หนักหัวใคร
1455 คำ
ณ.หมู่บ้านสลำเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในย่านกรุงเทพ
กึดด กึ้ดดด
“โอ้ะอ๊ากกก ยายแมว เบา ๆ หน่อยสิ คอแทบหัก” กูอยากจะบ้าตาย นี้กูมานวดหรือกูมาให้ยายแมวฆ่าวะ เล่นดัดคอกูสะแทบหลุดจากบ่า
”มึงไปเล่นท่ายากมารึไงวะอีติ๋ม เส้นเอ็นมึงถึงได้ยึดขนาดนี้” ยายแมวพูดพร้อมกับเคี้ยวน้ำหมากไปด้วย
“อื้อหื้ออ ไม่อยากจะเมาส์เลยนะยาย ลีลานี้นะยิ่งกว่ากู่เจียเฉิงตีลังกาฟันดาบกับท่านอ๋องสะอีกนะยายแมว หู้ย พูดแล้วน้ำลายหก ฮ่า ๆ” ฉันเป็นคนงี้แหละชอบพูดเรื่องลามกให้คนแก่ฟัง 55555
“โอ๊ยย อีติ๋ม อีเด็กเปรต ถ้าป้ามึงมาได้ยินเข้า มึงคงได้หลังขาดเป็นแน่ อีเด็กนรกนิ มาพูดจาลามกให้กูฟังอีก อีเวรตะไล” นี้แหละปากยายแมว พอกูพูดก็ว่ากูพูด แล้วจะมาถามทำไมวะว่าไปเอาท่าไหนมา
“โอ๊ะ พอ ๆ” ขืนบีบต่อคอกูหักตายพอดี” ฉันรีบลุกขึ้นนั่งแล้วหยิบกระเป๋าตัวเองควักเงินมาจ่ายค่านวด
“มึงทำงานอะไรวะ ดูสิเนี่ย เงินทองเยอะแยะไม่ขาดมือ เห็นอีเอ๋มันบอกว่ามึงทำงานเสริม งานอะไรของมึงวะ” ปากดีแล้วยังขี้สอดอีก นี้แหละหน่าคนแก่
“อยากรู้อเหรอ?” ฉันพูดพร้อมกับวางเงินลงในมือยายแมวจำนวน 200 บาท แล้วลุกขึ้นยืนใส่รองเท้าเตรียมออกจากร้าน
“เออสิวะ กูถามก็เพราะกูอยากรู้ ถ้าเงินมันดีขนาดนี้ เดี๋ยวกูให้อีจันมันไปทำด้วย วัน ๆ มันนอนอยู่แต่กับบ้าน ไร้ประโยชน์”
“โอ๊ย ๆ ยายแมว อย่างอีจันอะทำงานแบบฉันไม่ได้หรอกนะยาย เพราะเบ้าหน้ามันอะไม่ผ่าน” พูดพร้อมกับยกมือทำท่ากากบาท
”โห้วว อีติ๋มอีแม่คนสวยและรวยมาก” อีจันพูดขึ้น
”กูสวยอะ” ยิ้มสวย ๆ พร้อมสะบัดผมสลวยไปที
“เบ้าหน้ามึงก็ไม่ได้ดีไปกว่ากูหร๊อก ถ้ามึงไม่ทำศัลยกรรมมา มึงคิดว่าหน้ามึงเนี่ยจะมีหมาที่ไหนเอา” โห้ย อีนี้มาแรง อยากจะกลอกลูกตาสัก 180 องศาแล้วตบหน้าสัก 300 ที กล้าดียังไงมาด่าอีติ๋มคนนี้
“โอ๊ะ ๆ อีจัน อีเห็บหมา ก็หน้าอย่างกูนี้แหละที่หมาทั้งประเทศไทยมอง โดยเฉพาะหมาอย่างไอ้ไผ่ ผัวมึงอะ”
”อีติ๋มม” อีจันตวาดเสียงดังลั่น
“ผัว อีจัน” ยายแมวพูดเสียงห้วนจ้องอีจันทร์
“อุ้บบส์ ซี้ดดด” ฉันแสร้งปิดปากแล้วหัวเราะเบา ๆ
“ยายอย่าฟังที่มันพูดนะ มันไม่เป็นความจริง” อีจันรีบวิ่งไปเกาะแขนยายแมวแล้วทำหน้าออเซาะตอแหลไม่ยอมรับ เหอะ เบะปาก
“อย่าไปฟังที่มันพูดนะมันไม่เป็นความจริง ( เสียงสองใส่ไป ) ถุ้ย ตอแหลลล เหอะ ไปนะยายแมว แล้วจะมานวดใหม่”
“เดี๋ยวสิวะ แล้วงานที่มึงทำนะงานอะไร?” ยายแมวยังไม่ว่าถามฉันอีก
“โอ๊ย ขายหลี อยากจะทำไหมละ?”
