“ขอบคุณครับ แต่ผมคงดื่มได้แค่แก้วเดียวนะครับ พอดีว่าตอนบ่ายมีธุระสำคัญที่จะต้องไปทำกับคุณใบบุญ”
“แค่แก้วสองแก้ว คงไม่เมาหรอกค่ะ”
“อ้าวคุณ! ไม่ชอบทานสเต็กเหรอ ทำไมล่ะ หืม อาหารไม่อร่อยหรือเปล่า” ชายหนุ่มไม่ตอบกลับโบน่า แต่ทว่าเขาได้หันไปสนใจใบบุญ เมื่อกวินเห็นภรรยาวางมีดกับส้อมลง จึงทำให้เขาเกิดความสงสัย หญิงสาวที่เคยช่วยงานเชฟมาก่อน เธอจึงรู้จักวิธีการรับประทานทั้งอาหารไทยและเทศเป็นอย่างดี แต่ทว่าในเวลานี้เธอเริ่มมีความรู้สึกเหมือนกับว่า มีใครบางคนคอยจับจ้องมองมาที่เธอตลอดเวลา จึงทำให้ใบบุญอยากออกไปจากที่นี่
“เปล่าค่ะ” เธอฝืนยิ้มออกไป ก่อนหยิบส้อมขึ้นมา แล้วลงมือรับประทานอาหารในจานอีกครั้ง
“น่าอิจฉาผู้ช่วยของคุณจังเลยนะคะ ที่มีเจ้านายอย่างคุณกวินคอยแทคแคร์เป็นห่วงเป็นใยแบบนี้” โบน่าจีบปากจี
