“ขอบคุณนะคะ ที่วันนี้คุณยังไม่มีใคร”
“ก็เพราะว่าผมรอคุณไง รอจนจะแก่ตายแล้ว”
“แบบนี้มันยังจะใช้การได้เหรอคะ” ครั้งแรกที่หญิงสาวกล้าพูดในสิ่งที่น่าอาย จนใบหน้าของเธอแดงระเรื่อ บ้าชะมัดพูดออกไปได้ยังไงกัน เวลานี้ใบบุญได้ตำหนิตัวเองอยู่ในใจ เมื่อชุดนอนแสนบางที่เธอสวมใส่ กำลังถูกมือของกวินรั้งออกให้พ้นจากเรือนกาย
“ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าคุณจะไหวหรือเปล่า ผมเอาเก่ง ทั้งดุและเอามันแค่ไหนคุณน่าจะรู้ดี” คำพูดที่แฝงไปด้วยประโยคความกระเซ้าเย้าแหย่คนตัวเล็ก ยิ่งทำให้ใบบุญเขินหนักมาก เมื่อสายตาคมกวาดต้อนมองเรือนร่างอรชรอย่างไม่มีทีท่าว่าจะเบื่อหน่าย
ขณะที่เรือนกายของเขากำลังเปลือยเปล่า เมื่อชุดที่กวินสวมใส่ได้ถูกชายหนุ่มถอดออกจนสิ้น ซึ่งมันได้ลงไปกองรวมกันกับชุดนอนของเธอ จนเผ
