“เหลียนเฟิน!” เสียงคุ้นเคยของสตรีผู้หนึ่งดังขึ้น เรียกความสนใจของหวังเยี่ยนหลงได้เป็นอย่างดี
“หมิงฮวา ดีใจนักที่ได้เจอเจ้าเสียที” เขาพูดกับนางอย่างเป็นกันเอง
“หวังเยี่ยนหลง?” หมิงฮวาไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะยังมีชีวิตอยู่ นับตั้งแต่ปะทะกันครั้งก่อน ไม่มีข่าวของหวังเยี่ยนหลงหลุดออกมาอีกเลย “เจ้าทำอะไรเขา”
หมิงฮวาสงสัย หากเป็นโลหิตมารย่อมไม่สามารถทำอันใดกับศิษย์ทุกคนในสำนักได้ พลังของมันรุนแรงกว่านั้นอีกหรือ
รอยยิ้มของหวังเยี่ยนหลงทำให้นางคิดเสียใจที่ไม่จัดการฝังเขาด้วยตัวเองตั้งแต่ครานั้น
“เจ้าออกด่านก่อนกำหนด ไม่กลัวหรืออย่างไรว่าจะมีผลตามมา” หวังเยี่ยนหลงสั่งให้เหลียนเฟินรออย่างเงียบ ๆ
เขาร่ายอาคมควบคุมปราณมาร สายตาพุ่งเป้ามายังศัตรูของตนเอง
ก่อนหน้านี้หวังเยี่ยนหลงไม่อาจสู้หมิงฮวาได้เพราะอ่อนแอกว่า ครั้นรอให้ปราณมารส่วนนั้นปะทุขึ้นเพื่อจะจัดการกับนางก็เป็นอันตรายกับตนเองมากเกินไป
นางเ
