ตอนที่ไม่มีชื่อ
2899 คำ
หมื่นสงคราม
การซื้อกินคือหนึ่งสิ่งในชีวิตประจำวันของผม ชีวิตของชายที่ครองโสดลูกเมียไม่มี ถือว่าไม่ผิดถ้าจะซื้อกินเป็นชีวิตจิตใจ ผมเป็นผู้ชายที่บ้า sex ขั้นรุนแรง ในหนึ่งวันผมจะต้องได้ระบายอารมณ์ความใคร่ของตัวเอง
หากวันไหนผมไม่ได้ระบายออกมา ความร้อนในกายของผมก็จะปะทุทันที ทุกความเครียดหรือความร้อนใจอะไรก็แล้วแต่ ผมจะใจเย็นได้ก็ต่อเมื่อได้ระบายออกมา และผมเลือกที่จะระบายอารมณ์ของตัวเองด้วย sex เท่านั้น
แต่ผู้หญิงที่ผมจะระบายหรือร่วม sex ด้วย จะต้องเป็นผู้หญิงที่ผมพึงพอใจหรือหญิงที่ผมต้องการเท่านั้น หากสวยแต่เรื่องบนเตียงห่วย ผมก็ไม่เอา
หญิงสาวที่จะได้ร่วม sex กับผมเธอจะต้องสวยและเก่งกับเรื่องบนเตียงอย่างเชี่ยวชาญ ไม่ต้องเรียนจบสูงหรือมีความรู้อะไร ขออย่างเดียวคือเก่งเรื่อง sex ผมยินดีที่จะชุบเลี้ยงดูแลด้วยเงินทองอย่างเต็มที่
บาร์ kh คือสถานที่ที่ผมต้องมาทุกครั้งเวลาเดินทางมาประเทศไทย เพราะสถานที่นี้คือแหล่งรวมของบรรดาหญิงขายตัวที่สวยสุดเท่าที่ผมเคยไปมาแล้วมั้ง สวยก็จริงแต่เรื่องบนเตียงยังไม่เคยเจอใครที่สุด
“วันนี้ออฟจัดน้องแนน เด็กใหม่เบอร์ล่าสุดที่ยังไม่เคยออกงานมาให้เสี่ยเลยนะคะ แนนมานั่งข้าง ๆ เสี่ยเขาลูก” นี่คืออีออฟ เจ้เจ้าของบาร์แห่งนี้ กระเทยที่กระแดะตอแหลเก่ง แต่มันก็มีดีอยู่อย่าง คือหาสาวที่ผมต้องการได้ทุกครั้ง
ไม่ว่าผมต้องการใคร มันก็สามารถเอามาให้ผมได้ นี้คือความดีความชอบอย่างหนึ่งที่ผมประทับใจ
ส่วนอีแนนเด็กใหม่นี้ ยอมรับว่าสวย แต่ก็ไม่เท่าไหร่เพียงแค่ขาวแค่นั้น หากดำคงหมดสภาพ มันเข้ามานั่งใกล้ ๆ ผมรวมถึงสาวบริการคนอื่นด้วย ผมหันมองเรือนร่างของมัน ก็โอเค
”สวัสดีค่ะเสี่ย” ถ้าอีออฟมันไม่บอกว่าพึ่งมาทำงานหรือยังไม่เคยออกงาน ผมคงไม่เชื่อ เพราะดูเหมือนจะรู้งานกว่าอีพวกที่ขายมานานซะอีก ตอนแรกนึกว่าจะติ๋ม ๆ แต่พอเข้ามาใกล้แล้วทำท่าระริกระรี้ใส่ผมแค่นี้ ผมก็ได้กลิ่นความเน่าแล้ว
“ทีหลังก็ก้มกราบตีนกูซะ ถ้ามึงจะยกมือไหว้กูขนาดนี้” ผมพูดพร้อมกับเอามือปัดสูทตรงหัวไหล่ เพราะนังเด็กใหม่มันก้มมาไหว้ตรงนั้น ผมไม่ชอบให้ใครมาประจบสอพอ มันดูตอแหลยังไงไม่รู้
