“กลับยังไงจิว” ดีม่อนถามไถ่พร้อมกับกอดคอฉันเดินเข้าลิฟท์ของตึกเรียนที่คณะ
ฉันมาเรียนโดยลูกน้องของฮอลล์มาส่ง และตอนนี้คงจอดรออยู่หน้ามหาวิทยาลัยตามเวลาที่ฉันบอกไว้
ฉันไม่ได้ถามหรอกว่าฮอลล์ไปไหน เพราะฉันไม่ได้ใส่ใจขนาดนั้น ฉันเข้าเรียนตามปกติและตอนนี้เวลาก็ปาเข้าไปเกือบสามทุ่มครึ่ง มีเรียนวิชาเดียวแต่เป็นวิชาที่ต้องนั่งเรียนหลายชั่วโมง
“มีคนมารับ” ฉันบอกดีม่อนพร้อมกับบอกเพื่อนอีก2คนที่เหลือด้วย
“อย่าบอกว่ามึงมีแฟน” ป้างร้องถามขณะที่เราอยู่ในลิฟต์ด้วยกัน
“ธรรมดาของคนที่สวยแบบกูไหมมึง พอละเลิกถามเกรงใจคนที่เขาอยู่ในนี้ด้วย” ฉันกระซิบบอก จากนั้นก็ตัดบทสนทนาโดยการเอามารยาทในการใช้ลิฟต์ส่วนรวมมาอวดอ้าง
จากนั้นทุกอย่างก็เงียบลง กระทั่งเราทุกคนออกจากลิฟต์
“จะคบใครก็ดูดีๆ กูไม่อยากเห็นมึงเสียใจ” ยูโรบอกพร้อมกับผลักศีรษะของฉันเบาๆ
อยากจะบอกเหลือเกินว่า ‘ไม่ทันแล้วเพื่อน ทุกวันนี้กูอยู่กับความ
