เวลา 20:30 น.
ตอนนี้ฉันแทบจะนั่งไม่ติดที่เทียวเดินวนไปดูตรงบานหน้าต่าง
ที่ฉันต้องกระวนกระวายใจขนาดนี้ก็เพราะว่าพี่สิงห์ยังไม่ยอมกลับไปสักที ไม่ว่าฉันจะพูดยังไงพี่สิงห์ก็ทำเมินเหมือนไม่ได้ยิน ดีที่ตอนนี้พี่มารียังไม่กลับบ้าน แล้วฉันจะทำยังไงถึงจะให้พี่สิงห์กลับไปก่อนที่พี่มารีจะกลับมาบ้านได้ล่ะทีนี้ เฮ้อ....
“เลิกเดินวนไปวนมาสักทีจะได้มั้ย เดินไมนักหนาวะ” พี่สิงห์ดุฉันเสียงดัง
“พี่สิงห์ก็กลับไปสิคะ กลับไปได้แล้ว” ฉันจำไม่ได้แล้วว่าฉันพูดขอร้องให้พี่สิงห์กลับไปเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว
“มันดึกแล้ว ขี้เกียจขับรถ”
“หมายความว่าไงคะ ?”
“ก็หมายความว่าฉันจะนอนค้างกับเธอไงคืนนี้ เธอนี่มันซื่อบื้อ จริงๆ พูดอะไรไปก็ไม่เข้าใจสักอย่าง”
“มะ ไม่ได้นะคะ นอนไม่ได้นะคะ !!”
ฉันรีบปฏิเสธทันที ฉันจะร้องแล้วนะทำไมพี่สิงห์ถึงทำแบบนี้ล่ะ เขาน่าจะเห็นใจฉันบ้าง น่าจะคิดบ้างว่าตัวเองกำลังจะหมั้นกับพ