“เอ่อ…”
“น้องยังไม่รู้นะคะเสี่ย อย่าถือสาเด็กมันเลย” อีออฟเอ่ย
“ออกไป กูไม่เอาอีนี้” หากผมไม่ต้องการนั้นคือผมจะไม่เอาเด็ดขาด อย่างที่บอกผมไม่ชอบคนประจบหรือทำตัวใสใสเกินไปแบบนี้ มันดูตอแหล
“เอ่อ...นะแนน ออกไปรับแขกด้านนอกไป” มันหันไปสั่งเด็กคนนั้น
”ค่ะเจ้”
“งั้นพวกมึงช่วย ๆ กันดูแลเสี่ยเขาก่อนแล้วกัน เอ่อ... ถ้าเสี่ยต้องการคนไหนก็บอกออฟได้ตลอดเลยนะคะ”
”ถ้าคืนนี้กูไม่ได้ผู้หญิงกลับ บาร์มึงยับแน่”
“ดะ...เดี๋ยวออฟจะไปเรียกเด็ก ๆ คนอื่นออกมาให้หมดเลยค่ะเสี่ย ระ...รอเดี๋ยวนะคะ”
อีออฟมันรีบวิ่งออกไป เด็กคนอื่น ๆ ก็พากันรุมล้อมผม แต่ผมไม่ถูกใจพวกเธอเลยสักคน ไม่เลยแม้แต่นิดเดียว สวยก็จริงแต่ผมกลับไม่ต้องการพวกเธอ ไม่รู้ทำไม ผมกำลังมองหาใครกันแน่
“นายครับ ไปบาร์อื่นไหมครับ?” นี่คือไอ้หลิน ลูกน้องคนสนิทของผม มันเข้ามากระซิบถามคงเพราะสีหน้าที่เริ่มเปลี่ยนของผมในตอนนี้ บอกแล้วไงว่า หากไม่ได้ดั่งใจผมขึ้นมา อารมของผมปะทะเดือดแน่
“ทุกครั้งที่กูมาที่นี้ กูเคยต้องการไปที่อื่นรึไงไอ้หลิน” ผมตะคอกน้ำเสียงกลับ เพราะมันหน้าจะรู้ว่า หากผมตัดสินใจมา นั้นคือต้องเป็นที่นี่ ไม่ชอบเปลี่ยนซ้ำไปมา มันหน้ารำคาญ
“เอ่อ...ผมแค่กลัวนายเสียเวลานะครับ”
“ปล่อยกู” ผมสะบัดมือผู้หญิงทุกคนออกจากตัวผม รำคาญเหลือทน เพราะผมไม่ต้องการพวกเธอ
“เสี่ยขา ใจเย็นนะคะ เดี๋ยวฟองนวดให้ เผื่อคลายอารมณ์ได้บ้าง” ผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาหาผม
“อย่ามาแตะตัวกู ออกไป” ผมยกปืนขึ้นแล้วไล่พวกเธอออกไป”
“ว้าย” พวกเธอทุกคนต่างหวีดร้องด้วยความกลัว
“ใจเย็น ๆ นะครับนาย ผมว่าเอาปืนลงก่อนเถอะครับ เผื่อมีตำรวจอยู่ในบาร์นี้”
“เอาไปเก็บในรถ” ผมโยนปืนของผมให้กับไอ้หลิน เพราะถ้าเอาไว้กับตัวคงไม่รอดทั้งร้าน ผมจะมายิงใครตอนนี้ไม่ได้ ธุรกิจของผมกำลังไปได้สวย หากตกเป็นเป้าตอนนี้ คงย่อยยับพอดีธุรกิจด้านมืด
ผมคงต้องไปดับอารมณ์ด้วยการล้างหน้าตัวเองสินะ เพื่อไล่ความร้อนในหน้าของผมในตอนนี้ ผมลุกขึ้นยืนแล้วจับสูทตัวเอง ก่อนจะเดินลงมาจากชั้นบนของบาร์ที่ผมเป็นคนจองทั้งหมด ชั้นล่างมีหญิงบริการกำลังดูแลแขกที่เข้ามาในร้าน ผมกวาดสายตามองไปทั่ว มันก็มีแต่หน้าเดิม ๆ
