แพ้รักลูกบุญธรรม
ตอนที่10 คำร้าย
_______________________
อีกคนมีดวงตาที่ลุกโชนเหมือนไฟส่วนอีกคนมีแต่ความน้อยใจและคำตัดพ้อ…
"หนาวไหมครับ"ครามที่นั่งอยู่ซ้ายมือขยับตัวเข้าไปใกล้คล้ายกับคนที่กำลังยื่นใบหน้าเข้ามาจูบ เสียงทุ้มทอดถามพร้อมกับกระชับตัวเสื้อด้านนอกให้ร่างบาง ครามพับปกคอเสื้อที่ไม่ค่อยเรียบร้อยให้ลลินนิดหน่อย ความใส่ใจที่ครามมีให้ทำให้ลลินยิ้มอย่างขอบคุณ อยากให้แดดดี้ของเธอใส่ใจเหมือนปู่บ้างแต่เธอคงได้แค่คิดและฝัน
"นิดหน่อยค่ะ ดีที่ได้เสื้อปู่ไม่งั้นหนูลินแย่เลย"ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ครามรู้สึกชอบแต่ภาคินโคตรรู้สึกเกลียด
รอยยิ้มที่หวานละมุนนั่นต้องเป็นเขาคนเดียวสิที่จะได้รับ ยิ้มเรี่ยราดแบบนั้นใช้ได้ที่ไหนกัน ร่างกายก็เหมือนกันต้องเป็นเขาคนเดียวสิที่ได้สัมผัส แล้วไอ้งั่งที่นั่งข้างๆ เป็นใครกัน อยู่ๆ ประโยคของน้องชายอย่างพายุก็ผุดขึ้น"หวงเหรอครับ? ผมน้องเฮียนะ เอาไว
