ไอรินตื่นขึ้นมาในช่วงสายของอีกวัน และก็เหมือนเคย ข้างกายของเธอไม่มีใครอยู่ด้วยเหมือนทุกครั้ง ที่นอนข้าง ๆ เย็นชืดจนชิน เมื่อคืนหลังจากที่ทุกอย่างจบลง บอสคงกลับไปนอนที่บ้านพักของตัวเอง
ไอรินลุกขึ้นยืน พยุงร่างที่อ่อนแรงไปที่กระจกบานใหญ่ เธอเปิดม่านสีเข้มออกกว้าง ภาพตรงหน้าคือทะเลสีฟ้าครามที่ทอดยาวไปไกลสุดลูกหูลูกตา
ทะเล ไม่ได้มาทะเลนานแล้วเหมือนกัน
เมื่อคืนไอรินเอาแต่นอนอุตุ พอรู้สึกตัวก็จูงมือบอสเข้าห้องแล้วทำกิจกรรมเข้าจังหวะกันทั้งคืน เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหน รู้แค่ไม่ใช่ที่เพนท์เฮ้าส์ แต่ก็คงไม่ไกลจากกรุงเทพฯ เท่าไหร่
ออด
หญิงสาวละสายตาจากทะเลตรงหน้า เธอเดินไปที่ประตู ส่องตาแมวเพื่อดูว่าใครที่มาหา
“คุณไมค์”
ไอรินรีบเปิดประตูเมื่อเห็นว่าเป็นคนคุ้นเคย ไม่รู้เลยว่าไมค์เองก็ยังอยู่ที่นี่ ในมือของอีกฝ่ายถือถุงกระดาษโลโก้แบรนด์ดังแล้วยื่นมันมาให้เธอ
“อะไรเหรอคะ”
“เสื
