SOMETHING 51
***************************
แล้วฉันจะถามอะไรเขาต่อล่ะ ตอนนี้ฉันพอรู้แล้วว่าโฟร์ไม่อยากคุยกับฉัน หรือไม่เขาก็อยากคุยแต่หิวข้าวมากก็ได้ ฉันควรจะทำหน้าด้านต่อไปหรือปล่อยให้เขาไปกินข้าวดี
ฉันสับสนกับตัวเองอยู่นานจนโฟร์จะเดินออกไปจากห้องฉันก็เลยรวบรวมความกล้าพูดประโยคที่คิดว่าจะไม่พูดออกมาเด็ดขาด
เออ! มาห้ามตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้วล่ะเพราะฉันพูดออกไปแล้ว
“ฉะ...ฉันไปด้วย”
โฟร์หันกลับมาทำหน้างง การที่เขาจะงงก็คงไม่แปลกอะไร เพราะฉันไม่เคยขอเขาแบบนี้มาก่อน ที่ผ่านมาก็ขอให้เขาไปไกลๆ จากฉันเท่านั้น
แต่นี่ฉันกลับขอเข้าไปอยู่ใกล้ๆ เขาแทน ฉันก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นบ้าอะไรทำไมถึงได้รู้สึกแบบนี้กับโฟร์ขึ้นมาได้ มันเหมือนว่าไม่อยากให้เขาอยู่ห่างจากฉันอยากให้เขากลับมาเป็นโฟร์กระล่อนเหมือนเดิมยังจะดีกว่าอีก
“คือ...ฉันกลัวผีน่ะ” เป็นการโกหกที่แย่มากใช่มั้ย
อันนี้ฉันพอรู้ตัวเองดีไม่ต้องตอกย้ำฉั
