ในเวลาเกือบเที่ยงคืน ผู้คนบางส่วนกำลังหลับฝันหวาน บางส่วนกำลังทำงาน หรือบางส่วนอาจจะกำลังทำกิจวัตรประจำวัน ทุกชีวิตบนโลกดำเนินไปไม่มีหยุดพัก พลชเองก็เช่นกัน
CEO ของ PDM group จัดอยู่ในประเภทสุดท้าย เพราะการได้เอาเปรียบไอริน ถือเป็นกิจวัตรประจำวันของเขาไปแล้ว วันไหนที่ไม่ได้ทำก็เหมือนว่าวันนั้นลืมกินข้าว ถึงจะทนได้แต่ก็หิวอยู่ดี
“ดะ เดี๋ยวสิคะ อ๊ะ บอส!”
ไอรินอุทานเสียงหลง รีบคว้าต้นคอแข็งแกร่งเอาไว้เป็นหลักหยึด จู่ ๆ บอสก็อุ้มเธอจนตัวลอย แล้ววางเธอลงบนโต๊ะตัวยาวที่กินพื้นที่ของระเบียงไปไม่น้อย
พลชมักจะใช้พื้นที่ตรงนี้สำหรับนั่งดื่ม หรือไม่ก็ทำงานเวลาที่เบื่อห้องแอร์ เขาสั่งทำโต๊ะไม้สักที่มีขนาดใหญ่พิเศษพอ ๆ กับในห้องทำงาน ทั้งใหญ่ แข็งแรง และสะอาดสะอ้าน เหมาะสำหรับทำกิจกรรมสำคัญอย่างเช่นตอนนี้..
“บอสคะ”
ชุดนอนพริ้วบางที่ไอรินชอบใส่เพราะสบาย กลับกลายเป็นข้อได้เปรียบสำหรับพลช พริบตาเดีย
