SOMETHING28:เริ่มจีบใหม่
1417 คำ
SOMETHING 28
*******************************
ฉันตื่นนอนขึ้นมาอย่างงัวเงีย อ่อนเพลียไปหมดแทบไม่มีแรงลุก เนื่องจากเมื่อคืนฉันนอนไม่หลับเลยเลือกที่จะกินยานอนหลับ
วันนี้ฉันมีเรียนช่วงเช้าแต่ฉันคิดว่าตัวเองจะไม่ไปหรอก ไม่อยากเห็นสายตาของแต่ละคนที่มองมาที่ฉันเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อกันทั้งที่ฉันไม่เคยไปทำอะไรให้คนพวกนั้นเลย
แค่อยู่ห้องเดียวกับโฟร์ก็ผิดถ้าเลือกได้ฉันก็ไม่อยากอยู่ห้องกับเขาหรอก
ฉันลุกขึ้นกำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำก็ต้องตกใจเมื่อรู้ว่าในห้องนี้ไม่ได้มีฉันอยู่แค่คนเดียว
โฟร์ยืนกอดอกอยู่หน้าห้องน้ำ สายตาของเขากำลังจ้องมองมาที่ฉัน จ้องแบบชนิดที่ว่าอยากจะกลืนกินตัวฉันเข้าไปทั้งตัว
แล้วนี่เขามาตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วมายืนมองฉันนอนนานหรือยัง เขาชอบทำให้ฉันตกใจอยู่เรื่อยเลย
“โฟร์”
ฉันเรียกชื่อเขาด้วยเสียงที่แผ่วเบา ฉันไม่คิดว่าเขาจะกลับเข้ามาด้วยซ้ำ พอเห็นหน้าเขาเรื่องเมื่อวานก็วนกลับเข้ามาในหัว และความรู้สึกโกรธก็เริ่มเข้ามาเหมือนกัน
ใช่สิ! เขาบอกว่าไม่ได้รู้จักฉันเลยนอกจากรู้ว่าเราสองคนเป็นรูมเมทกัน งั้นฉันก็จะทำเหมือนเขาไม่มีตัวตนเหมือนกัน ต่างคนต่างอยู่ก็ดีจะได้ไม่ต้องอึดอัดเพราะฉันเองก็ไม่ได้อยากให้เขามายุ่งด้วยเท่าไหร่
“ขอโทษนะพอดีฉันจะเข้าห้องน้ำช่วยหลบด้วย”
“พอดีฉันกลับเข้ามาเอาของ” เขาไม่จำเป็นต้องบอกฉันก็ได้นะ เพราะฉันไม่จำเป็นที่จะต้องรับรู้เรื่องของเขาเลยสักนิด ฉันพยักหน้ารับรู้ก่อนที่โฟร์จะถอยออกเพื่อให้ฉันเข้าห้องน้ำ “อาจจะไม่กลับเข้ามาอีก”
“อื้อ” ฉันไม่ได้หันหน้าไปมองโฟร์หรอกนะ ไม่รู้ว่าเขาแสดงสีหน้ายังไงด้วย ในเมื่อเขาเลือกที่จะไปมันก็เป็นเรื่องที่ดีสำหรับฉัน
ฉันชอบอยู่คนเดียวแบบนี้ ก็อาจจะงงหน่อยๆ แต่ฉันก็เลือกที่่จะไม่ถามว่าเขาจะไปไหนทำอะไร รูมเมทอย่างฉันไม่มีสิทธิ์ไปถามแบบนั้นหรอก
เขาไปซะได้ก็ดีฉันจะได้ไม่ต้องลำบากใจเวลาวางตัวอยู่กับผู้ชาย ต่อไปนี้ฉันจะทำอะไรก็ได้ไม่ต้องคอยมาแคร์รูมเมทอีกต่อไป อีกอย่างฉันก็ไม่ได้ทำผิดกฎด้วย เพราะฉันไม่ได้เป็นคนที่ย้ายออกไปเองถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเขาเขาก็รับผิดชอบเองแล้วกัน
“เธอแม่งเย็นชาว่ะ”
โฟร์หันไปชกกำแพงอย่างแรงจนฉันสะดุ้งตกใจ ทำไมเขาต้องโมโหด้วยล่ะ มันก็ดีแล้วไม่ใช่หรือไงที่เราจะไม่ได้เจอกันอีก ก็เขาให้ข่าวไปแล้วว่าเราไม่ได้รู้จักกัน
การที่ฉันทำตัวแบบนี้มันก็เป็นผลดีสำหรับเราสองคนไม่ใช่เหรอ แล้วเขาต้องการอะไรจากฉันอีก
“จำที่ฉันบอกเธอได้มั้ยรัน?”