แต่มันก็ไม่ได้เดิมไปซะหมดทุกคน เพราะผู้หญิงที่ผมเจอเธอคือคนที่ผมต้องการในคืนนี้ สายตาของผมจ้องสะดุดไปที่ผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งอยู่หน้าเคาร์เตอร์บาร์ เธอใส่ชุดเดรสที่ยั่วยวน ทั้งผิวขาว ๆ การแต่งหน้าที่เข้มจนผมเห็นใบหน้าของเธอแม้ตอนอยู่ในแสงไฟสลัว
“หึ” ผมยกยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ คืนนี้ผมมีที่ระบายแล้ว
“ไปเรียกอีออฟมาให้กู กูรอข้างบน”
“ครับนาย”
ผมหันหน้ามองเธออีกครั้ง แล้วยกยิ้มขึ้นมา น้อยคนนะที่ผมจะยิ้มให้แบบนี้ หากผมไม่พึงพอใจจริง ๆ ผมคงไม่ยิ้มให้แน่นอน ผมหันหลังแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะของตัวเองทันที เพราะเจอคู่นอนในคืนนี้แล้ว ส่วนอีออฟมันเก็บเก่งจริง ๆ
ระหว่างที่นั่งรออีออฟ ผมก็มองเหยื่อคนล่าสุดของผมตลอด ดูเหมือนว่าเธอจะมีลูกค้าของเธอในคืนนี้อยู่แล้ว แต่ผมไม่สนใจเพราะนั้นมันคือหน้าที่ของเธอ แต่สิ่งที่ผมต้องการคือ คืนนี้เธอต้องมาบริการผมบนเตียง
ท่าทีของเธอที่บริการไอ้คนนั้น มันช่างดูดอกทองจริง ๆ ผมไม่ค่อยชอบหรอกนะ แต่ถ้าอยากได้นั้นคือผมอยากได้ และผมต้องได้ ผมกระดกเหล้าเข้าปากไม่กี่แก้วอีออฟมันก็วิ่งขึ้นมาพร้อมกับเด็กประมาณ 2-3 คน
“มาแล้วค่ะเสี่ยย นี้น้อง…”
“ไม่ต้อง กูเจอคู่นอนของกูคืนนี้แล้ว”
“ใครคะเสี่ย” มันจ้องผมตาโต
“เก็บเก่งนักนะมึง มึงเห็นกูเป็นลูกค้ากระจอกอย่างไอ้สวะพวกนั้นหรือไงห้ะอีออฟ” ผมตะคอกมัน
“อะ...ออฟไม่เคยกั๊กเด็กกับเสี่ยเลยนะคะ ใครจะไปกล้า เอ่อ แล้วเสี่ยอยากได้คนไหนละคะ เดี๋ยวออฟจัดการให้”
“หึ กูจะเอาอีนั่น” ผมชี้นิ้วไปที่เป้าหมาย แล้วมองลงไปก่อนจะหันกลับมามองหน้าอีออฟอย่างเอาจริงเอาจัง เพราะผมต้องการเธอ ไม่ใช่อี 3 คนนี้
“อีไหนคะเสี่ย…” อีออฟมันลงมานั่งข้าง ๆผมแล้วหันมองตามนิ้วชี้ของผมที่ชี้ไปที่ผู้หญิงชุดเดรสคนนั้น
“อีนั่น”
“โอ้ว คุณพระคุณเจ้า เวรกรรมอะไรของบาร์อีช้อย สะ...เสี่ยขา” อีออฟมันทำหน้าเหวอ ๆ หน่อยแล้วหันมองหน้าผมแบบหนักอกหนักใจ แต่ฝืนยิ้มออกมา
“ทำไม?”