“ห๊า”
++++++++
ฮัลโหลลล สวัสดีทุกคน ฉันชื่อ ติ๋ม
ติ๋มที่ไม่ติ๋มอ่ะ พอเข้าใจป่ะ ถึงกูจะชื่อติ๋มที่บ้านน๊อกบ้านนอก แต่กูก็ไม่ได้ติ๋มตามชื่อนะจ้ะ ก็เป็นคนสวยและรวยมาก ขอภูมิใจในตัวเองหน่อย ปรบมือ
ถ้าถามถึงพ่อแม่ เลิกคิดเลย ฉันโดนทิ้งตั้งแต่เด็กละ พ่อแม่ไม่รักก็งี้แหละ เลยได้มาอยู่กับป้าที่กรุงเทพ ตอนแรกคิดว่าชีวิตจะดีขึ้นนะ
แต่ไม่เลย… ป้ากู… เอิ่ม เป็นคนงก เห็นแก่เงิน แล้วก็ไม่ค่อยชอบฉันเท่าไหร่หรอก ป้ามีลูกอยู่คนหนึ่งเป็นพี่ชายฉันนี้แหละ ชื่อไอ้ต้อม ไอ้ต้อมก็นิสัยดีนะ แต่มันเหลี้ยไปหน่อย ฉันก็ไม่ได้ดีหรอก เหลี้ยพอ ๆกับไอ้ต้อมแหละ
ส่วนบทสนทนาที่พูดไปมะกี้อะเรื่องที่ฉันทำงานขายตัว มันคือเรื่องจริง เฮ้ย ไม่ได้ตอแหลนะ กูขายตัวจริง ๆ
ฉันเป็นผู้หญิงขายบริการทางเพศ ฉันก็ไม่ได้อยากทำหรอกนะ แต่มันจำเป็นอะ เพราะต้องส่งเสียเลี้ยงดูตัวเอง ไม่มีใครเอา ทุกวันนี้เขาให้ที่ซุกหัวนอนก็บุญแล้ว ช่างมัน ๆ เลิกพูด
ย้อนกลับมาที่ปัจจุบันหน่อย ...
“มึงขายตัวจริง ๆ เหรออีติ๋ม” อีจันพูด
“นั่นสิวะ มึงพูดจริงหรืออำกูเล่น” ยายเเมวเอ่ยเสริม
“เฮ้อ นิ่ยายแมว คนอย่างอีติ๋มเนี่ย ไม่เคยอำใครเล่น ขายหลีก็คือขายหลี หรือจะให้พูดดี ๆ ก็ .... ขายหลีนั้นแหละ หึ ๆ ไปละ”
“ยี๋ อีกระหรี่” อีจันทำหน้าตารังเกียจเดียดฉันท์ ทำเหมือนมึงสูงส่งสะอย่างงั้น ด่ากูกระหรี่เหรอ รู้จักอีติ๋มน้อยไป ปี๊ดแตกเลยค่ะ
“ทำไม ถึงกูจะเป็นกระหรี่ แต่กระหรี่อย่างกูยังมีค่ามากกว่าตัวมึงเลยอีจัน อย่างน้อยกระหรี่ขายหลีอย่างกูก็หาเงินหาทองด้วยหลีตัวเอง ไม่เหมือนมึงหรอก ที่วัน ๆ นอนเอาหลีตากพัดลมจนแห้ง ยังไม่มีคว… ที่ไหนมาทิ่มแทงเลย แต่ถึงจะมีก็คงจะมีแต่คว… ที่เอาฟรี ๆ อย่างไอ้ไผ่ ที่เย้แล้วไม่ได้ตังค์ยังไม่ว่า เสือกเย้แล้วไม่รักษาอีก หน้าสมเพช ไม่เหมือนหลีกูที่มีราคา มีเสี่ยเงินหนาคอยวางเงินให้ทุกครั้งก่อนเย้ ไม่ต้องเสียตัวฟรีเหมือนหลีของมึง
“อร้ายย อีติ๋มมม” มันแทบเต้นเลยอ่ะ