“...”
“ฉันจะจีบเธอ ถ้าฉันทำให้เธอมารักฉันไม่ได้อย่ามาเรียกฉันว่าโฟร์” เขาเคยบอก แต่ฉันคิดว่าเขาอาจจะแค่พูดเล่นก็ได้ เพราะเขาดูไม่มีท่าทีว่าจะจริงจังกับฉันเลยสักนิดเมื่อวานก็ยังให้ข่าวไปเลยว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน
ถ้าเขาจีบฉันจริงๆ เขาคงออกตัวไปแล้วล่ะว่าเขาจีบฉัน
แต่พอเขามาพูดเรื่องนี้อีกมันก็ทำให้ฉันทำตัวไม่ถูก บอกตามตรงเลยว่าโฟร์เป็นคนที่อ่านใจยากมาก เวลาที่เขาคิดอะไรเขาจะไม่แสดงออกมาทางสีหน้าเลยสักครั้ง
ฉันเลยไม่รู้ว่าที่เขาเข้ามาพูดแบบนี้ต้องการอะไร แล้วที่หายไปหลายวันแถมหลบหน้าฉันอีกมันหมายความว่ายังไง
“พอเถอะโฟร์ เลิกพูดเล่นได้แล้ว” ฉันถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ
นี่ฉันจะต้องพูดอีกสักกี่รอบกันว่าไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่มีวันรักเขา และมันจะไม่มีวันนั้น ฉันคิดว่าเราสองคนต่างกันมาก แม้กระทั่งความคิดยังคิดไม่เหมือนกันเลย แล้วอย่างนี้เราจะเข้ากันได้ยังไง
“สิ่งที่นายบอกเมื่อวานมันก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าเราเป็นแค่เพื่อนกัน อย่าทำให้อะไรมันแย่ลงไปมากกว่านี้เลย”
“เราก็มาทำให้มันง่ายขึ้นสิ”
ที่ฉันพูดไปเหมือนเขาจะไม่เข้าใจอะไรเลยสักอย่าง ให้ตายเถอะผู้ชายคนนี้ดื้อด้านชะมัด ฉันไม่น่าเชื่อพี่อรุณแล้วย้ายมาอยู่กับเขาที่นี่เลย ถ้าเลือกห้องเองตั้งแต่แรกเรื่องก็คงไม่ออกมาเป็นแบบนี้
“เธอไปอาบน้ำเหอะเราจะได้ไปกินข้าวกัน”
“ฮะ?”
คืออะไร?
ช่วยอธิบายให้ฉันเข้าใจหน่อยได้มั้ย บทจะเปลี่ยนเรื่องก็เปลี่ยนง่ายขนาดนี้เลยเหรอ อีกอย่างเขายังทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาเลย
สาบานว่านี่คือโฟร์ตัวจริงไม่ใช่คนอื่นที่ปลอมตัวมา เขาทำแบบนี้ต้องการจะทำอะไรกันแน่ เมื่อวานบอกว่าไม่ได้รู้จักฉันเป็นการส่วนตัวแต่นี่คือมาชวนไปกินข้าวจะให้ฉันคิดแบบไหนแล้วคนอื่นที่มาเห็นเราอยู่ด้วยกันจะคิดยังไงด้วย
“จะไปกินข้าวไง งงไร?”
