"แย่หน่อยนะ ที่เฮียทำแบบนั้นไม่ได้" เฮียเดม่อนแสยะยิ้มเหี้ยม ก่อนที่เขาจะชูโทรศัพท์ของเขาตรงหน้าฉันที่มีวิดีโอกำลังฉายภาพน่ารังเกียจที่เขาย่ำยีฉันอยู่บนเตียง
"ลบมัน นายมันน่าขยะแขยงเกินไปแล้วรู้ตัวบ้างไหม" ฉันกระโจนเข้าหาหวังจะแย่งโทรศัพท์ของเขามาลบคริปนั่น แต่ก็ยังไม่เร็วพอจนเขาเบี่ยงตัวหลบทัน
"ไม่รู้เลยว่ะ ถึงรู้เฮียก็ไม่สน" เฮียเดม่อนรั้งตัวฉันเข้าหาตัวของเขา สายตาคมกริบฉายแววสะใจขึ้นมานัยน์ดวงตาคู่นั้น
"ลบมัน" ฉันกดเสียงต่ำพูดกับเขาด้วยท่าทีเอาเรื่อง
"อยากให้ลบก็กลับบ้านดิ"
"ไม่"
"ก็เอาดิเฌอแตมถ้าเธออยากให้หน้าตัวเองมันหลุดว่อนอยู่บนเน็ต ก็ลองดู"
เพี๊ยะ!!
ฉันฟาดฝ่ามือของตัวเองลงบนใบหน้าของเขาจนหันไปตามแรงตบ ฉันโกรธเกลียดเขาที่ต้องคอยมาระรานฉันไม่เลิกแม้กระทั่งวันที่ฉันตัดสินใจเดินออกมาก็ยังไม่พอใจเขาอยู่ดี
"เฮียซาตาน" ฉันกลับมารอเฮียซาตานที่วิทยาลัยเขาเหมือนเดิม แถมยังมีเฮียเด