“เอ่อ สะ...เสี่ยสงครามคะ เอาอีอื่นได้ไหมคะ พอดีอีนี้มันบริการไม่ค่อยได้เรื่องเลยอะค่ะ ออฟกลัวว่ามันจะทำให้เสี่ยไม่พอใจ เอาคนอื่นเถอะนะคะ”
“ถ้ากูต้องการใคร นั้นคือกูต้องได้ มึงกล้าขัดกูรึไงอีออฟ” มือของผมมันควบคุมไม่ได้แล้ว ผมบีบคออีออฟอย่างรุนแรงแล้วเปล่งแสงอำมหิตของผมที่ใคร ๆ ต่างเกรงกลัว
“โอ๊ย สะ...เสี่ย แค่กก ๆ” ผมคลายมือออกจากมือของมัน แล้วหันมองหน้าอีผู้หญิงคนนั้น ผมไม่เชื่อว่าอีนี้จะบริการไม่ดี เพราะดูท่าทางที่มันบริการไอ้สวะนั้น มันดีอย่างเห็นได้ชัด”
“ไอ้หลิน มึงไปบอกมันว่ากูสนใจมัน กูจ่ายไม่อั้น ถ้ามันเดินหนีไอ้สวะนั่นมาหากู” เห็นแล้วหมั่นใส้ ไอ้กระจอกนั้นมันไม่มีปัญญาจ่ายได้เท่าผมเเน่ ยังไง ผู้หญิงในบาร์นี้มันก็ต้องเห็นแก่เงินกันทั้งนั้น และผมเชื่อว่าหากผมสนใจใคร ไม่มีผู้หญิงคนไหนจะกล้าเมินต่อเงินของผมแน่นอน
“ครับนาย” มันก้มหัวให้ผมก่อนจะเดินลงไปข้างล่าง ผมหันมองหน้าอีออฟที่กำลังทำหน้าเหมือนคนใกล้ตาย มันเอามือกุมขมับตัวเอง
“กูให้ค่าตัวมันล้านหนึ่ง มึงจะหักมันกี่บาท?” ผมเริ่มคุยราคาค่าตัวอีกระหรี่คนนั้นกับอีออฟทันที เพราะตอนนี้อารมณ์ความเงี่...ของผมมันไม่ไหวแล้ว
“ออฟไม่หักเลยค่ะ เชิญเสี่ยเอาเงินให้มันเต็มที่ไปเลย ถ้ามันมา…” คำพูดสุดท้ายผมได้ยินไม่ชัดหรอกนะ แต่สีหน้าของอีออฟมันไม่ค่อยสู้ดีนัก มันเริ่มเอามือเช็ดเหงื่อตัวเองแล้วเอาหมอนมากำไว้แน่น
“หึ”
“อะ...ออฟขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะเสี่ย”
“กูเป็นครูประจำชั้นมึงหรือไงมึงถึงต้องมาขออนุญาตกูไปเข้าห้องน้ำ จะไปก็ไปสิวะ กูเอาสากยัดรูเยี่ยวมึงอยู่รึไง?”
“ขอบคุณค่ะเสี่ย อย่าพึ่งเรียกออฟนะคะ ออฟขอเข้าห้องน้ำให้เสร็จก่อนแล้วเดี๋ยวจะออกมารับกรรมอย่างเต็มระบบ อย่าพึ่งรีบร้อนเผาบาร์ออฟนะคะ” อะไรของมัน พูดจาแปลก ๆ มันเห็นผมเป็นคนยังไง จะมาเผาบาร์มันทำไม ในเมื่อมันไม่ได้ทำอะไรให้ผมไม่พอใจ
ผมไม่ได้ตอบอะไรแต่หันมากระดกไวน์เข้าปาก เเล้วเอนตัวพิงกับโซฟา รอเวลาไอ้หลินพาตัวอีนั้นมาหาผม
หลังจากที่อีออฟ มันเดินออกไป ไม่นานไอ้หลินมันก็เดินขึ้นมา แต่ทำไมมันมาคนเดียว ผมขมวดคิ้วตัวเองขึ้นทันที มันมีอะไรมาขัดผมอีก
“นะ...นายครับ คือว่า เด็กคนนั้นมันไม่ยอมมาครับ” ผมเริ่มกำมือตัวเองแน่น มันจะเป็นไปได้ไงที่เด็กในร้านนี้ไม่ต้องการผม
“มึงเสนอเงินมันไปเท่าไหร่”
“ผมบอกว่านายจ่ายไม่อั้น ให้ระดับ 7 หลัก แต่มันบอกว่า ต่อให้กี่หมื่นล้านมันก็ไม่ขายให้นายครับ”
“มันกล้าดียังไงไม่ขายให้กู”
“เธอบอกว่าหอยของเธอมีคนจองแล้วคืนนี้ แล้วฝากบอกนายว่า เชิญเอาหอยอื่นไปก่อนนะคะท่านหมื่น ธะ...เธอพูดมาแบบนี้ครับนาย”
เพล๊ง!
