“สวัสดีค่ะ คุณลุง คุณป้า” ใบพลูยิ้มร่าพนมมือขึ้นไหว้พร้อมกับย่อตัวลงอย่างอ่อนน้อม
“สวัสดีจ้าหนูใบพลู มานั่งนี่มา กี่ขวบแล้วค่ะเนี่ย” พลอยชมพูรั้งตัวหนูน้อยเข้ามานั่งข้างๆ ไอด้าลูกสาวคนเล็กของเธอ ที่เพิ่งจะสามขวบกว่า ส่วนออสตินกำลังนั่งเล่นจิ๊กซอว์ตัวต่อหุ่นยนต์ ซึ่งเป็นโมเดลสามมิติ มันคือกิจกรรมยามว่างหรือหลังเลิกเรียน ที่ออสตินมักจะขลุกอยู่กับพวกโมเดลต่างๆ เป็นประจำ
“ใบพลูหกขวบกว่าแล้วค่ะ”
“ว้าว! อายุไล่เลี่ยกับออสตินเลย หนูเรียนที่ไหนคะ” พลอยชมพูเอ่ยถามใบพลูออกไปด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เพื่อสร้างความคุ้นเคยให้กับหนูน้อย ซึ่งใบพลูก็ได้ตอบกลับมาด้วยความใสซื่อ จนพลอยชมพูข้องใจ ทำไมลูกสาวของท่านประธานถึงได้เข้าเรียนที่นั่น ซึ่งพลอยชมพูไม่ใช่คนมองโลกในแง่ร้ายแบบนั้น แค่เธอสงสัยว่ามารดาของเด็กเป็นใครกันแน่
“ออสตินชวนน้องไปเล
