ชาตินี้ทั้งชาติ อย่าหวังเลยว่าเขาจะปรองดองกับยายเด็กผักกาด
กลวัชรอยากจะชูนิ้วโป้งใส่ใบหน้าขาวซีด ตะคอกใส่ โกรธหนึ่งทีอย่ามาดีสิบชาติ หน็อยแน่ เห็นเขาใจดีด้วยหน่อย เอาใหญ่ แอบสะเดาะกลอนหน้าต่างปีนเข้ามานอนในสำนักงาน
ถ้ามีเอกสารสำคัญทางธุรกิจหลุดไปถึงหูตาคู่แข่งทางการค้า หรือมีของในสำนักงานพังเสียหาย สภาพแบบนั้นจะเอาปัญญาที่ไหนมารับผิดชอบ เขาลงโทษเธอแค่ขับไล่ออกจากสำนักงาน แค่นั้น ยังถือว่าจิ๊บๆ
“อ้าว ย่า ทำไมยังไม่นอนครับ ดึกแล้ว”
อีกนิดก็จะห้าทุ่ม ปกติแล้วย่าจะเข้านอนตั้งแต่หนึ่งถึงสองทุ่ม ไม่ได้ออกมานั่งเล่นตอนกลางคืนอย่างคืนนี้
กลวัชรยังสวมชุดเดิมจากที่สวมใส่ไปงานศพ เขาเข้ามานั่งบนชุดโต๊ะเก้าอี้เดียวกันแต่เว้นระยะห่าง ไม่ให้เชื้อโรคสกปรกจากนอกบ้านทำให้หญิงชราป่วย
“กลต่างหาก ไปไหนมา ย่านึกว่าเข้าบ้านนอนหลับไปนานแล้ว”
“ผม...”
โกหกว่าไปไหนมาดีวะ กลวัชรคิดหาข้อแก้ตัว
“ไปดื่