ผมปาแก้วเหล้าในมือลงพื้นจนแตกกระจาย มันกล้าดียังไงมาปฏิเสธผม อีนี่มันอยากลองดีนักใช่ไหม
“กล้าดียังไงไม่ขายให้กู แล้วมันกล้าดียังไงมาพูดกับกูแบบนี้”
ผมลุกขึ้นยืนแล้วเดินลงไปข้างล่างนั้น มันจะเล่นลิ้นกับผมหรือไงอารมณ์ของผมตอนนี้คงไม่ต้องอธิบาย ร้านนี้เตรียมล้มละลายได้เลย
“มึงกล้าดียังไงไม่ขายให้กู” ผมกระชากแขนอีนี่อย่างรุนแรง มันทำท่ากำลังเดินออกจากบาร์ คงจะไปขายให้ไอ้กระจอกนี้สิน่ะ
“โอ๊ย เป็นบ้าอะไรของนายเนี่ย”
“ปล่อยเเขนเด็กของกูเดี๋ยวนี้” ไอ้กระจอกพูดขึ้น
“คืนนี้อีนี้เป็นของกู มึงอย่าเสือกถ้ามึงไม่ตาย”
“ใครเป็นของมึงไม่ทราบคะ กูบอกแล้วไงว่ากูไม่ขาย มึงก็ไปเอาหอยอื่นสิวะ หอยกูไม่ต้องการมึง ปล่อยกู”
“ปากดีนักนะมึง กล้าดียังไงมาพูดแบบนี้กับกู มึงรู้ไหมว่ากูเป็นใคร”
“ขนาดตัวมึงยังไม่รู้จักตัวเองเลย แล้วกูจะรู้ไหมล่ะว่ามึงเป็นใคร ปล่อยกูได้ล่ะ กูไม่ขายเว้ย”
“มึงอยากลองดีกับกูใช่ไหมอีกระหรี่”
“เอ่อ... อีติ๋มมึงอย่าไปต่อล้อต่อเถียงกับคุณหมื่นสงครามเขาเลย หัวมึงจะหลุดเอาน่ะเว้ย” ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้น
“แล้วไง จะกี่หมื่นกี่แสนกี่ล้านสงครามกูก็ไม่กลัว ปากหลีแบบเนี่ย กูไม่ขายหลีให้หรอก ถึงกูจะเป็นกระหรี่ แต่หลีกูก็เลือก” ผมอยากจะตบปากอีนี่จริง ๆ ไม่เคยมีใครกล้ายืนด่าผมแบบนี้มาก่อน
“เรียกร้องเงินสิน่ะ ผู้หญิงอย่างมึงสมควรเลือกด้วยหรอ ร่างกายเน่าเฟ๊ะแบบมึง แค่กูสนใจก็บุญของหลีมึงแล้ว อยากได้ 8 หลักหรือ 9 หลักล่ะ กูจ่ายให้มึงหนากว่าไอ้กระจอกนี้อีก
“เหรอ... งั้นมึงดูปากกูน่ะ ต่อให้มึงเอาเงินนับร้อยล้านมากองตรงหน้ากู กูก็ไม่ขายให้มึง”
“อารมณ์ของผมควบคุมไม่ได้อีกต่อไป กูเอามึงตายแน่อีกระหรี่ตัวดี มันคิดว่ามันเป็นใครถึงมายืนพูดจาแบบนี้กับกู ยิ่งมันปากดีกูก็ยิ่งต้องการ
“เอาแล้วไง สะ…เสี่ยคะ”
“ถ้าคืนนี้กูไม่ได้อีนี่ มึงเตรียมตัวเปิดร้านใหม่เลยอีออฟ”
“ตะ...ติ๋มม มึงไปกับเขาเถอะน่ะ เสี่ยภพคะ ออฟขอ…” อีอ้อนพยายามขอร้อง
