1
1519 คำ
ซีรีส์อ่อยยั่วรักจอมมาร
เล่ม 1 ยั่วรักจอมมาร
สาวิกาสะดุ้งเมื่อมือหนาของเจ้านายหนุ่มตะปบที่บั้นท้ายงอนงามเธอมองเขาอย่างตกใจ ในขณะที่เขายักคิ้วหลิ่วตาให้อย่างเจ้าชู้เธอเบี่ยงหลบ แต่ไม่มีใครเห็น เจอเขาทีไรเธอใจหายใจคว่ำทุกทีเชียว
“มาบ้านแม่ถูกด้วยรึเรา ตาวิน” คุณกวินตราแดกดันลูกตัวดี พ่อตัวดีเจ้าชู้ประตูดิน ควงผู้หญิงเป็นว่าเล่น ไม่เห็นจริงจังกับใครสักคน
“โธ่... คุณแม่ครับ ผมยังสติดีอยู่นะครับ ทำไมถึงจะมาบ้านคุณแม่ไม่ถูกล่ะครับ”
“พูดไปโน่น ทำตัวเสเพล เจ้าชู้ประตูดิน วันดีคืนดีคงไม่มีผู้หญิงมา ร้องห่มร้องไห้ท้องโย้บอกให้เรารับผิดชอบหรอกนะ” ท่านหันไปพยักหน้าให้สาวิกา เด็กสาวในบ้านให้ไปได้ เพราะอีกฝ่ายเข้ามาช่วยจัดโต๊ะอาหารและ ตักข้าวให้ท่านกับบุตรชาย ซึ่งจริงๆ เด็กสาวต้องมานั่งรับประทานอาหารด้วยกัน แต่สาวิกาเพิ่งกลับมาจากข้างนอกและรับประทานอาหารมาเรียบร้อยแล้ว
“ผมป้องกันตลอดครับ”
“ถุงยางไม่แตกรึ พูดแล้วกระดากปาก ปวดหัวกับแกจริงๆ เลย”
“ไม่แตกครับ กลัวแตกซ้อนสองชั้น” เขาแหย่มารดา ท่านตวัดค้อน ตาเขียว เขาหัวเราะไม่ทุกข์ร้อนกับท่าทีของท่าน
“ถ้าท้องจริงเป็นลูกเราก็ว่าไป แต่กลัวเราน่ะ จะเป็นเอดส์ตายเสียก่อน”
“โธ่... คุณแม่ก็ กลัวอะไรกันครับ ผมป้องกันดี เดี๋ยวนี้มียาดีครับ กินยารักษาสุขภาพอยู่ได้เป็นสิบยี่สิบปี”
“โอ๊ย! พูดแล้วขยะแขยง พ่อแกก็คนหนึ่งแล้ว หมดทุกข์หมดโศก หมดเวรหมดกรรม เหลือแต่แกนี่” คุณกวินตราบ่นอุบ ก่อนค้อนลูกชายให้ควัก
“คุณแม่คงไม่คิดจับผมแต่งงานหรอกใช่ไหมครับ เดี๋ยวนี้หมดยุค คลุมถุงชนกันแล้ว”
“โอ๊ย! ฉันไม่กล้าเอาหน้าของฉันไปทาบทามสู่ขอลูกสาวบ้านไหนให้แกหรอก สำส่อนซะขนาดนี้ สงสารผู้หญิงดีๆ แกจะไปทำเขาน้ำตาเช็ดหัวเข่า”
จริงๆ นอกจากความเจ้าชู้ คุณกวินตรารู้ดีว่าบุตรชายก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรนักหรอก คนเจ้าชู้เขาจะหยุดเจ้าชู้เมื่อเจอคนที่อยากลงหลักปักฐานด้วย มันก็สักระยะ อาจจะมีนอกลู่นอกทางไปบ้าง แต่ก็ยังยกย่องแต่งงานกับผู้หญิงที่คิดว่าจะเป็นแม่ของลูก ดังนั้นต้องทำใจหากตกล่องปล่องชิ้นกันแล้ว เพราะถ้าให้ดีก็อย่าตัดสินใจแต่งงานกับคนเจ้าชู้เสียตั้งแต่แรก
“อ้าว... นึกว่าคุณแม่จะแนะนำลูกสาวของเพื่อนๆ ให้ผมสักคนสองคน เอาไว้ควงเล่น”
