11
“แม่!” สุดปรารถนาอุทานตกใจ เธอไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้จากปากคนเป็นแม่ เพราะมันคือคำสั่ง ไม่ใช่คำขอร้องอ้อนวอนให้ทำ
“ใช่ ฉันเป็นแม่แก” เสียงฤทัยรัตน์ดังขึ้น “แล้วถ้าแกคิดว่าฉันเป็นแม่ ไม่อยากให้ฉันอับอายขายหน้า และไม่อยากให้พ่อแกความดันขึ้นหรือหัวใจวายจนตายเมื่อรู้ว่าฉันมีชู้ แกต้องทำตามที่เขาต้องการ”
เหมือนค้อนปอนมาทุบลงกลางหัว สมองสุดปรารถนามึนงง ไม่คาดคิดว่าฤทัยรัตน์จะกล่าวประโยคนี้ขึ้นมา แน่นอนว่าความเสียใจจุกแน่นกลางอก เป็นความเจ็บปวดที่เธอไม่อาจประมาณได้ว่ามากแค่ไหน รู้เพียงว่ามันมากที่สุดในชีวิต แม่บังเกิดเกล้าให้เธอใช้ความสาวแลกกับความลับเรื่องมีชู้
“แม่...ฮือ...ฮือ”
สุดปรารถนาพูดไม่ออก ความเสียใจมันทำให้รู้สึกเหมือนมีก้อนแข็งๆ ติดอยู่ตรงลำคอ ส่งผลให้เสียงไม่อาจรอดผ่านได้ เธอต้องรับผิดชอบแทนมารดาที่ไม่รู้สึกรู้สากับเรื่องที่ตัวเองทำ เป็นความรับผิดชอบที่สุดปรารถนาไม่ทันตั้งต
