“ปกติแล้วเวลาท่านแม่ทัพเดินทาง จะติดต่อกับหัวหน้าองครักษ์หยางมู่มู่เป็นการส่วนตัว เนื่องจากเขาเป็นห่วงฮูหยินผู้เฒ่ากับฮูหยินใหญ่มาก จึงให้หัวหน้าองครักษ์หยางรายงานสถานการณ์ที่จวนไปทางจดหมายทุก ๆ สิบวันเจ้าค่ะ แล้วท่านแม่ทัพเองก็ตอบจดหมายกลับมาเช่นกัน”
“ข้าว่าแล้ว ว่าเจ้ากับหัวหน้าองครักษ์หยางต้องมีอะไรกันเป็นแน่ เห็นจากสายตาที่พวกเจ้าทั้งสองมองกันตั้งแต่วันที่ไปน้ำตกผิงอันแล้ว แสดงว่าที่ข้าคาดเดาไว้ไม่ผิด ใช่หรือไม่” จ้าวเยว่ถาม สายตาก็มองสาวใช้ของตนอย่างหยอกเย้า
เมื่อได้ฟังคำของคุณหนูแล้ว ผิงผิงก็ได้แต่เขินอายก้มหน้างุด แล้วอยู่ ๆ ก็เปลี่ยนประเด็นเป็นเอ่ยถึงเรื่องของเสวี่ยช่างเจิ้นต่อ
“ตอนที่ท่านแม่ทัพส่งจดหมายมาถึงนั้น เป็นเมื่อสองวันก่อน เขาบอกว่าอยู่ที่เขาเทียนชี่ แสดงว่าต้องเขียนจดหมายนี้ ตั้งแต่สี่หรือห้าวันที่แล้ว พอคำนวณดูสี่วันบวกกับสองวันเป็นหกวัน จากเขาเทียนชี่ไปเมืองเซี่ยงต