“มึงหุบปากเลยนะอีจัน มึงไปเอากับไอ้ไผ่มาจริง ๆ เหรอ?” ยายแมวหันไปว่าอีจัน
“ปะ...เปล่านะยาย”
“ตอแหลอีดอก”
“มึงคอยดูนะอีติ๋ม กูจะเอาเรื่องนี้ไปบอกป้ามึงบ้าง กูจะทำให้มึงอับอายยิ่งกว่ากูอีก อีกระหรี่”
“เหรอ เอาสิ เอาเลย ฟ้องเลย บอกเลย หึ” ฉันกอดอกแล้วยกยิ้มเย้ย ๆ มัน ก่อนจะหันหลังแล้วเดินออกจากบ้านยายแมวมา
เหอะ มาทีไรต้องทะเลาะกับอีจันตลอด ไม่รู้ทำเวรทำกรรมอะไรกับมันไว้
ชาวบ้านที่อยู่ข้าง ๆ บ้าน ต่างก็ต่างพากันออกมาดูเพราะเสียงฉันกับอีจันทะเลาะกันดัง
เขาพากันซุบซิบแล้วมองหน้าฉันอย่างรังเกียจ คงพอจะเดาออกแหละว่าเพราะอะไร
“ซุบซิบ ๆ” ทุกคนพากันซุบซิบแล้วมองฉันแบบเหยียด ๆ โถ่ ๆ อีพวกผู้ดีสลำทั้งหลาย
“อะไรร ซุบซิบอะไร ทำไม?” ตะคอกใส่แม่ง นี้ถ้าฉันเป็นหมาพันธุ์พิทบลูนะ แม่จะไล่กัดแม่งให้หมดทุกตัวเลย ปากดีกันแท้
ทำไมวะ ขายหลีแล้วหนักหัวใครไม่ทราบคะ ?
คนอย่างอีติ๋มทำอะไรก็ยอมรับตรง ๆ เพราะไม่ได้ขอหลีใครมาขาย กูเอาหลีกูแลกเงิน ถึงจะเป็นอีตัวแต่กูก็ไม่เคยมั่วให้เย้สดหรือเย้ฟรี หลีกูมีราคาโว้ย ชิ
“มึงขายตัวจริง ๆ เหรออีติ๋ม” ยัยมนุษย์ป้าคนหนึ่งเอ่ยขึ้น
”นั่นสิวะ จริงเเหรอวะ?”
“แล้วป้ามึงรู้หรือเปล่าว่ามีหลานขายหลีเนี่ย” ถามแบบตั้งตัวไม่ทันพวกขี้เสือก
“หึ แล้วฉันไปยืมหลีของพวกป้ามาขายเหรอจ้ะ อยากเสือกอะก็เสือกได้นะ แต่อย่ามาเสือกเรื่องของหลีฉัน ตอนโดนเย้ฉันก็ไม่ได้เอาหลีของพวกป้าไปให้เขาเย้นิ ฉันเอาหลีของฉันไปแลกเงินเอง หลีก็หลีของฉัน พวกป้าอย่าสอดเสร่อร้อนหลีมาเสือกเรื่องของหลีฉันเลย เอาหลีของพวกป้าให้รอดก่อนเถอะนะ”
ฉันกอดอกยืนตอกหน้าใส่อีพวกปากปลาร้าที่ชอบนินทาคนอื่นแต่ไม่ดูลูกหลานของตัวเองเลย ทำไมต้องเดือดร้อนด้วยวะไม่เข้าใจ กูยืมหลีใครไปขายเเหรอคะอีดอก
ขายหลีแล้วหนักหัวใครไม่ทราบ
ขายตัวขายเรือนร่างของตัวกูเอง ไม่ได้ขอร่างขอหลีมึงมาขาย อย่าเดือดร้อนหรือปากหลีแทนหลีกูหน่อยเลยค่ะ ไม่สนิทอย่าเสือก ถึงสนิทก็อย่าเสือก
พูดแล้วขึ้น หึ้ย
- ผู้เขียน