“โอ๊ย! ฟังแล้วจะเป็นลม ปล่อยให้พวกหล่อนมีอนาคตที่ดีเถอะจ้ะพ่อคุณ” ท่านค้อนลูกชายตาคว่ำ กวินหัวเราะชอบใจ มารดาเขาชอบเครียด กับเรื่องไม่เป็นเรื่อง
เรื่องเจ้าชู้เป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชาย เขาไม่เห็นว่ามันจะเป็นเรื่อง แปลกประหลาดตรงไหน เกิดเป็นคนต้องใช้ชีวิตให้คุ้มค่าไม่ใช่รึไง จะมัวแต่ ถือศีลกินเจเป็นพระอยู่ได้ยังไง พอหมดวัยหนุ่มก็ไม่มีแรงทำอะไรแล้ว
“ยายเด็กขี้แยชอบร้องไห้ขี้มูกโป่งโตเป็นสาวแล้วนะครับ” กวินตักอาหารใส่จานก่อนจะเอ่ยถึงสาวิกา คนที่เขาเพิ่งจับก้นนิ่มๆ ของเธอไป
จริงๆ เธอต้องมานั่งรับประทานอาหารกับเขาและมารดาด้วย แต่เธอ เพิ่งกลับมาจากนอกบ้าน จึงกินมาเรียบร้อยแล้ว เขาเลยอดนั่งมองหน้าหวานๆ ของหล่อนไปโดยปริยาย
“อย่ายุ่งกับเด็กของแม่ สาวิกาเป็นเด็กดี ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของเราหรอก” คุณกวินตราปรามเสียงดุ
“โธ่... คุณแม่ครับ ผมไม่ยุ่งกับเด็กในบ้านหรอกครับ แค่พูดถึงเฉยๆ ไม่ได้หรือไง”
“พูดถึงก็ไม่ได้ เราน่ะมันไม่น่าไว้ใจ” กวินนึกครึ้มอกครึ้มใจ อะไรที่ได้มายากๆ หรือโดนห้ามเขาว่ามันท้าทายดี อยากจะฉกจะยื้อแย่งมาเป็นของตัวเอง ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ยิ่งสิ่งไหนหวงห้ามมันยิ่งน่าตื่นเต้น
จริงๆ เขาเคยเปรยกับมารดาหลายครั้งแล้วเรื่องสาวิกา แต่โดนท่านเบรกเอาไว้ เขาเลยทำเป็นเฉยเสีย เหมือนไม่สนใจ แต่ใครจะรู้ว่าเขารอโอกาสเท่านั้น เขายักไหล่ท่าทียียวน คุณหญิงกวินตรายกน้ำขึ้นดื่ม เห็นท่าทีแล้ว กินข้าวไม่ลง
“คุณแม่ก็อย่าเครียดมากสิครับ ผมแค่สนุกๆ เท่านั้นเอง รับรองว่าไม่ยุ่งกับเด็กในบ้านคุณแม่แน่ๆ ครับ” เขายกสามนิ้วขึ้นชูเหมือนสัญญา แต่อีกมือเกี่ยวเอาไว้ด้านหลัง (ว่ามันจริงซะที่ไหนกันล่ะ)
ท่านผ่อนลมหายใจหนักหน่วง ไม่ค่อยเชื่อน้ำหน้าลูกชายนักหรอก แต่อย่างน้อยอีกฝ่ายก็รับปากแล้ว
“ให้มันแน่”
“สาวๆ ที่ผมควง สวยๆ เซ็กซี่น่าขย้ำทั้งนั้นนะครับ ผมไม่ชอบจืดชืด อ้วนเป็นหมูเหมือนเด็กสาวิกาของคุณแม่หรอกครับ”
“อ้วนเป็นหมู!” คุณกวินตราทวนคำลูกชายแล้วสะบัดค้อน ดูพูด แต่ละอย่าง น่าตบปากนัก
ปากคอเราะราย... คนที่โดนหาว่าอ้วนเป็นหมูถึงกับสะดุ้ง ขณะที่จะนำของหวานไปเสิร์ฟ
สาวิกาก้มมองรูปร่างของตัวเอง เธออ้วนเป็นหมูจริงๆ เหรอ?
