ตอนที่ 57
ด้วยการส่งเงินมาจุนเจือให้ทุกเดือนไม่ได้ขาด
นางกาบผู้เป็น มารดาของหล่อนเองนั้นท่านก็หลับสนิทดีที่สุด ได้ยินเสียงกรนเงียบๆอยู่ตรงกันข้าม
อากาศที่เหน็บหนาวในยามดึกนั้น หล่อนสามารถรับรู้ด้วยแรงสัมผัสกระไอชื้นเย็นรายรอบ จากนั้นจึงหยิบค้นเอาผ้าขนหนูผืนใหญ่พอประมาณจากในกระเป๋า เพื่อนำมาห่มคลุมร่างของบุตรชายที่นอนหลับปุ๋ย
ซึ่งก่อนหน้านั้น หล่อนก็รองทับด้วยผ้าขนหนูกับหมอนใบเล็กของแกให้ชั้นหนึ่งแล้ว เพราะหล่อนกลัวว่าลูกจะหนาวเหน็บเกินไป อาจเป็นปอดบวมได้
อีกอย่างรถคันนี้เป็นรถปรับอากาศแอร์คอนดิชั่นเนอร์ ก็ไม่ได้ลดอุณหภูมิลงเลยแม้แต่สักนิด จะเดินไปบอกกล่าวพนักงานหรือดึกดื่นอย่างนี้แล้ว ก็คงหลับแล้วเหมือนกัน เธอไม่อยากจะรบกวนด้วยก็เลยไม่รู้จะบอกใครดี
และมีเพียงแสงสว่างของไฟดวงเล็กที่อยู่เหนือศีรษะคนขับด้านหน้าป่วยการด้วยล่ะที่เฟื่องรินจะลุกไปบอกกล่าวคนขับหล่อนขออดทนดีกว่าทนหนา
