เวลาผ่านมาจนถึงวันเปิดภาคเรียนวันแรก
ทั้งฉันแล้วก็สายธารต่างตื่นเต้นกันทั้งคู่ เราอยู่ในชุดนักศึกษากำลังเดินไปยังตึกคณะบริหาร ใจมันเต้น ตุบ! ตุบ! ตุบ! รัวๆ เลยตอนนี้
มหาวิทยาลัยนี้ไม่มีรับน้อง แต่จะมีเรียกรวมเพื่อให้ทุกคนในคณะแนะนำตัวไม่ว้าก ไม่โหด นี่แหละที่ฉันชอบ และเป็นอีกเหตุผลที่เลือกเรียนที่นี่
วันแรกของการมาเรียนในรั้วมหาวิทยาลัยมันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เคยคิดเอาไว้เลย แล้ววันนี้ก็ยังไม่ได้เริ่มเรียนแบบจริงจัง เหมือนมาซ้อมไว้มากกว่า จะได้ไม่หลงทางสำหรับนักศึกษาปีหนึ่งที่เข้ามาใหม่
“พริ้ง นั่นๆๆๆๆ !!” สายธารเขย่าแขนฉัน รัวๆ แล้วก็พูดอะไรไม่รู้ฟังไม่รู้เรื่องเลย
“อะไรของแกเนี่ยสายธาร”
“พี่ชิม่อน พี่ชิม่อนที่แกเคยแอบชอบเดินมาทางนี้”
ฉันหันไปมองสายตาของสายธาร ผู้ชายที่กำลังเดินจรงมาทางฉันกับสายธารคือพี่ม่อน จริงๆ ด้วย
แต่ฉันกลับไม่รู้สึกตื่นเต้น ไม่รู้สึกหัวใจเต้นแรงเห
