มดแดงจึงเดินหาร้านอาหารหรืออะไรก็ได้ที่เธออยากกินสำหรับมื้อเที่ยงของตัวเอง มดแดงเดินไปเรื่อยๆ เธอหยุดฝีเท้าอีกครั้ง ร้านอาหารสีชมพู น่ารักจัง มดแดงเดินเข้าร้านนั้นทันที ภายในร้านทุกอย่างเป็นสีชมพูเกือบทุกอย่าง
“สวัสดีครับ รับอะไรดีครับ” เสียงพนักงานภายในร้านกล่าวทักทาย มดแดงหันกลับมายิ้มให้
“แนะนำหน่อยได้มั้ยคะ?” มดแดงนั่งลงที่โต๊ะริมกระจก ด้านนอกเป็นถนนเส้นเดียวกับเพนต์เฮาส์
“หิวมากมั้ยครับ” มดแดงเลิกตาอย่างแปลกใจ
“ทำไมเหรอคะ?”
“ตอนนี้เวลาเลยเที่ยงมาเยอะแล้ว ถ้าคุณลูกค้าหิวมาก ผมจะแนะนำเมนูที่ใช้เวลาไม่นานมาก แต่ถ้าพอทนได้ผมอยากจะแนะนำเมนูพิเศษของทางร้านครับ แต่เมนูนี้ต้องใช้เวลาสักนิดนะครับ...” มดแดงยิ้มพร้อมพยักหน้า
“งั้นเอาเมนูพิเศษค่ะ มันไม่แพงมากใช่มั้ยคะ?” มดแดงอดถามไม่ได้ เพราะคำว่าพิเศษ ราคาก็ต้องพิเศษ
“ไม่แพงครับ วันนี้อาหารทุกเมนู ลดห้าสิบเปอร์เซ็นต์ครับ วันเปิดร้านวันแร