โฟร์ยักคิ้วให้ฉันก่อนจะเดินไปล้มตัวลงนอนที่เตียงตัวเอง เมื่อกี้บอกว่าจะมาเอาชองเฉยๆ ไม่ใช่เหรอแล้วนี่อะไร เขาไม่ออกไปข้างนอกแล้วหรือไง นี่เขาทำให้ฉันงงกับการกระทำของเขาอยู่นะ
“ถ้าเธอช้ามื้อนี้เธอต้องเลี้ยงฉันนะรันนี่”
“ลุกขึ้นมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อนนะโฟร์” โฟร์ไม่สนใจก่อนจะเอาผ้าห่มคลุมโปง ทำเหมือนไม่ได้ยินที่ฉันพูด อะไรกันอ่ะ คิดจะมาก็มา คิดจะไปก็ไป นี่ก็ตามอารมณ์เขาไม่ทันเหมือนกัน “ไหนบอกมาเอาของไงแล้วทำไมไม่เอาแล้วรีบไปล่ะ?”
“ก็กำลังจะเอานี่ไง?”
“นอนอยู่อย่างนี้ของมันจะลอยมาหาหรือไง?”
“นี่รัน” โฟร์ลุกขึ้นมานั่งก่อนจะอมยิ้มกรุ้มกริ่มทำให้เห็นลักยิ้มน่ารักของเขา จู่ๆ ใบหน้าฉันก็ร้อนผ่าวขึ้นมา เป็นแบบนี้ทุกทีเลยเวลาที่ได้เห็นเขาอมยิ้มแบบนี้ “ฉันกำลังรอของอยู่ ฉันจะไปไหนไม่ได้หากไม่ได้ของที่ฉันต้องการ”
“...”
“เธอนี่มันไร้ความรู้สึกชิบหาย”
นี่คือกำลังด่าฉันอยู่ใช่มั้ย หรือแค่บอกเล่าให้กันฟังเท่านั้น แล้วไอ้ที่บอกว่าฉันไร้ความรู้สึกเขาเอาอะไรมาตัดสินฉันกัน ถ้าฉันไร้ความรู้สึกจริงๆ
ฉันจะร้องไห้เสียใจกับเรื่องที่มันเกิดขึ้นมั้ย ฉันจะใจเต้นแรงเวลาที่เห็นลักยิ้มของเขาหรือเปล่า ฉันมีความรู้สึกเพียงแต่เขาเข้าไม่ถึงเท่านั้นเอง
ถ้าเขาเข้าใจฉันสักนิดเขาก็จะได้สัมผัสความรู้สึกที่แท้จริงของฉัน
“ฉันต้องการหัวใจของเธอ นั่นคือสิ่งที่ฉันกลับมาเอา”
“...”
“ในเมื่อเธอไม่ให้ฉันก็จะแย่งมันมาจากเธอเอง” อึ้งสิ
ของที่เขาหมายถึงคือหัวใจของฉันเหรอ รู้สึกเหมือนว่าตัวเองจะเป็นลมเลยแรงยืนก็แทบไม่มี เขาจะมาแย่งหัวใจของฉันไปได้ยังไงในเมื่อมันไม่เคยมีให้เขาเลย และไม่เคยมีให้ใครด้วย
ฉันรักตัวเองเพราะงั้นหัวใจมันก็ต้องอยู่กับฉัน
“...”
“ไปอาบน้ำได้แล้ว หิวแล้วนะเนี่ย” ฉันเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างงงๆ ช่วงนี้โฟร์ทำตัวแปลกยังไงไม่รู้ ฉันรู้ว่าที่เขาพูดเขาไม่ได้จริงจังกับมันเท่าไหร่หรอก
แววตาของเขามันไม่เหมือนคนที่มีความรักเลย บางทีสิ่งที่เขาตามหาอาจจะหมายถึงความรักที่มีคนรักเขาตอบ ในเมื่อเขาไม่เคยมอบความรักให้ใครอย่างจริงจัง
แล้วเขาจะได้รับความรักจากใครได้ล่ะ
- ผู้เขียน
