับเสียงหลงเมื่อกายสาวเสียดสีกับความเป็นชาย ที่แทรกลึกเข้ามาอย่างได้อารมณ์ มันเชื่องช้าแต่เสียวซ่าน เธอฟุบหน้าลงกับหมอน จิกมือกับผ้าปูเตียง อีกครั้ง หอบหายใจหนักหน่วงเมื่อเขากดเข้าหาล้ำลึกมิดเม้นจนเชื่อมต่อกับเรือนกายของเธอเป็นหนึ่งเดียว กวินสอดมือเข้าใต้ร่างบอบบาง เขาขยับเป็นจังหวะจะโคน มือข้างหนึ่งค้ำกับที่นอนเอาไว้ อีกข้างนวดเฟ้นเต้าทรวงอวบๆ ของเธอไม่ละห่าง

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more