ตอนที่ 26
แสงอาทิตย์สลัวยามเช้ามืดส่องผ่านม่านลูกไม้โปร่งบางพอให้ความสว่างในห้องนอนที่มืดสนิทเพียงเล็กน้อย ทั้งคู่นอนกอดเกยกันอยู่ไม่ห่าง จากนั้นเสียงโทรศัพท์ของพิมพ์ชนกที่ดังขึ้นปลุกคนทั้งสองให้ตื่นนอน พิมพ์ชนกรีบคว้าโทรศัพท์ไปรับสายทันทีเมื่อเห็นว่าผู้เป็นมารดาโทรมาหา
“พิมพ์ วันนี้แม่กลับบ้านนะลูก หนูอยู่ไหน ทำงานหรือเปล่า” เสียงหวานเอ่ยถามลูกสาวทันทีที่พิมพ์ชนกรับสาย
“เออ...ปะ เปล่าค่ะแม่ พิมพ์ พิมพ์ เอ่อ ๆ” แอร์สาวตกใจจนทำอะไรไม่ถูก
“พิมพ์!!...มีอะไรหรือเปล่าลูก”
“ปะ เปล่า เปล่าค่ะ เอ่อ...แม่คะ พิมพ์มาอยู่กับเบส แม่อย่าโกรธพิมพ์นะ” สุดท้ายพิมพ์ชนกก็รวบรวมความกล้าแล้วบอกกับมารดาออกไปจนได้
“ไม่หรอกลูก ว่าแต่พิมพ์เถอะ จะกลับมาหาแม่มั้ย”
“กลับค่ะ พอดีวันนี้เบสเขาก็มีเรื่องจะคุยกับคุณแม่ด้วยเหมือนกัน” พิมพ์ชนกหันไปมองชายหนุ่มที่นอนอยู่ข้าง ๆ แล้วยิ้มให้ ไม่รู้ว่าพิมพ์ชนกคุยกับแม่นา
