“พ่อบอกว่าวันนี้ก็กลับแล้วค่ะ ตอนเช้าพ่อโทรมา แต่คุยกับใบพลูแค่แป๊บเดียวเอง” หนูน้อยหยิบจานของตัวเองไปเก็บในครัว พร้อมกับนึกขึ้นได้ ถึงบทสนทนาที่เธอพูดกับบิดาในตอนเช้าตรู่ ซึ่งกวินได้โทรมาและคุยกับใบพลูแค่แป๊บเดียว หนูน้อยจึงรีบบอกกับมารดาออกไป
“กลับมาเจอดีแน่ ฉันจะบ่นให้หูชาเลยคอยดู” ใบบุญพูดพึมพำออกมาอีกครั้งอย่างอดน้อยใจไม่ได้ เมื่อกวินจะไปไหนมาไหน เขาไม่รายงานเธอ ถ้ามีงานด่วนก็แค่โทรมาบอก ไม่ใช่หายเงียบไปแบบนี้แล้วให้เธอรู้จากลูกสาวอีกที
“ใบพลูรถมาแล้ว”
“เสร็จแล้ว สวัสดีค่ะแม่ ใบพลูไปแล้วนะ” พอยกมือขึ้นไหว้มารดา หนูน้อยก็วิ่งแจ้นออกจากบ้านไปทันที
“อย่าวิ่งใบพลูเดี๋ยวหกล้ม” ใบบุญร้องห้ามออกไป เ