“ชื่อติ๋มเหรอ หึ” ไม่ยักคิดว่าคนเดี๋ยวนี้จะมีชื่อติ๋ม แต่ดูเหมือนว่าอีนี้มันจะไม่ติ๋มเหมือนชื่อ
“ทำไม? กูชื่อติ๋มแล้วมันหนักอวัยวะส่วนไหนของมึงไม่ทราบไอ้หมื่น”
“มึงกล้าดียังไงมาเรียกกูไอ้ ห้ะ”
“สะ...เสี่ยคะ ออฟของโทษแทนเด็กด้วยนะคะเสี่ย อีติ๋ม มึงขอโทษเสี่ยเขาเดี๋ยวนี้”
“ขอโทษด้วยนะคะเสี่ย ที่วันนี้กูไม่ขายหลีให้มึง แล้วกูก็จะไม่ขายให้มึงอยู่แบบนี้แหละ ไปค่ะเสี่ยภพขา หอยติ๋มร้อนรุ่มแล้วคะเสี่ย”
“หึ ขอตัวนะครับ” ไอ้กระจอกเอ่ยเเล้วเหยียดยิ้มเหมือนสมเพชผม
“อีติ๋ม” อีออฟได้แต่โอดครวญ
“กรอด ๆ อีติ๋ม กรอด ๆ” ผมกำหมัดพร้อมกับกัดฟันตัวเอง อีนี่มันกล้าดีมากนะที่มาเล่นกับคนอย่างผม มันรู้จักผมน้อยเกินไป ยิ่งมันเล่นตัว ผมก็ยิ่งอยากได้ แล้วถ้ากูอยากได้ กูก็ต้องได้
“เสี่ยคะ ออฟขอกราบขอขมาแทนเด็กของออฟด้วยนะคะเสี่ย”
“มันกล้าดียังไงมาเดินหนีกู”
“อีติ๋มมันเป็นยังงั้นแหละค่ะ เดี๋ยวออฟจะไล่มันออกให้นะคะเสี่ย แต่อย่าเผาบาร์ของออฟเลยนะคะ ออฟขอล่ะค่ะ”
“หึ มึงจะขายบาร์นี้ให้กูเท่าไหร่”
“อะไรนะคะเสี่ย” มันทำหน้าตกใจ
“กูจะซื้อบาร์นี้ของมึง ถ้ามึงอยากให้บาร์นี้ยังอยู่ มึงก็ขายให้กูซะ”
“แล้วออฟจะทำมาหากินอะไรล่ะคะ”
“มึงก็ทำหน้าที่ของมึงเเบบเดิม แต่กูเป็นเจ้าของ เงินทุกบาทมึงก็เอาไปแบบเดิม”
“แล้วเสี่ยจะได้อะไรล่ะคะ เงินทองไม่เอาแล้วเสี่ยจะซื้อไปทำไม”
“เพราะกูอยากได้อีนั่น”
สวัสดี ผมชื่อหมื่นสงคราม อายุ 29 ส่วนสูงน้ำหนักช่างแม่งมันกูไม่ได้วัด ผมเป็นนักธุรกิจอันดับต้น ๆ ของจีน และเป็นเจ้าพ่อที่ใคร ๆ ต่างเกรงขาม จะว่าผมเป็นหลังคาใหญ่ของจีนและฮ่องกงก็ได้ เพราะว่าที่นั้นไม่มีใครกล้าลองดีกับผม
ยกเว้นอีกระหรี่คนนั้น
อยากจะรู้เหมือนกันว่ามันจะแบกหอยหนีผมได้นานแค่ไหนกันเชียว
ไม่ขายให้ก็ดี กูจะได้เอาฟรี ๆ ไปเลย บังเอิญกูอยากได้อะไร แล้วกูเป็นพวกที่ต้องได้อย่างที่ต้องการ คืนนี้ไม่ได้ คืนหน้ามึงเตรียมตัวตายได้เลยอีตัวดี
“แล้วมึงจะได้รู้ว่า กูเป็นใคร”
“...”
“จำไว้ กูชื่อหมื่นสงคราม”
- ผู้เขียน
