ตอนที่ 20
“เกลียวลินิน”เมื่อเสียงอุทานจากริมฝีปากนุ่มเรียกอย่างนั้นฝ่ายสาวสวยหล่อนตกใจอยู่ชั่วครู่ก่อนจะรีบกลบเกลื่อนความรู้สึกได้ทันท่วงทีและในสีหน้าเมินเฉยทำเหมือนไม่รู้จักเขา
“ เอ้อ ผิดแล้วค่ะ คุณ นี่เพื่อนฉัน ชื่อ เฟื่องริน คุณทักคนผิดคงจะละเมอ แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกพวกเราสองคนยังมีแก่ใจมาดูคุณนะเห็นบาดเจ็บอย่างนี้ขับรถเหมือนจะรีบไปไหน ทั้งๆที่พวกเรากำลังจะย้ายบ้าน ต้องมาเสียเวลา แล้วนี่เกิดเรื่องขึ้นอย่างนี้แล้วใครล่ะจะมาชดใช้ค่าเสียหายค่าเสียเวลาที่หมดไปเพราะว่าถ้าไม่เกิดเรื่องประสบอุบัติเหตุ ป่านนี้ฉันกับเพื่อนคงถึงที่พักแล้วล่ะ”
สุภาพรหรือนิ่มบ่นพึมพำหลังจากชี้แจงและกำลังเจรจาเรียกค่าเสียหายหรือค่าเสียเวลาจากเขาด้วย ใบหน้าคมคายค่อนข้างหล่อเหลาจัดหันมามองแวบหนึ่ง
เพราะสุภาพรไม่นึกสนใจอะไร เห็นว่าคนขับอย่างเขาค่อนข้างมีฐานะ
ส่วนเฟื่องรินนั้นเธอหลบสายตาเมินเบือนหน้าหนีเขา หล่อ
