# คอนโดของฉัน
“เดี๋ยวฉันไปส่งที่มหาลัย” พี่สิงห์พูดขึ้นเมื่อขับรถมาถึงคอนโดที่ฉันพักอยู่
“พริ้งไปกับเพื่อนค่ะ”
“ฉัน จะ ไป ส่ง” พี่สิงห์พูดเน้นคำ แล้วก็จ้องหน้าฉันแบบไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่
“แล้วจะให้พริ้งบอกเพื่อนว่าไงละคะ จู่ๆ ก็นั่งรถไปเรียนกับพี่เขย”
“แล้วทำไมต้องรายงานเพื่อนเธอทุกอย่าง ?”
ฉันถอนหายใจออกมา เบาๆ เมื่อเริ่มคุยกันไม่รู้เรื่องแล้ว จากนั้นฉันก็ตัดสินใจเปิดประตูลงจากรถโดยมีพี่สิงห์เดินตามหลังมา ติดๆ
“ทำไมไท่รอที่รถคะ ถ้าเพื่อน...”
“ถ้ามันลำบากมากเธอก็แค่พูดความจริง ฉันไม่ได้ห้าม แต่เธอเลือกที่จะปิดเอง” พี่สิงห์พูดขัดขึ้น มันจริงอย่างที่เขาบอก ใช่! เขาไม่ได้ห้ามแต่เรื่องแบบนี้มันน่ายินดีนักหรอ เรื่องที่ฉันเป็นเมียน้อยของคู่หมั้นพี่สาวตัวเอง
ฉันเดินนำพี่สิงห์ไปโดยไม่พูดอะไรต่อ ในใจแอบกลัวอยู่ไม่น้อย กลัวว่าสายธารจะมาเจอ ตลอดทางเดินขึ้นห้องฉันพยายามคิดว่าคำแก้