เธอสูงหนึ่งร้อยหกสิบห้าเซนติเมตร น้ำหนักแค่ห้าสิบกิโลกรัมเองนะ เขาพูดเว่อร์เกินจริง
“อ้าว... แม่สา เอาของหวานมาเสิร์ฟเหรอ” คุณกวินตราหันมาพอดี จึงเอ่ยถามขึ้น
“ค่ะคุณท่าน” เธอเดินไปเสิร์ฟขนมหวาน เป็นกล้วยบวชชีจากสวน หลังบ้าน คุณกวินตราชอบอากาศบริสุทธิ์ หลังวางมือจากธุรกิจก็กลับมาอยู่บ้านสวนของท่าน เป็นมรดกตกทอดของบิดามารดา ท่านกลับมาทำไร่ทำสวนออกกำลังกาย เรียกว่าต้นตระกูลของท่านเป็นเศรษฐีของที่นี่เพราะมีที่ดินมาก เธอกับมารดาช่วยดูแลบ้านหลังนี้เพราะมารดาเป็นคนสนิทและอีกนัยหนึ่ง เป็นเพื่อนวัยเด็กของท่าน นานๆ ท่านจะแวะมาพักผ่อนและมาดูผลหมาก รากไม้สักทีหนึ่ง แต่พอมารดาของเธอเสีย ท่านก็วางมือจากธุรกิจกลับมาอยู่ที่นี่ เธอเลยรับหน้าที่ดูแลท่านต่อจากมารดา
คุณกวินตราเป็นคนใจดีมีเมตตา ชอบช่วยเหลือคนอื่น แถมยังมองคนที่น้ำใจและความเป็นคนดีมากกว่าที่ทรัพย์สินเงินทอง ท่านเมตตาเอ็นดูส่งเสียเธอเล่าเรียนตั้งแต่เด็ก เธอจึงคอยปรนนิบัติรับใช้อย่างเต็มที่ มิขาดตกบกพร่อง
“กล้วยบวชชีเหรอครับคุณแม่” คนไม่ชอบรับประทานของหวานเห็นแล้วส่ายหน้าไปมา
“ฝีมือแม่สา ลองชิมดูสิ กินกล้วยบวชชีก็ดีกว่ากินเหล้ากินเบียร์ เป็นไหนๆ” กวินยังโดนมารดาแดกดันเล็กๆ พอได้ยินว่าเป็นฝีมือของเด็กในบ้าน หน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพราเขาก็ลองตักชิมดู กลิ่นหอมหวานมันอร่อยทำให้เขาต้องตักกินอีกเป็นคำที่สองและคำต่อๆ ไป ไม่นานก็หมดถ้วย
“เอาอีกไหมล่ะ”
“พอแล้วละครับ หวานเลี่ยนแสบลิ้น”
“แล้วอร่อยไหมล่ะ”
“ก็... อร่อยครับ” เขาเอ่ยชม คนทำเผลอยิ้ม แต่พอเขาหันมาสบตาด้วยเธอก็หลบหน้าหลบตาเลี่ยงออกมาทันที
“จะค้างที่นี่หรือเปล่า แม่จะให้แม่สาเตรียมห้องเอาไว้ให้”
“ค้างครับ” เขาตอบรับขณะยกน้ำเย็นๆ ขึ้นดื่ม
บ้านสวนที่ไม่ได้ไกลจากกรุงเทพฯ มากนัก จริงๆ ลูกชายจะกลับมานอนบ้านก็ยังได้ แต่เขาก็เลือกที่จะอยู่ในคอนโดฯ หรูหราใจกลางกรุงเสียมากกว่า ส่วนบ้านหลังใหญ่นั้นคุณกวินตราให้คนสนิทช่วยดูแล เพราะมันหลังใหญ่เกินไป ท่านเหงาเลยมาอยู่ที่นี่ ตอนกลางวันมีเพื่อนบ้านแวะเวียนมาสนทนาปราศรัยให้หายเหงา ได้อยู่ในที่อากาศบริสุทธิ์ ออกแรงทำสวนบ้างก็ได้ ออกกำลังกาย ดีกว่านั่งๆ นอนๆ ให้โรคภัยไข้เจ็บถามหา
คุณกวินตราเรียกเด็กสาวมาสั่งความให้ไปจัดห้องหับให้บุตรชาย สาวิการับคำก่อนจะรีบไปจัดการโดยเร็ว ไม่กี่นาทีเพื่อนบ้านก็มาเยี่ยม นั่งคุยกันอย่างออกรส กวินจึงขอตัวจากมารดาเสีย
เขาเดินมาหยุดหน้าประตูห้อง ลูบคางไปมา ก่อนจะกัดปากเบาๆ กวาดสายตามองไล้รูปร่างอวบอิ่มไม่วางตา เขาแตะลิ้นเลียริมฝีปาก
“ว้าย! อุ๊ย! อื้อ...” สาวิการ้องติดกันหลายครั้งก่อนจะเป็นเสียงคราง เมื่อโดนลูบก้น พอเธอหันมาเขาก็กดเธอลงบนเตียงนอนกว้างที่เธอเพิ่งดึง ผ้าปูเตียงเสร็จ เขาใช้มือตะปบปิดปากของเธอเอาไว้ เด็กสาวส่ายหน้าไปมา ตกใจกลัวเขายิ่งนัก
“สัญญาว่าจะไม่ร้อง แล้วจะปล่อย โอเค้” เน้นย้ำ ในขณะที่เธอรีบ พยักหน้ารับ
- ผู้เขียน
